De rode doos

2007-07-04

Het is 07-06-`05. Ik ben dan negen en een halve week oud. De dag begint als alle andere, ik zit in een rode doos?gevuld met kranten. Er staat ook een bakje, daarin hoort water te zitten. Ik zit daar moederziel alleen, ja zielig, is het niet? Na uren zo te hebben gezeten, zie ik ineens lange zwarte slierten boven mij verschijnen. Ik dacht nog; ?Is het nu al tijd om te gaan hemelen?? Een rij ontblote tanden, een paar glinsterende ogen, en een ?ooohhhhhhh wat lief ??.Ik word opgepakt, een zachte hand onder mijn buikje. Als een helikopter vlieg ik door de ruimte. Mijn staartje kwispelt, this is fun! Alsof ik nieuwe energie krijg, zo voelt het. ?Wil jij met mij mee?? hoor ik vragen. ?Lekker heel vaak naar het strand en naar het bos?? Daar heb ik wel oren naar, ik kijk haar aan, en zet mijn liefste blik op als teken van goedkeuring. Liefde op het eerste gezicht. Mijn mens neemt me mee, we stappen in een hok op wielen. Ik mag op schoot bij een ander mens, ze lijkt veel op mijn mens, maar dan stukken jonger. Ik hoor ze babbelen, erg opgetogen. ?Hoe zullen we haar noemen??, vraagt mijn mens aan mijn schootmens. ?Chyca? vind je dat wat?? Vanaf dat moment begint mijn leven.

Hola, Chyca is my name, bloggin' is my game

2007-07-04

Het heeft even geduurd, maar ik kan nu eindelijk ook eens bloggen. Hoe komt dat zo? Maandenlang, wel 3, zat mijn mens ?s avonds bijna onafgebroken op een stoel, tegenover haar op de tafel stond iets zwarts. Het lijkt op een beeldbuis, maar dan anders. Onder de beeldbuis zit een soort tafeltje met letters erop. Daar tikte mijn mens driftig op. Als ik op haar schoot zat, kon je de spanning soms van haar gezicht aflezen. Vooral de laatste week. Met kromme tenen en de lippen samengeperst, zodat het leek of ik naar het uiteinde van mijn vriend de kater zat te staren, zat ze voor het scherm. ?Ik heb er genoeg van?, zei ze plotseling. Met een theatraal gebaar sloeg ze als het ware ineens de beeldbuis zo op het tafeltje dicht. Ik keek haar vragend aan. Ze begrijpt altijd precies wat ik wil zeggen, zonder woorden verstaan wij elkaar. ?Ik heb er genoeg van, geez, wat een types surfen hier rond?niet ? te ? ge-lo-ven!? Ik begreep direct dat de lol ervan af was voor mijn mens. Ergens voelde ik met haar mee, maar, daarentegen, ik voelde tegelijkertijd ook de kriebels in mijn onderbuik?Eindelijk kon ik mijn kans pakken. Ik wil ook bloggen, mooie filmpjes plaatsen, fijne muziek horen. Men zegt dat als je lang samen bent met een mens, dat je er vanzelf op gaat lijken. Die dag is aangebroken. Vanaf vandaag mag mijn mens op haar plaats gaan liggen, en ga ik de toetsen beroeren.