Oude foto's
Blijven tikken. Het toetsenbord tikt door. Als de druppels op het dakraam ratelt de somberheid via de toetsen over naar het scherm. Zo donker als de lucht buiten, zo licht is het 'papier'waarop de letters verschijnen. Ik bekeek wat oude foto's, zocht door stapels papier naar de gegevens benodigd voor het invullen van de verplichte en veel te late belastingopgaaf. Waarom krijg ik bij nostalgie toch altijd weer die sombere gedachten? Alsof het verlies van het verleden gaten slaat in mijn heden. Ik voel me als een leegdruppelende kraan, het water blijft komen maar wordt steeds vuiler naarmate de tijd voorbij trekt. Ik rookte mijn eerste sigaret toen ik acht was, de longen waren nog schoon. Natuurlijk inhaleerde ik niet, nee ik spoelde mijn mond met de rook. Me niet beseffend welk een gif ik innam en weer uitblies. Zoals de zuiverheid van het water afneemt naarmate de tijd verstrijkt, zo worden de longen zwarter, zwaarder. S'morgens opstaan met taai slijm in mijn strot, om me meteen naar beneden te begeven voor een nieuwe sigaret. De eerste van de dag, die smaakt het lekkerst. Vergif, een verlangen naar vergif als een chronische zelfmoord. Op oude foto's staren ogen uit het verleden me aan. Op de foto's van mezelf kijk ik kwaad, kwaad omdat ik de wereld niet begreep. ik kijk er verwijtend naar de toekomst, naar mezelf. Verwijtend omdat ik ook nu die wereld niet begrijp, en nooit begrijpen zal. Melancholische ogen op een stuk fotopapier, een stukje pijn uit het verleden. Drank drugs, rokerige opnamen uit een oud heden.
De schommel
Cre?ren of verknoeien. Verknoeien is omgekeerde creatie. Als ik niet aan het cre?ren ben, ben ik aan het verknoeien. Het kind op de schommel deed haar uiterste best steeds hoger te komen. De beentjes zwaaiden driftig tegen de beweging van de schommel in. Wanneer ze ze doorging zou ze uiteindelijk rondjes draaien. Gisteren was het haar bijna gelukt, bijna. Want voordat ze er was had haar moeder haar binnengeroepen voor het eten. "Eventjes nog..." Smekend had ze haar moeder aangekeken. Maar die duldde geen tegenspraak. Vandaag had ze er tijd voor. Met iedere slag kwam ze een stukje hoger. En zo ging het al een lange tijd. Het kostte haar nog meer tijd om te beseffen dat ze eigenlijk niet hoger kwam, dat ze slechts dacht telkens weer een stukje te winnen. Het gevoel in haar buik als de schommel weer door de aarde naar omlaag getrokken werd had ze altijd als plezierig ervaren. Nu werd ze er misselijk van. Uiteindelijk won de misselijkheid het van de wilskracht. Langzaam begon ze het gezwaai af te remmen totdat ze stilzat op de schommel. Donkere wolken pakten samen, de lucht nam een dreigende houding aan. Wind duwde haar zachtjes heen en weer. Ze bleef zitten en voelde hoe druppeltjes regen op haar blote armen neervielen. Eens zou het haar lukken, als de wind haar gunstig was.
Naar aanleiding van een afbeelding
Zijn kleur verdonkerde de achtergrond, vlekkeloos wit bleef over. Wit op een zwarte achtergrond. Onderdeel van een plaatje. Een plaatje waarin hijzelf centraal stond. De achtergrond werd zwart, zo zwart als zijn veren ooit waren. Hij bekeek zichzelf en zag hoe sterk hij met de donkere achtergrond contrasteerde. De lijst rondom de afbeelding waarvan hij deel uitmaakte bleek week. Het was geen begrenzing, zoals hij altijd hed gedacht. De afbeelding kon groeien, er konden dimensies aan worden toegevoegd. Ook kleur behoorde tot de mogelijkheden. Hij nam een stap voorwaarts en bedacht zijn nieuwe kleur, een kleur waartegen hij minder scherp afstak maar toch nog zou opvallen. Hij nam nog een stap en zijn kop verliet het zwart. De kop betrad een blauw. Een hemels blauw. Een blauw, waarin net als in het zwart, een eeuwige diepte school. Een derde dimensie. Niet langer was hij plat, niet langer was hij slechts een tekening op een stuk papier. Een afbeelding door zijn eigen geest geschapen. Hij besefte dat hij de macht had te cre?ren, dat hij vrij was om buiten het kader van zijn eerdere kortzichtigheid te werken. Hij besefte dat niets hem tegenhield. Dat de macht tot scheppen slechts werd begrensd door zijn gebrek aan interesse voor de wereld buiten zichzelf. D?t gebrek aan intresse maakte ook dat hij nooit in staat geweest was diepen in zichzelf te kijken. De lijst begon zachtjes te vibreren, te trillen aan de muur waarop hij was vastgespijkerd. Het begon te schudden totdat uiteindelijk de lijst inclusief afbeelding van de spijker loshaakte en met een smak op de grond terechtkwam. Het glas versplinterde in duizend stukjes. Even was er geen beweging, even was alles stil maar toen slaakte de vagel van de afbeelding een kreet. Een kreet van opluchting. Hij was vrij, herboren. Hij spreidde zijn getekende vleugels en zag toe hoe deze opbolden, net als zijn lijf. Langzaam maar zeker begon hij zijn nieuwe dimensies aan te nemen. Met een krachtige vleugelslag vloog hij door de kamer, heen en weer. Uiteindelijk vloog hij het raam uit. De wereld groeide met iedere vleugelslag. Elke beweging deed zijn geest uitbreiden tot hij uitendelijk de hele wereld kon bevatten en hij besefte, dat hij de wereld was. CorvuS
Eik
Een stille getuige van de wereld die voorbij raast. Zo staat de eeuwenoude eik in zijn huidige staat van zijn. Ooit temidden van een weiland, nu in het centrum van een druk verkeersplein. Het zal de oude boom niet deren, ongevoelig voor vreugde of pijn. Het zijn slechts toeschouwers die denken: wat moet het bestaan van die eik toch eenzaam zijn. CorvuS
Druilerige dagen
Druilerige dagen, regenachtig. Het weer is alleen. Huilend. Stralen van de zon weerkaatsend op de bovenkant van wolken. Slechts een licht prijkt erdoorheen. Dagen gaan voorbij, de aarde is als een spons. Soppig, vermodderd. Rottende stronken ondergronds. Fier klopt het hart des levens, bonst het door alle grauwheid heen. Ogen kijkend naar morgen, de dag dat de zon weer scheen. Verwachtingen, hoop. De dagen die volgen zullen eenzaam zijn. Met slechts een herinnering, en een uitkijken naar. Door alle stilte, waait een wind van verlangen. Afgekoeld door de regen, wachten op een nieuwe dag. Een dag waarop de zon zijn stralen door het wolkendek heenboort. En mijn hart verlicht. CorvuS
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 2
Irk
Dit is een agenda spammetje, nieuw item op: 11 oktober, Volksopstand den Haag, gezellig samen demonstreren voor de burgerlijke vrijheden. Kijk op www.happyvpro.nu
Happy Birthday
hela hola hiep hoeraaaa jij bent jarig hiep hiep hiep! wij wensen jou een fijne dag! :-)
