en soms wou ik dat ik echt een Engel under cover kon zijn Kon toveren Een ware glimlach En een goeie boodschap!
Troosten Hoe kan dat Als met woorden Soms zo weinig is te zeggen Niets weg te nemen valt Als het niet valt uit te leggen Als opeens Een leven Abrupt Meer dan een dikke traan is Als het noodlot zich moet hebben vergist Blijf ik even verstild Weet dan Dat ik Zoek naar troost Voor jou Tranen Ze lief Wil wegvegen Van je wang
Het is stil Muisstil Adembenemend stil Windstil Je hoort elk geluid Miniscuul als het is De bladderen die vallen Die de boom verlaten De vogels die nadenken Over hun vlucht naar ver Het seizoen dat schijnbaar gedag zegt Maar ik hoor niets Helemaal niets Stil Zo stil Maar in mij is het een klereherrie
Overdonderd En bijzonder Mijn hele tuin zit onder Tussen de stoeptegels Heel klein Maar ze bestaan Er kwam opeens Weer onverwachts Als altijd Een dozijn aan geluk Uit de grond vandaan!!!
Het leven heeft Van die wendingen Zo onverwacht Indringend Oneerlijk En toch waar De waarheid is soms bikkelhard Dat ik niet kan bevatten Waar het toe dient Waarvoor het is En bovendien Of er een reden is Bij mooi nieuws noem ik het voorbestemd Bij slecht nieuws weet ik niet Of alles wel zijn reden kent.
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 18
Dat is wel de bedoeling.Maar het leven kent van die momenten. . . zoals de nadagen van Happy, en dat na zes jaar, zucht.Maar dit lieve bericht van jou maakt me weer een beetje gelukkig.Ik ga je blog nog lezen.