Doordringende blikken
Het laatste jaar heb ik ineens te maken met doordringende blikken. In twee verschillende workshops heb ik ermee "gewerkt". Ik stond tegenover twee willekeurige onbekende vrouwen en concentreerde me op hun blik met de mijne. Ik ben hun blikken nooit meer vergeten. En pas ben ik zowat opgebotst tegen 1 van die vrouwen hier op straat, terwijl de plek van de workshop de veluwe was. Da's nog best knap om elkaar dan alsnog tegen te komen. Ik kreeg zo een raar gevoel daarna om haar weer hier tegen te komen. Iemand voor wie ik een speciaal gevoel koester, alleen omdat ik eens 10 minuten in de poppetjes van haar ogen heb gekeken. En nu gebeurt het me weer. Iemand uit de groep waar ik deel van uitmaak met wie ik doorgaans een afstandelijke band heb die kijkt me ineens doordringend aan na een oefening waarin ze haar krachtdier ontmoet, het dier van haar horoscoop in haar geval, dezelfde als die van mij: steenbok. Zacht en krachtig noemt ze die bok. Bij het openen van haar ogen kijkt ze dus ineens naar me en niet zomaar, maar lang en doordringend. En ik zit erbij en kijk ernaar, wat kan ik anders? Het is ook niet onprettig of zo. Maar het voelt zo.... raar. Een soort verliefdheid of zo, maar dat is het ook niet. Ik voel me wiebelig. Wat voel ik me zitten zeg. Dat heeft ze zo nog nooit gedaan. Het is een ongemakkelijk maar ook een heel fijn gevoel dat me overspoelt met warmte van binnen. Ik voel me tegelijk ook passief. Dat ik merk dat nu ze zo doet dat ik gelijk ook open voor haar sta, terwijl het nooit mijn beslissing was om haar zo diep in de ogen aan te kijken. Maar goed, wel fijn dat het nu van haar komt en dat ik ervoor open sta en het kan ontvangen. "Ook een vak, ontvangen", praat ik mezelf aan. Ik geloof dat ik alleen maar lief voor haar wil zijn nu. Dat is ook raar als je weet hoe ik eerst met haar omging of misschien eerder: niet met haar omging...
De havik
Vandaag ontmoet ik mijzelf aan zee... ik ben 7 jaar... Het is vertrouwd: mijzelf nog eens te zien op die leeftijd.... Ik pak mij bij de hand en we lopen gemoedelijk langs de kustlijn. Eenzaam ben ik en ik draag mijn haren kort. Jongensachtige look.... en ik draag ook jongensachtige kleding. Mijn moeder vindt lang haar veel te lastig met mijn type haar. Genoeg daarmee zeg ik. En ik doe mijzelf een tuniek aan met de kleuren van de regenboog. En mijn haardracht is lang uiteraard. Op felbegeerde lengte. We gaan liggen in de duinen, luisteren naar de golven, kijken naar de wolken boven ons en horen de wind door het helmgras razen. Daarna breng ik mij naar huis. Het is bedtijd. Ik lees mij een verhaaltje voor en ik besluit bij mij te blijven voor altijd. Ik trek een kaart voor mij: een havik. Een havik... gaat over heling, vrijheid en vrouwelijkheid... staat er ook allemaal...
Is dit nou mijn mannelijke kant?
Ik sta voor een huis, maar er staat een grote spar voor, ik kan het huis niet goed zien. Ik nader het huis. Het is een wit statig huis. Met een donkerrode voordeur. Ik bel aan. Niets. Ik bel nog een keer. Niets. Nog een keer. Beetje gestommel meen ik te ontwaren, maar te weinig om te overtuigen. Dan besluit ik een achterdeur te nemen. Ik loop links om het huis heen. Ik neem de achterdeur. Die leidt naar een donkere kamer. Ik kan de lichtknop niet vinden. Ik probeer via de wanden in een andere ruimte te komen. Daar nader ik iets wits. Een koelkast is het. Daarnaast een fauteuil, eentje met veel hout. Ik probeer in het donker in een ander vertrek terecht te komen. Daar is een vertrek met veel donkergroen. Het is een statig vertrek. Ik kan alles goed zien dit keer want ik heb de lichtknop gevonden. Op een lange tafel ligt een doos met sigaren. Na een tijdje verlaat ik dit vertrek. Ik ga de trap op. Dan kom ik bij een vertrek waar een man met donker haar in een bed ligt. Ik ga op hem af. Ik roep hem. Geen reactie. Nog een keer. Hij opent zijn ogen. Ik zeg hem gedag. Geen reactie. Hij blijft me strak aankijken. Hij heeft van die donkerbruine priemende ogen. Dan zeg ik: zeg eens wat lul. Hij blijft me strak aankijken. Ik geloof dat ik gek word. Ik trek hem omhoog. Dan zit hij rechtop. Hij zegt: hoe kom jij binnen? Ik zeg: door de achterdeur want je deed niet open. Hij blijft toch een beetje wezenloos. Ik trek hem rechtop. Gek word ik van die man... Einde verhaal.
