Het Luciafeest (13 december)
Volgens vroegmiddeleeuwse hagiografen is Lucia in de derde eeuw geboren op Sicili?. Ze gaf haar verloving op voor haar christelijke roeping en werd voor haar geloof terechtgesteld in 304 tijdens de christenvervolgingen door de heidense keizer Diocletianus. In de late Middeleeuwen werd ze door haar naam (Lucia = licht) verbonden met de terugkeer van het licht na het wintersolstitium. Haar naamdag, 13 december, werd v??r de invoering van de Gregoriaanse kalender vaak beschouwd als kortste dag. In Zweden, waar de Gregoriaanse kalender pas halverwege de negentiende eeuw werd ingevoerd, is het Luciafeest vanaf de achttiende eeuw tot op heden bijzonder populair gebleven. Een in het wit gekleed meisje met een kroon van brandende kaarsen, meestal de jongste dochter, gaat als Lussibrud (Luciabruid) alle kamers af en brengt, vaak geholpen door bruidsmeisjes, alle huisgenoten koffie en lekkernijen in de slaapkamer. Na de invoering van de Gregoriaanse kalender werd 21 december de kortste dag, maar het Luciafeest bleef op de dertiende staan. Ook in andere delen van Europa werd dit feest gevierd, al zijn de gebruiken buiten Zweden vrijwel verdwenen. In Silezi?, de Boheemse, later Pruisische streek, die in 1922 werd verdeeld in een Pruisisch, Pools en Tsjechisch deel, verstond men onder Zw?lften de twaalf dagen van Sinte Lucia tot de kerst. Waar de Luciadag gevierd werd zijn de gebruiken vrijwel altijd te herleiden tot Midwintervieringen. De optochten van de Luciabruid en haar gevolg zijn te vergelijken met de midwinteromgangen. In de loop der eeuwen zijn verschillende gebruiken rond Holda en Perchta door Lucia overgenomen.
De Schaatser
Rijdend over de vesten bij zonsondergang, de krullen van mijn moeder achterna op rondgeslepen schaatsen, mijn handen soms, even krampachtig op mijn rug, let ik op schraapsel, stukjes papier, scheuren. De grote toren aan mijn linkerkant, de lucht langzaam paars, met twee meeuwen, stijf riet langs de oevers en een wit gemaal, de baanveger nog sloffend op het pad naar de poort, naar het caf?, ben ik alleen op ijs dat gaarne breken zou voor mij, nu. En het water sloot zich boven onze hoofden, zou ik zeggen tegen de eerste die ik daar tegenkwam, haar jurk van roze linnen, met rafelige gaten. Het ijs wordt snel dunner. Het golft. Ik hoor het klotsen onder de lage brug.
Een appel
Er ligt een appel op een schaal voor een open raam- als hij zou kunnen denken zou die appel denken: is dit nu beurs, zo n doof gevoel... hij is nog zoet, maar hij wordt al moe zoals alleen een appel moe kan worden, hij rimpelt en verkleurt, het is een warme dag, niets grijpt om zich heen en niets gebeurt en een hand pakt hem op, draait hem rond en gooit hem door het raam- als hij zich zou kunnen verbazen zou die appel zich verbazen en denken: is dit nu ten einde raad, of is dit nu de opperste verwarring? De avond valt, wormen komen op hem af, en hij zou denken: als ik nog kon glanzen dan zou ik nu toch glanzen... zijn laatste gedachte zou dat zijn. Toon Tellegen, uit: Een langzame val Querido Amsterdam 1991
Is er dan niemand boos?
