sneeuwpretdeceptie
Carol: - EVEN DE POEZEN IN DE SNEEUW ZETTEN - La Servante: dierenbeul.. Carol: ach me oudste snotter die stond in de sneeuw en hief zijn pootje op naar de lucht alsof hij de vlokjes wou vangen, me jongste gooide ik een sneeuwbal, daar ging die achteraan La Servante: nee, je oudste wilde tegen zijn koppie tikken... "baasje is gek geworden" en de jongste bevestigt het alleen maar
'denial'
Lente: zeg het nou maar es: wat is je broekmaat Carol: 42 jouwes? Lente: geen idee, ik d?cht 38, en met heel veel inhouden tot hyperventilatie en paars hoofd toe, p?s ik er ook in... Carol: 38???? en jij zeurt?? Lente: ik zeur, want het ligt in me kast en ik pas het niet meer... Carol: goed, 40 dus Lente: zoietserigs Carol: niks zoietserigs, je zit in je ontkenningsfase Lente: wij noemen dat denial, en dat heeft een functie. Zo :) Carol: hoe heet 'acceptatie' bij jullie? Lente: wij kennen dat natuurlijk niet, acceptatie, bah
reply's 20 dec. blog
Bloed: Meneer de waard krijgt 100 euro van de toerist. Meneer de waard gaat met die 100 euro een lening afbetalen dan komt de toerist terug en zegt ik vind het hier niet leuk etcetera en wil zijn honderd euro terug. Toerist krijgt die honderd euro terug .... Dus meneer de waard kan die honderd euro niet teruggeven omdat ie die heeft gebruikt om zijn lening af te betalen
those were the days my friend
(...) La Servante: maar ja, those were the days Carol?: my friend.. zo zitten we later in het bejaardentehuis te memoreren over Happy.... snotter La Servante: ja...... eigenlijk zou er een happybejaardenhuis moeten komen Carol?: oh daar heb ik alle hoop op :))) we eindigen volslagen dement pruttelend over inloggen en proxyerrors La Servante: en we blokkeren elkaars rollators
waar of waanzinnig
Het verhaal speelt zich af in een heel klein dorpje dat van toerisme leeft. Door de economische crisis zijn er echter geen toeristen meer. Iedereen leent bij iedereen om te overleven. Maanden gaan voorbij, ellende troef? ?eindelijk komt er een toerist aan die een kamer boekt. Hij betaalt met een briefje van 100 euro. De toerist is nauwelijks in de lift en de waard brengt het briefje van 100 euro naar de slager aan wie hij 100 euro verschuldigd is. De slager brengt het briefje meteen naar de boer die hem het vlees levert. De boer brengt op zijn beurt het briefje naar de hoer aan wie hij enkele ?beurten? verschuldigd is en de hoer brengt onmiddellijk het briefje naar de waard aan wie ze nog enkele kamers per uur verschuldigd was. Als ze het briefje op de toog van de receptie legt komt de toerist naar beneden met de melding dat de kamer hem niet aanstaat, neemt zijn briefje van 100 euro terug en vertrekt. Niets werd uitgegeven, niets verdiend, maar niemand in het dorp heeft nog schulden? Wordt de huidige economische crisis niet best zo opgelost?
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 11
Marjoke
Heb je me niet gehoord dan, ik was in de uitzending! Slaap wel XXXX en nog ??n keer *neeeeeee*
Marjoke
Carol, ik ga slapen want bek-af. Was ontzettend leuk hier met je te kleppen, en ik heb zelden zo op Happy gelachen als tijdens onze lammetjes-act.
watzgeblut
tja ik had je poten toch wel willen afzagen, maar mhirr was streng die houdt niet van een beetje kritische benadering der dingen.... het moet leuk blijven tenslotte....
