Ongemakkelijke monnik
Ik sta in de kruidentuin van het klooster. Ik ben een monnik. Ik heb een donkerbruine pij aan en het koord dat de boel in mijn middel bij elkaar houdt maakt een knoop rechts op mijn middel. Ik heb sandalen aan en ik heb een hooivork bij me. Ik sta een beetje aan de zij-onderkant van de kloostertuin te kijken naar het midden. De kruidentuin loopt in een kruisvorm. In het midden staan bogen met rozen. Daaronder staat een verliefd paar. Ik kan mijn ogen er niet van afhouden. Werken lukt zo ook niet. Ik voel haat en afgunst. Waarom zij wel en ik niet? Ik voel me opgesloten in dat klooster.
Bloemen op een gebroken muur...
Ik zie een muur. Een verschrikkelijke dichte muur. Allemaal stenen op elkaar, met mortel stevig aan elkaar geklonken. Niet echt iets mee aan te vangen. Veel te stevig, te ondoordringbaar. Gewoon stom. Wat moet ik ermee? Ik begin ertegen te schoppen uit pure onvrede. Ik heb niet het idee dat het gaat helpen. En toch helpt het. Het is verbazingwekkend hoe makkelijk die muur ineens breekt voor mijn ogen. De bovenste stenen van de muur vallen eraf en liggen verspreid om de muur heen op de grond. Ik bedenk me: wat nu? Ik laat ze gewoon lekker liggen. Chaos is mooi. En ik plant bloemen op de bovenkant van de gebroken muur. Die bloemen kunnen zich voeden met de stenen van de muur.
Dief van mijn eigen portemonnee
Ongeveer twee weken geleden stond ik voor een geldautomaat met een verward hoofd. Ik pinde een voor mijn doen groot bedrag: 250 euro. Ik heb ook geen zin om te vaak te pinnen. Ik nam mijn pasje uit de geldautomaat en liep verder. Pas een kwartier later kwam ik er ineens achter dat ik het geld helemaal niet uit de automaat gehaald had. Goffetomme. Daar stond ik dan. Ik werd ontzettend bang van mezelf. Voor welke blunder ik vervolgens weer zou maken met al die mist in mijn hoofd. Ik heb echt flink in de rats gezeten. Ik kon aan niets anders meer denken dan aan die stomme fout vlak na het gebeurde, totaal in paniek. Natuurlijk ben ik nog teruggelopen naar de automaat maar het geld was er natuurlijk niet meer. Vast door iemand meegenomen dacht ik. Ik sprak nog iemand die buiten op een terrasje van een nabijgelegen restaurant zat met uitzicht op de geldautomaten. Maar die had niets verdachts gezien. In de trein heb ik van pure ellende om troost gezocht bij de witte beer. Het kon me helemaal niets meer schelen dat ik zat te janken in de trein. De witte beer vond het fijn dat ik in dit bange uur aan hem dacht en ik vond het fijn dat hij er voor me was. We gotta deal:-) Daarna happyde ik met Wendee en die had het ook een keer aan de hand gehad en die vertelde dat de automaat het geld ingeslikt had in haar geval. Dat doen die automaten binnen 15 seconden. Zou het op die bewuste donderdagavond om 17:45 u op koopavond ook gebeurd zijn bij mij? Oef het is wel een drukke plek, midden in het winkelcentrumgebied van Den Haag. Voor hetzelfde geld (haha) was er iemand die na mij wilde pinnen en die zijn of haar kans schoon gezien heeft. Goed ik de volgende ochtend op advies van Wendee (dank voor de tip!!!) gebeld naar mijn bank (niet die van de geldautomaat) en die zou het in behandeling nemen. Ik heb mijn verwachting laag gehouden om verdere teleurstellingen te voorkomen. Ik had me er niet meer op ingesteld dat die 250 euro weer bij me terug zouden komen. Twee weken later krijg ik een brief dat het geld terecht is!!! De bank verontschuldigt zich voor het ongemak, maar ik ben juist kei blij nu!!! haha:-)
Schreeuw van binnen, niet van buiten
Ik voel mijn kracht als ik dichtbij mijn gevoel ben en bij wat iets of iemand in me oproept als ik bepaalde sensaties beleef. Juist ook als deze in eerste instantie niet echt prettig aanvoelen. In het verleden probeerde ik bij pijnlijke gevoelens weg te blijven. Nu verwelkom ik ze zo veel als mogelijk om dat ik merk dat ze me helpen als thermometer, alertheid, actie of juist helemaal niet. Het hoeft niet meer onder een tapijtje:-) Opluchting... Ik concentreerde me eerst meer op de prikkels die van buiten LEKEN te komen. Maar nu is mijn opvatting dat alles wat van binnen gevoeld en beleefd wordt, in eerste instantie ook van binnenuit komt. Dat de ervaring anders aangeeft als ik bijv. depressief ben, is een andere kwestie. Dan lijkt alsof alle prikkels van buiten komen, maar het euvel is dus dat ik daar van binnen niet bij kan. Dan voelt het soms als te bedreigend. Daartegenover staat dat als ik in een manische bui ben, dat ik me dan juist meer voel alsof ik de wereld aankan. Manie werkt van binnen naar buiten in de ervaring. Ik herken dat gevoel bij mezelf goed, en ik word meestal een beetje bang ook van mezelf dan. Ik voel wel dat ik wat ik ervaar als overmoed meestal niet zo lang volhoud. Het schilderij van Munch is illustratief in dit opzicht. Ik heb het altijd een afschrikwekkend schilderij gevonden, maar ergens vind ik het ook mooi in zijn lelijkheid of in de boodschap die eruit spreekt. Je ziet dat die geschilderde persoon alles buiten zich ervaart als een schreeuw: de persoon in het schilderij houdt de handen op de oren. Terwijl de persoon om wie het gaat het m.i. eigenlijk van binnen uitschreeuwt.
Frauendienst, gottesdienst
hoofs gezegde (bron: senex)
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 17
Ventiel IV
xXX x x xX X x X X x x xX X X x xXXX x xXX X xXX X X xxX X X xx X X xx X X x xxX X x xxX X xxXXxXXxxXXXx xxX XxxXXxxxX X xxxXX xxXXxx X X
diep*van*binnen
Hee daar blote voeten, ik zag dit weekend ergens op een site het blote voetenpad! Ken je zeker al lang ;-)
jasperien
Wij hebben vanaaf een optreden in Mezz te Breda. Jeugdsentiment: we gaan naar Brainbox! Herinnert u zich deze nog?
peilprofiel
hoi voetjes goeie pasen gehad heb je veel eieren gelegd;-))? karins nieuwste serie heet roodwit bloed hilarischer dan kamer 4b kijk maar op omroep brabant....zijn al een paar uitzendingen geweest... http://www.omroepbr abant.nl/Search.asp x?searchstring=ro
