Bob terug van oud en nieuw.
Donderdags ging Bob, tot nadere order noem ik 'm zo, 's ochtends vroeg op pad. Tuinbroek, T-shirt, kerstmuts en rubber laarsjes en een klein rugzakje. Hij stond om vijf uur 's nachts bij m'n bed. Er zijn er niet veel die me zo snel wakker weten te krijgen. Maar Bob's kouwe, bottige vingertjes over mijn gezicht kunnen dat. En wakker was ik! Terwijl ik de adreanaline liet zakken vertelde Bob dat hij met wat schotelgenoten oud en nieuw wilde vieren. Weg was hij, met een blikje Rivella voor onderweg. Later die dag was ik zelf naar Arnhem om ergens in een bos bij een verlaten munitiedepot de jaarwisseling te beleven. Dat lukte. Er was goed eten, twee warme tenten, goed gezelschap en sloten drank. 's Nieuwjaarsmiddag was ik weer thuis om bij te trekken. Bob was nergens. Nou heeft ie geen sleutel, maar ik had 'm die avond wel verwacht. Niks dus. Maar goed, iemand die zo'n reis heeft gemaakt kan zich toch wel redden? Dat antwoord kwam de v?lgende avond. Er werd weer aangebeld en in eerste instantie verwachtte ik weer zo'n kaartje te krijgen van zo'n jongen die de huis-aan-huis krantjes rondbrengt. Maar toen ik het licht in het halletje aan deed herkende ik de kerstmuts van Bob en de rest van mijn huisgenoot. Althans, hij miste een arm. Onder z'n rechter elleboog had hij geen arm meer. Hij rende langs mij naar binnen en nam z'n plaats in op de bank. Bob was z'n arm kwijt geraakt aan vuurwerk. Het werd me niet duidelijk hoe het was gegaan maar Bob was er laconiek over. Het zou wel weer aangroeien. Ik keek 'm ongelovig aan en vroeg wat hij dan gedaan heeft met oud en nieuw. Van wat ik ervan begreep had ??n van z'n maten een soort van 'sportschotel' en zijn ze daar mee gaan rondvliegen rond middernacht. Er werd van alles dat ding in gesleept en blijkbaar was er ook vuurwerk bij. Maar goed. We zijn een paar dagen verder en inderdaad: hij heeft weer twee werkende armen. Om dat te onderstrepen pakt hij in het voorbij lopen regelmatig met z'n beide handen eentje van mij vast en zegt dan "Zie je wel?". Alienhumor. Gisteren ben ik maar eens begonnen over z'n naam. Want ja, 'Bob' is maar een naam die ik voor het gemak heb gekozen. Ik weet niet eens welk geslacht hij heeft: man, vrouw of misschien nog wat anders. Bob vertelde me dat hij zowel man, vrouw als nog twee andere geslachten had. Ook in zijn wereld is dat zeldzaam. Op het onderwerp van zijn aardse naam wil hij nog even broeden. Bob snapt dat ik zijn naam niet kan uitspreken. De klanken gaan ver voorbij de vermogens van de menselijke stemband, zelfs als je de Zweedse keelklank uit 'rostfritt' of de Afrikaanse klik kunt maken. Bob vertelt me dat hij op het Internet zal gaan kijken naar namen die aardbewoners hebben. Hij komt erop terug. Zijn oud en nieuwviering brengt overigens nog gastronomische ontwikkelingen. Bob lust nu ook bier. Dat heeft ie leren drinken aan boord van de schotel. Twee van z'n maten hadden tapvaatjes meegenomen, 'Grafenwalder pilsgenuss' van de Lidl. Die heb ik dan maar gehaald. De Rivella hoeft ie niet meer vanwege de zoetstoffen. Vreemd dat iemand die een arm kan aangroeien daar dan wel een punt van maakt. Verder heeft Bob leren barbecque?n. Yep. Gewoon aan boord van de schotel. Hij had dat ding van mij zien staan op het balkon en ik zag de glinstering in z'n gigantische oogjes. Misschien dat we het nog eens doen in de winter, maar anders koop ik een tosti-ijzer. Het is natuurlijk aardig dat hij voor ons wil koken dus dat probeer ik te kanaliseren. Met een krat voor het fornuis kan deze kleine vriend alvast proberen om een klein eitje te bakken. Mijn pannen zijn plaatstaal en daardoor wat zwaar maar ik heb nog een klein pannetje. En dan hoop ik dat hij iets eetbaars weet te maken. Morgenochtend zullen we zien hoe dat gaat.
Pizza: god wat makkelijk!
