hennie marsman
Lex barbarorum Geef mij een mes. ik wil deze zwarte zieke plek uit mijn lichaam wegsnijden. ik heb mij langzaam recht overeind gezet. ik heb gehoord, dat ik heb gezegd in een huiverend, donker beven: ik erken maar ??n wet: l?ven. allen, die wegkwijnen aan een verdriet verraden het en dat w?l ik niet.
jacob israel de haan
Nacht De tastende ontucht van uw teedre handen. Het duister...geur van rozen en van wijn. Morgen zal wroeging weder wreder branden. Maar heden: laat ons zalig zijn.
jean ferrat
Mourir au soleil Je voudrais mourir debout, dans un champ, au soleil, Non dans un lit aux draps froiss?s, A l'ombre close des volets, Par o? ne vient plus une abeille, Une abeille ... Je voudrais mourir debout, dans un bois, au soleil, Sans entendre tout doucement, La porte et le chuchotement, Sans objet des femmes et des vieilles, Et des vieilles ... Je voudrais mourir debout, n'importe o?, au soleil, Tu ne serais pas l? j'aurais, Ta main que je pourrais serrer, La bouche pleine de groseilles, De groseilles ...
doe mij niet weg
doe mij niet weg ik ben je life-line ik ben je baken je eiland na een schipbreuk. doe mij niet weg ik ben je zoeklicht je troostmeisje je veilige haven in de storm. doe mij niet weg ik veeg de sneeuw van je pad de bladeren van je dak de tranen van je gezicht. doe mij niet weg ik heb een warme boog van armen alleen voor jouw hoofd ik kan je geesten verjagen. doe mij niet weg zet mij in de ijskast vergeet mijn naam vergeet mijn kussen maar doe mij niet weg, doe jezelf niet weg.
das war einmal
je kijkt me aan, klein en tenger, met je grote groene ogen. je bent angstig mij te zien. als een blad papier zit je tussen de bladen van onze schaar, twee veel oudere vrouwen...de ene van wie je houdt, de ander van wie zij hield. je wilt praten, uitpraten...je bent jong en weet niet hoe je, naarmate je ouder wordt, al gelatener meedrijft op de stroom van het onvermijdelijke..je voelt je schuldig. ik omarm je, zeg dat het goed is zo. dat er niets te praten valt. we drinken koffie. je zit in het raam, bevallig op het aanrechtblad, rookt. zij is nukkig beleefd, afgesloten voor me. blijft een half uur doorgaan over een afvoertje dat niet wil deugen. we praten over je kind dat ik maandenlang heb opgepast, van wie ik zielsveel houd en die mij evenzeer blijkt te missen als ik haar. over haar school, het jongetje dat haar steeds schopt als de juf niet kijkt. ik neem me voor binnenkort even langs te gaan als de school uitgaat en een babbeltje met hem te maken. desnoods schop ik hem bont en blauw. zij wrokt, negeert door. jij lacht tegen me, zegt met je ogen wat je niet hardop zegt. ik ga weg. zij loopt weg, vermijdt het afscheid. ik omhels je en druk je tenger lijf tegen me aan, kus je wangen. lieve vrouw, dit wil ik je nog zeggen. blijf van haar houden, je maakt haar gelukkig. maar pas goed op haar. ze is niet zo stoer en sterk als ze lijkt. haar prachtige ziel heeft duistere hoekjes, vol verdriet. pas op haar, wees haar nabij. zorg voor haar zoals ik altijd heb geprobeerd te doen. ik vertrouw je...heb haar lief. she once was a true love of mine.
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 0
