Christiano en ik
OO MIJN GOD NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE IK GA DOOOD. wat erg dat ik hem ben misgelopen.
Beroving
De aantrekkelijke jonge Surinamer (of toch een Antilliaan?) die in de metro op de terugweg van het AMC naast me gaat zitten zegt dat hij me zo gaat beroven. De tongue in cheek is onmiskenbaar, temeer daar hij in gezelschap is van twee idolate witte babes. Hij smaalt: "Je hebt geluk, ik verdien meer in een dag dan jij in een maand." Uit het gesprek tussen de halbstarken blijkt dat hij een kind heeft van 'drie weken en twee dagen'. "Hee ouwe, waarom lees je een krant", vraagt het binkie verontwaardigd als het gesprek met de meiden stilvalt. "Je moet naar MTV kijken!" Hij begint een jointje te draaien. Raakt in paniek als een perronwacht het lijkt te hebben gezien. Ik geef hem een zakje met haze , gemarkeerd K4 . Geen Amnesia , oordeelt de jongeling in een poging als kenner indruk te maken op de babes, die hem als bitch aanspreken - een niet onbelangrijk signaal in het multi-culti milieu dunkt me. Een van de meisjes - degene die niet de kennelijk extreem zure blauwe lolly krijgt - geef ik een zakje hasj dat ik in een uithoek van mijn tas vind. Zonder woord van dank of zelfs maar een groet stapt het trio uit op Waterlooplein. Ondankbare honden. De mensheid jongt voort.
Delir
Tante ligt nu vier weken op de IC. Alle reden tot optimisme, aldus de dokters, stuk voor stuk prille twintigers uit het hockey-milieu. Vandaag mag ze 6 uur van de beademing af. Als het de valse ouwe nicht van de verpleging behaagt mag het spraakventiel in de opening die ze in haar strot hebben gezaagd. Bij de tweede reanimatie hebben ze haar borstbeen gescheurd. Haar maag is tegen de longen aangeschoven: maagzuur in de longen. Er is nu ook sprake van longontsteking, maar van de nierdialise mag ze af. Het gaat dus goed, al is er nu een sonde in de maagholte gestoken om daar niet gewenste vochtophoping te verwijderen. Tante heeft - getekend door haarzelf, huisarts en vertrouwenspersoon - aangegeven niet als een kasplant in leven te willen worden gehouden. Als ze door het spraakventiel spreekt heeft ze het over haar verlangen naar thee en gebak, maar alleen die van haar (de dienstdoende zuster) vader. 'Natuurlijk, de beste bakker van Amstelveen', beaam ik volmondig. Ik moet mijn vader bellen, pruttelt ze. Hij moet haar komen halen. Een delirium , zeggen ze. Dat zulks alleen de eerste paar dagen na een operatie normaal is blijft onvermeld. Ik smeer haar droge huid in met hennepcreme van de Bodyshop, houd haar opgestoken handje vast, steek de in water gedepte spons op een lolliestok in haar mond, die met indikkend slijm is gevuld. Ze rochelt krachteloos alsof ze elk moment kan stikken. Mijn nichtje van 16 krimpt ineen. De dokter, die er uit ziet of ze 24 is en meer verstand heeft van verzekeren , zegt dat het erger lijkt dan het is. Mijn nicht en ik kijken elkaar aan met een blik die meer zegt dan de hele inmiddels 30 pagina's tellende medische status. De man naast haar - een bypassgeval van oosterse herkomst - steekt zijn benen uit bed. Hij heeft zijn kruis blootgewoeld. Ik bedek zijn edele delen voor mijn nicht het kan zien en leg zijn benen terug op het bed. Mijn zus zegt dat ik broeder moet worden.
Intensivist
De Intensivist is de Grote Roerganger op de IC; hij beslist over leven en dood. En in het AMC is het een sport om de stervenden zo lang mogelijk a/h lijntje te houden, volgens een van de zusters - niet vergeten: de zusters/bro's dragen groen, de dokters wit . Wie eervol wil sterven zoekt een ander ziekenhuis, luidt het advies. Grappig.
Intensive Care
Mijn goeie ouwe tante Gerry ligt sinds een week of twee op de Intensive Care. Na een mensenleven als kinderarts knapte een slagader in haar buik. Niet dat ze sinds haar vervroegde pensioen zorgeloze gezondheid genoot, maar als een keiharde Grunninger van een uitstervende generatie was klagen geen onderdeel van haar repertoire. Zij introduceerde ons kleinkinderen in de grote wereld: het theater, de bioscoop, de wintersport, zij was de hippe tante uit de grote stad. Mijn eerste serieuze baantje kreeg ik in ?haar? Emmakinderziekenhuis.
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 9
*Bewitched*
:-) jij ook sweetie en ik sta gewoon onder bewitched op next :-) en ik ben nog op hyves facebook dus take your pick jammer dat je er zaterdag niet was btw xxxx
missisipsi
ja jij ook. jammer dat het nooit verder is gekomen ;).. het lijkt me leuk als r nog een vervolg komt. 't was een bijzonder plekje... dus wie weet..
Gala G.
Jammer dat er niet bij kon zijn, maar de plannen voor een jaarlijkse herhaling zijn al aan het borrelen. Dit is niet het einde; vanaf morgen gaan we slechts verder op een andere server...
*merel*
Al vanaf 1926 is ons familiebedrijf gespecialiseerd in zaden. Al jarenlang verzamelen we een sortiment zaden bijeen, waarmee we iedereen tevreden hopen te stellen. In onze gezellige tuinwinkel in Dordrech