Pizza maak je trouwens ook heel makkelijk. Je hebt de eerder beschreven saus al? Dan rest alleen de bodem. De bodems die ik hier beschrijf worden dun-krokant. Vrouwen vinden deze lekker. Ingredi?nten: 1 kg meel (gebuild tarwemeel gebruik ik zelf) 500 ml lauw-warm water 50 gram gist (vers) zout en 50 ml olijfolie Bereiding: Doe eerst het verkruimelde gist in een chipsbakje met warm water, een schep meel en een beetje suiker. Zo zie je of je gist wel leeft. Als dat zo is... Vul een kom met meel, handje zout en de olie erbij. Verdeel het met een garde en vervolgens met het bakje water/gist erbij. Tot slot komt de halve liter lauw-warm water erbij. Kneed het met de hand een 10-12 minuten: dubbelvouwen, kneden, dubbelvouwen. (Zo worden de kluwen gluten uitgerekt tot lange strengen.) Het deeg hoort na het kneden plastisch-elastisch te zijn: Niet stug, niet dun. Laat vervolgens de kom met de deegbol met een doek erover op een warme plek rijzen: 30-45 minuten. Kneed nog even na (2 minuten) en ga vervolgens het deeg in hoeveelheden van 150-250 gram uitrollen (deegroller). Vooraf en tussendoor het deeg bestuiven met bloem zodat het niet plakt. Vorm zo een hele stapel op een dienblad ofzo (handig). Ik vorm zo 8 of 9 dunne, krokante pizza's. Narijzen maakt de bodems krokant. Om ze in te kunnen vriezen en makkelijker te maken in de omgang moeten de bodems nog worden voorgebakken. Dat doe je kort op de plaat, in een oven van 250?C. Draai de hele stapel even om. Je kunt met een vork het deeg beprikken en voorkomen dat de bodems opgeblazen worden. Bak ze stijf en niet 'af'. Laat de hete bodems even nadampen op het rooster en werk zo de hele stapel af. Je kunt de afgekoelde stapel in een grote plastic zak in de vriezer leggen. Strategisch koken. Afwerken van een hele pizza: Je raad het vast: De bodem wordt met saus ingesmeerd en vervolgens komt de kaas. Dan volgen de andere ingredi?nten. Tot slot komen zout, olijfolie en kruiden/specerijen (oregano, droge bascilicum, tijm, marjolein, tabasco: kies maar uit). Eet-ze. Het aardige is dat je met deze pizza's makkelijk en snel kunt inspelen op een lege maag met trek. Laat je me weten hoe het smaakt?
Nieuwe vrienden
Sinds een paar weken heb ik een huisgenoot. Op een avond werd aangebeld en daar stond ie dan, met een lange tak om bij de bel te kunnen. Of hij onderdak kon krijgen? Ik zag er geen kwaad in en liet ?m even naar binnen om z?n verhaal te doen. Dus zo zat ie even later op m?n groene bank, z?n dunne beentjes bungelend. Koffie hoefde niet. Dat vraag ik de Jehova?s ook altijd. Hij keek me aan met z?n grote ogen en deed z?n verhaal. Ze zijn met z?n allen een beetje contact aan het zoeken met de ?wereldbewoners?. Een golf van blijdschap ging door mij heen. Eindelijk wat leven in de bouwerij. Zijn groep had hem naar mij toegestuurd omdat ik als man alleen nog plek zou hebben. Dat is ook zo en daarom kon hij wel een tijdje blijven. Hij slaapt overigens wel op de bank. Aan de ene kant wil ik ?s nachts niet zo?n mager lichaampje tegenkomen in bed. Aan de andere kant zou hij onherstelbare schade oplopen als ik me een keer zou omdraaien. Nou heb ik ?t wel over ?hij?, maar naar z?n geslacht blijf ik raden. Nog een reden waarom hij op de bank slaapt. Vanwege z?n grijzige, dunne, ondervoede aanblik heb ik hem verzocht wat kleding aan te doen. Zo krijg ik tenminste nog een hap door m?n keel. Nadat hij een dag in een oud T-shirt heeft gelopen ben ik naar de stad gegaan om wat groters voor hem te kopen. Hij loopt nu in een tuinbroek met een kinder T-shirt, met een klein knipje in de kraag om dat grote hoofd er doorheen te krijgen. Voor buiten laarsjes en een kerstman-muts. Hij komt overigens alleen ?s avonds laat op straat, in het donker. Zijn naam is niet uit te spreken en ik noem ?m wel eens ?ET?. Dat wil hij niet. Misschien moet ik voorstellen dat ik hem ?Bob? noem, een beetje zoals die Amerikanen doen als je je echte naam noemt. Een beetje jammer, maar zijn echte naam kan ik echt niet uitspreken. Zo zitten we samen we samen op de bank televisie te kijken waarbij hij duiding geeft aan sommige berichten in het nieuws. Ik een glas