Zij uitte niet Wat haar woorden waren Koelbloedig Geschoten In de ruimte Die feitelijk Haar warme hart Raakte
In de tijd Ontvangen we onuitwisbare sporen Uitgedaagd te reizen Door Zijn Innerlijke Strijd Willen uitstrooien in genegenheid
En in haar Regende het Weer-loos Verhuld water Verdwaald verdriet
Ik zoek Naar woorden Om te redden Lieve Troost Kan niets vinden Niet meer Redden Sprakeloos
Een goed begin Is het halve werk Zullen we Dan maar Aan de slag gaan....
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 18
Dat is wel de bedoeling.Maar het leven kent van die momenten. . . zoals de nadagen van Happy, en dat na zes jaar, zucht.Maar dit lieve bericht van jou maakt me weer een beetje gelukkig.Ik ga je blog nog lezen.