Willen en moeten
Ik wil, dat woord is krachtig Ik moet, weegt zwaar voor wie het zegt Het eerste woord spreekt de meester Het tweede spreekt de knecht Laat het beide 1 in je worden Draag het in je hart voorgoed Het is het grootste goed op aarde Te willen wat je moet Als mensen in een hypnotische trance zitten en je begeleidt hen, dan kun je ze in de meeste gevallen beter niet op hun wil aanspreken, maar op hun diepe moeten van binnenuit, op wat vandaaruit moet gebeuren... De reden is dat een mens niet zozeer gestuurd wordt door een bewuste wil, maar door een bestemming van binnen, die door onbewuste krachten wordt gestuurd. Het loont om die twee, bewuste en onbewuste, met elkaar te verbinden. Wat gebeurt er als dit niet het geval is? Bijv. een extreem geval: een ambitieuze man krijgt dromen van treinen die ontsporen. Deze man klimt hoger en hoger op op de sociale ladder, maar diep van binnen klinkt een andere stem. Hij slaat geen acht op steeds luider wordende noodremsignalen van binnen en sterft. Meestal zoeken "willen" en "moeten" wel een balans, ook als ze niet op elkaar zijn afgestemd. Dit was een extreem voorbeeld van niet naar je binnenste luisteren. Een ander voorbeeld. Een man moet nog twee jaar werken voor zijn pensioenleeftijd is bereikt, maar hij houdt het niet meer uit. De reden is dat hem zijn hele leven is voorgespiegeld dat als de baas wegging dat hij dan baas zou worden. Dat is gebeurt niet, er komt een jong broekie voor in de plaats. Zijn vrouw zegt: ga nou nog ff door, op je tanden bijten. De man doet zijn best. Eerst voelt hij iets onder in zijn benen, slaat er geen acht op. Dit gevoel komt nog een keer terug, wederom geen alarm. Dan op een goede dag zakt hij door zijn benen. Hij kan niet meer staan. Fysiek gezien niets aan de hand overigens, de dokters kunnen niets vinden. Maar hij kan niet meer lopen. Hoe raar het ook klinkt, in dit geval: iedereen blij. Het moeten (stoppen met werken) krijgt de overhand over het willen doorgaan. Uiteraard was het beter geweest als deze man tegen zijn vrouw had gezegd dat hij het echt niet meer wilde. Maar aangezien hij niet bij machte is dit te doen, neemt zijn onbewuste het over.
Potdomme
Recept boerenkool(!)salade met avocado... Ik heb net lekker gegeten: -boerenkoolblad (ontnerfd - ongeveer een kwartpart van de totale boerenkool) en 10 minuten gekookt (in al gekookt water) om de boel een beetje zachter te krijgen, met handen ingemasseerd met -het vlees van 1 (rijpe!) avocado, -2 eetlepels pijnboompitten, -beetje zwarte peper, -2 tomaten in stukjes erbij, -citroensap van 1 citroen, -zwarte peper en evt ook -(liefst verse) basilicum en -rozemarijn bijv, -2 lepels olijfolie, en -snufje zout Door elkaar doen en genieten maar... Die boerenkool is zo lekker zacht door die avocado erin gemasseerd... er is ook een video over dit recept voor de meer visueel ingestelde mens. Die man doet wel een beetje amerikaans irritant, maar goed, ieder vogeltje zingt etc... Genieten maar!!!
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 17
Ventiel IV
xXX x x xX X x X X x x xX X X x xXXX x xXX X xXX X X xxX X X xx X X xx X X x xxX X x xxX X xxXXxXXxxXXXx xxX XxxXXxxxX X xxxXX xxXXxx X X
diep*van*binnen
Hee daar blote voeten, ik zag dit weekend ergens op een site het blote voetenpad! Ken je zeker al lang ;-)
jasperien
Wij hebben vanaaf een optreden in Mezz te Breda. Jeugdsentiment: we gaan naar Brainbox! Herinnert u zich deze nog?
peilprofiel
hoi voetjes goeie pasen gehad heb je veel eieren gelegd;-))? karins nieuwste serie heet roodwit bloed hilarischer dan kamer 4b kijk maar op omroep brabant....zijn al een paar uitzendingen geweest... http://www.omroepbr abant.nl/Search.asp x?searchstring=ro
