Waarom toch, liedje, drijf je zo de spot met mij? Al ga ik nog zo hoog, nooit bloei ik als een roos. Alleen de roos bloeit als een roos. En dat weet jij. Ik wilde wortel schieten. Bladeren krijgen. Met ingehouden adem ? zodat het sneller ging ? Wachtte ik tot ik als roos mezelf zou ontstijgen. Liedje dat geen enkel mededogen met me kent: Mijn lichaam is wat het is en wordt niet anders. Tot op het bot eenmalig ? zo ben ik gepland. Uit: Einde en begin, Wislawa Szymborska
Gelukkige liefde. Is dat normaal, verdient dat respect, heeft dat nut- wat moet de wereld met twee mensen die voor elkaar de hele wereld zijn? Zonder enige verdienste tot elkaar verheven, stom toevallig twee uit een miljoen en er toch van overtuigd dat het zo moest gaan - als beloning waarvoor? Voor niets; het licht valt nergens vandaan - waarom juist op hen, en niet op anderen? Is dat kwetsend voor ons rechtsgevoel? - Jazeker. Schendt dat onze zorgvuldig opgeworpen principes, stoot het de moraal van zijn top? - Het een zowel als het ander. Kijk eens naar het gelukkige stel: als ze zich nu een beetje inhielden, om hun vrienden te sterken neerslachtigheid voorgaven! Hoor eens hoe ze lachen - aanstootgevend. Wat voor taal ze bezigen - alleen in schijn begrijpelijk. En dan al die vormelijkheden, poespas, die subtiele verplichtingen jegens elkander - het lijkt wel een komplot achter de mensheid om! Je kunt nauwelijks voorzien waartoe dit zou leiden, als hun voorbeeld nagevolgd kon worden. Waarop zouden po?zie, religie nog kunnen hopen, wat zou men respecteren, wat nalaten, wie zou in de kring willen blijven. Gelukkige liefde? Is dat echt nodig? Tact en gezond verstand gebieden ons erover te zwijgen als over een schandaal in Hogere Sferen. Prachtige kindertjes worden zonder haar hulp geboren. Nimmer zou ze de aarde kunnen bevolken, ze komt immers maar zo zelden voor. Laat de mensen die geen gelukkige liefde kennen maar volhouden dat er nergens gelukkige liefde is. Met dat geloof valt het hun lichter te leven, en te sterven. Uit: einde en begin. Wislawa Szymborska
IEDER DIE WEET waar het medelijden zit verstopt, de verbeelding van het hart ? maak het bekend! Maak het bekend! Zing erover uit volle borst, dans alsof je buiten zinnen bent, dans rond onder een tere berk, probeer zijn verdriet te verblijden. ? DE LIEFDE HERSTELD! Opgelet: Eenmalige aanbieding! Op het gras van vorig jaar zult u baden in de zon tot aan uw hals, en de wind die toen in de dans voorging, streelt weer in uw haar. Reacties onder: Droom. GEZOCHT: iemand die in een asiel om stervende oudjes kan treuren. Men reflectere niet schriftelijk, zonder diploma of geboorte-akte. Papieren worden vernietigd, ontvangst wordt niet bevestigd. ? Uit: Einde en begin, Wislawa Szymborska
Er zijn gevoelens die fascistisch zijn. De vader die niet weet waarom hij slaat, de zoon die half verblind in foto's krast. De mooiste idioot die ik ooit zag lag op zijn rug een heel heelal te zijn. Geen vader kreeg ooit greep op deze pees die als een kosmonaut het bad door dreef, geen moeder stookte in zijn vissekom. En wit en scheef en wijs zwom hij. Hij zwom. Uit: Het Gesticht. Menno Wigman
Ik hou van de traagheid van liggen in het gras, als een vorst: Ik, uitkijkend over mijn aanhangers, mijn ledematen, zeggend tot mijn linkerarm: jij daar, breng mijn hand eens voor mijn mond, dat ik geeuw, in orde, ga maar weer liggen, goed zo, tucht moet ik hebben hier. Ik hou van de traagheid van zijn, Zen, zegt men in het oosten, ik geloof dat het hetzelfde is. Ik hou van de traagheid van liggen in bed, Jij naast mij, je knie?n in mijn knie- holtes als twee s'en, de traagheid waarmee je me niet gezegd hebt dat je al wakker was, je uit lippen bestaande ontvankelijkheid, de traagheid waarmee ik sneller kom en kom, de kalmte waarmee ik wilder en wilder word, de traagheid van jouw diplomatieke lichaam dat geeft en neemt, jouw corps diplomatique, En de traagheid van een sigaar nadien, de traagheid van grandeur, de traagheid van wie zich te pletter rijdt tegen een boom in vertraagde film, het majestuoso van een ontploffing, plechtig, plechtig eindigt dit leven. Herman de Conick
En verder is het wel waar hoor, dat het wel fijn is eens concrete dingen te bewerkstelligen. Met die Middeleeuwen van mij is het onderhand wel leuk geweest.
Ik heb trouwens het idee dat ik nog eens bij jou in de leer ga voor communicatie-s trategie?n.
De zelfkant van de samenleving opzoeken. Gevangenissen met name. Samenwerking opzetten. Mijn directeur heeft grootse pl@nnen.
Jawel, ik heb wel zin! Maar door overdrijving en melodrama probeer ik de onlust te bezweren die er ook is. De details worden vanmiddag geregeld.
Dat lijkt me wel wat, zo'n wapenuitrusting. Maar ter verklaring van het raadsel schiet het tekort.
Hihi. Dan kom ik bij je in de leer. Jij bent veel geschikter voor mijn nieuwe baan dan ik. Als ik weer opkras, zal ik je aanbevelen.