De vuurpad klopte op de deur van de egel. "Wie is daar?" vroeg de egel. "De vuurpad." - "Kom maar binnen, vuurpad," zei de egel. De vuurpad stapte naar binnen, liep naar de egel toe en trok met ??n ruk alle stekels uit zijn rug. "Au!" riep de egel. "Au!" De vuurpad deed een stapje achteruit en vroeg: "Hoe noem je wat je nu bent, egel?" - "Boos," huilde de egel. "Heel boos." De vuurpad bekeek hem aandachtig en schudde zijn hoofd. "Nee," zei hij, "je bent niet boos." - "Ik ben wel boos," huilde de egel. - "Niet echt boos," zei de vuurpad. Hij draaide zich om en ging de kamer uit. "Helaas," zei hij nog. Even later klopte hij op de deur van de slak. "Binnen," zei de slak, die aan het nadenken was over stilstand en vertraging. De vuurpad stapte naar binnen en draaide de steeltjes van de slak om. "Au," zei de slak langzaam en smartelijk. "Nee," zei de vuurpad. "Dit is ook niet echt boos. Jammer, slak." En nog voor de slak voor de tweede keer "Au" had kunnen zeggen was de vuurpad alweer vertrokken. Hij ging naar de olifant en legde een onontwarbare knoop in zijn slurf. Daarna plakte hij de bek van de kikker dicht, wierp de karper in de wilg en scheurde de jas van de sprinkhaan aan flarden. Alle dieren riepen: "Au!" en werden woedend, terwijl de kikker siste van razernij. Maar telkens zei de vuurpad: "Nee, dit is niet boos," of "Als dit boos moet heten..." of "Echt boos is wel wat anders!" Aan het eind van de middag stond hij midden op de open plek in het bos, stampte twee keer op de grond, liet zich rood aanlopen, zwaaide met zijn armen en riep: "Is er dan niemand boos?" Overal vandaan klonken woedende kreten en pijnlijke jammerklachten. "Nee," zei de vuurpad toen. "Niemand dus." Hij schraapte zijn keel, haalde zijn schouders op en liep weg, tussen de bomen door, het bos uit. Die avond zaten de dieren bedroefd bij elkaar. De krekel zette de stekels van de egel een voor een weer in zijn rug, en de schildpad draaide heel langzaam de steeltjes van de slak weer goed. De eekhoorn ontwarde de knoop in de slurf van de olifant en de lijster droeg de karper naar de rivier, terwijl de reiger met zijn snavel de bek van de kikker weer openmaakte. Woest kwaakte de kikker: "Was ik niet boos?" - "Nee," zei de reiger. "Niet echt, denk ik." - "Wat?" kwaakte de kikker. Maar het was meer gillen dan kwaken. Toen zweeg hij en keek verongelijkt naar de grond. "Misschien kunnen we niet echt boos worden," zei de eekhoorn, die door de vuurpad aan zijn oren omhooggetrokken was en buiten op de tak voor zijn deur was neergezet. De dieren keken elkaar aan en er verschenen rimpels in hun voorhoofd. Niemand wist wat echt boos was. Misschien was het wel iets anders, iets wat helemaal niet op boos leek. Misschien leek het zelfs wel meer op vrolijk! Dat zou kunnen, dachten ze. "Of op iets zwaars," zei de schildpad. "Misschien lijkt het daar wel op. Op iets heel zwaars, wat niemand kan optillen." De dieren rilden. Het was donker en koud, en iedereen sjokte zwijgend naar huis.
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 3
p.nik
a! jij bent er nog wel, ik zie dat jeoblo al weg is, iedereen pakt zijn koffers... maar jullie zie ik nog wel!
Charlie
IEDEREEN WELKOM OP 10 APRIL GROOTS HappyVPRO SLOTFEEST OP HET IJMUIDERSLAG BIJ DE BEACH INN!!
wat*let*je
Heb je je al ingeschreven op het nieuwe Happy? Wat een gedoe zeg.....ondanks dat ik zelden online ben was het me niet ontgaan hoor ;-)
wat*let*je
Heeee blondje! Ja ik ben nog steeds happy :-) Op alle fronten. Hoe is het met jou? Volgens mij las ik dat jij naar de volgende bs-borrel gaat, als het lukt kom ik!!!
Ton Deuse
Maar ik vind dat we onze nieuwe traditie vooral door moeten laten gaan! :D Zullen we op de dag dat Happy ten onder gaat er een mosseltje op nemen?