trapist of wijn, een glaasje Rivella voor Bob. Zijn verbazing is groot dat er zoveel nieuws blijft liggen. De uitgebreide luchtshows van z?n vrienden bijvoorbeeld. Op Internet zien we meer en Bob legt dan uit wat ik zie. Maar we hebben samen naar de kersttoespraak van de koningin gekeken. ?Die mevrouw heeft nog een hoop liefde nodig?, merkte Bob op. Ik begreep wat hij bedoelde. Bob heeft inmiddels de bediening van mijn DVD recorder onder de knie. Vorige week stond ik in de keuken toen hij me liet schrikken. Ik vloog naar binnen en zag dat hij ?Boer zoekt vrouw? zat te kijken. Dat vindt Bob leuk. Het is wel wennen aan de geluiden die hij dan maakt. Verder probeer ik ?m zoveel mogelijk in de keuken te houden. De buren waren altijd op te hoogte van mijn vrouwelijk bezoek. Het beantwoorden van vragen over deze gast hoop ik niet te doen. Ondertussen denk ik er wel over na. Tja, zoiets komt altijd een keer uit. Bob vertelt me ik me daar geen zorgen over hoef te maken. ?Ik ben niet de enige?, zegt hij dan. "Er zit nog meer familie van me in deze wijk". Maar ik probeer alvast wel een verhaal te verzinnen. Iets van een neefje met een geboorteafwijking ofzo. Daar verzin ik nog wel medische naam voor. Bij een eventuele vraag barst ik dan maar in huilen uit. Dat werkt altijd. Dus ik ben benieuwd hoe het verder gaat lopen met Bob, als hij die naam wil hebben.
Melanzane ala Parmigiano
Dit is lekker. Mensen die niet van kaas of groenten houden zullen dit t?ch waarderen. Vlees zal niet gemist worden. Tomatensaus. Snij ??n of twee uien en fruit ze in olijfolie. Als de ui glazig is dan kan knoflook (2-4 teentjes) volgen. Wat gesneden worteltjes en bleekselderij passen er goed in. Nu mag er een volle fles gezeefde tomaten (passata di pomodori) bij. Het lukt ook met (stukjes) ontvelde tomaten in sap (2 blikjes ofzo). Kook de saus op rustig vuur. Het is te merken dat er een omslag plaatsvindt: de tomaten gaan van 'fris' naar 'warm'. D?t hebben we nodig! De saus mag nu in de keukenmachine of blender. Uiteraard is de ouderwetse roerzeef nog mooier om de stukjes te verwijderen. N? deze handeling gaat de saus weer de pan in. Met peper, zout en misschien een bouillonblokje kan de saus op smaak worden gebracht. Deze saus is ook heel geschikt voor pasta en pizza. Snij de aubergines in plakken van 1 centimeter en bestrooi met zout. Laat een half uur of heel uur uitlekken. Dit trekt het bittere sap eruit. Na de lekkage deppen met een keukendoek eventueel n? afspoelen. Het mag best wat zoutig zijn (naar smaak). De drogere plakken even door de bloem halen en apart leggen. Doe ruim olijfole in een koekepan en frituur de plakken hierin. Hou het goed in de smiezen want het verbrandt makkelijk. Als het gebeurt dan kan meestal het laagje eraf geschraapt worden (dus niet weggooien). Een ovenschaal krijgt een laagje tomatensaus. Hierop komt een laag aubergineplakken. Dan volgt een laag mozzarella en parmezaanse kaas. Oude kaas is een prima alternatief. Nu volgt er peper en wederom tomatensaus, aubergines, enzovoort. Eindig met saus, mozzarella en kaas. Dit gerecht moet een flink tijdje, pakweg anderhalf uur bij zo'n 175?C pruttelen. Het kan hierna ook afgekoeld worden en ingevroren. Maar beter kan je het nou serveren, want dat is milieubewuster en ja, je wilt het nou toch wel eens lekker gaan eten? Tuurlijk! Zorg voor goed gezelschap en stevige rode wijn, lekker brood erbij want je wilt niks overlaten.
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 1
_eld
Mee eens, al heb ik me wel geregistreerd. Dan zeg ik hier maar vast gedag want waar ik je anders tegen zou moeten komen........... Dag!
myrra
Ha Hendrick, mocht je zin hebben, dan ben je welkom bij de expositie opening komende vrijdag om 17.00 uur. Zie mijn profiel.
Hendrick
We zijn er nog... Dit ken ik uit de film. Ik heb nog geen probleem met het daglicht. Gelukkig. Zo meteen een spiegel checken. Hmm. Ik wacht nog wel...
Schone baadster
Ik zei geloof ik dat ik overwoog de laatste week veel online te gaan staan, als een soort afscheid. En jij zei iets over een constante factor, maar ik wist niet wat je daar in vredesnaam mee bedoelde. :-)
