Al die mooie beloften
De grazige weiden, de stille wateren, ik heb ze gezocht en inderdaad gevonden, ze waren nog mooier dan mij was beloofd, prachtig. En in dit liefelijk landschap de zoon van de maker, aan een boom genageld, maar geen spoor van geweld of verzet, alleen maar vrede, rust. Zijn lege ogen kijken het landschap in, om zijn mond spelen eeuwige vragen, waarom dan, wie ben je, waar was je, e.d. Zonder verwijt, hij moet hebben geweten wat er zou gaan gebeuren. Ik heb geen antwoord. Uit: Dit uitzicht (1982) Rutger Kopland
Wielerzaken
Zaterdag, 21-04, met zoonlief deelgenomen aan de tourversie van de amstel gold race. Viertienduizend recreanten pedaleren, stampend en stoempend, hokkerend en dokkerend, over de Dutch Mountains. Oh wat een genot wanneer je uitgerekend deze dag de benen van je leven hebt en met lichte pedaaltred op de Eyserbosweg en in het Vijlenerbos vele anderen achter je laat. Een schitterend gezicht is de lange lus van bontgekleurde wielershirts slingerend van de ene bult naar de naar de andere. Wanneer je nog fris oogt en koude versnaperingen tot je neemt bij een van de vele provisorische herstelplaatsen in het weiland. Honderdvijentwintig km. verder: voldaan, tevreden en alweer hopend op de volgende tourversie. Vandaag, zondag, 22-04, nauwelijks spierpijn en klaar voor de profs: het spektakel begint over enkele uren, ik steek mijn neus aan het venster in Klimmen, Schoonbron, Partij, Gulpen en Eys. Tip: Phillipo Pozatto
Schaakzaken
Speelt U schaak? Tegenover mij zit een Twentsche vleeskolos verslingerd aan drank, tabak en rijpere vrouwen en met de uitstraling van de onvergetelijke Jan Hein Donner (''Vrouwen kunnen niet schaken'''), die bevestigend antwoord. Als een goed gastheer betaamt, haal ik een volledig opgesteld schaakspel en schaakklok te voorschijn en draai hem hoffelijk de witte stukken toe. Schaken speelt zich af op een van het leven afgesloten vierkant, de spelers worden gedreven in het effen water van de zuivere contemplatie en de abstracte bespiegeling. Zij trekken zich een ogenblik uit het leven met haar golfslagen van sentimenten terug. Zij worden monniken doch zonder de gelofte van stabiliteit en kuisheid. Dan neem ik de etiquette niet in acht (etiquette die deze schaakbroeder buiten het schaakbord steeds weer met voeten treedt); een witte en zwarte pion beslissen over de kleurverdeling. Enigszins hoogmoedig zelfbewust (mezelf over- en hem onderschattend) voer ik de witte stukken naar de ideale centrumvelden. Daartegenover stelt deze onbevangen 'amateur' een batterij met dame (Dc7) en 'gebrekkig' paard (Pg4); zoveel hopeloos gepruts en geschuif lijkt een serieuze schaakpartij onwaardig. Vertwijfeld vraag ik me af: 'Is dit schaken of schuiven?' Dan... volgt de mokerslag, de dame neemt pion h2, mat! Caissa, de schaakgodin, heeft partij gekozen voor de zwakkere. Deze slager is de Mount Everest opgedanst, met twee touwtjes en een spijker heeft hij een brug over de oceaan gebouwd en mijn doorwrochte partijopbouw met een streek belachelijk gemaakt. Even, heel even moet hij gevoeld hebben of hij de Poort der Eeuwigheid heeft ontsloten. Onvergetelijk, nee vreselijk is de blunder. Oke, men kan wel zeggen dat het vermijden van de blunder tot de kunst van het edele spel behoort. Maar wezenloos staren naar een matstelling terwijl je toch bijna alle finesses doorziet, is hemelschreiend. Je voelt je als een voetganger, die in zijn zorg om alle plasjes te ontwijken regelrecht het kanaal is ingelopen. Van zo'n misrekening, zulke schaakblindheid, kun je eigenlijk niet herstellen! Maar toch: opstaan, heel even terugkeren in de wereld van alledag, hem de rug toekeren, diep ademhalen, opnieuw het glas vullen, een sigaret aansteken en uiteindelijk.... hem de hand reiken (hij stond zeer op deze omgamgsvorm) en de stukken vingervlug in de allermooiste positie, de beginstand, terugplaatsen. In ijltempo volgen de bliksempartijen zich op (de 'dikke' slager spreekt steevast over 'potjes') waarbij alle facetten van dit koninklijk spel zich tonen: penning, overbelasting, plofmat (dit ontlokte hem een vreselijk geschreeuw met veel k-woorden, opeens was hij van alle etiquette verlaten), (schijn)offer, gambieten, vrijpion(nen), tempodwang, desperado's, eeuwig schaak, de kwaliteit, promotie (leken zeggen 'dame halen') en de minoriteitaanval. In deze, op het scherpst gevoerde tweekamp stonden twee matadoren tegenover elkaar, Slagert de geniale vertegenwoordiger van de praktijk, hij is behendig, vindingrijk en intuitief, Odysseus is waarschijnlijk zijn ideaal. Ranke kiest voor Caesar, de theoreticus, de filosoof die de betekenis van een gebeuren hoger acht dan het gebeuren zelf. Eergisteren heeft de Griekse held gewonnen.
De liefde, natuurlijk
Een zal dit wel verstaan.... De vloer is bed De vloer is bed wanneer de liefde overmant. Op hoogpolig tapijt of op het hardst parket, als liefde om naar bed te gaan niet wachten kan, vormen wij lijf aan lijf het vochtige ballet. Om uit te rusten van het liefdsespel gaan we naar bed. Na de rust volgt de ochtenddouche Onder de douche beminnen, zeep en kussen, of in bad, beiden gekleed in water, glibberende liefde, glippend, grijpend, wijkend, water in de ogen, monden, dansen, varen, duiken, regenen, dat schuim op onze buiken, en de driehoek van het schaamhaar wit - van water, sperma, liefdes loop, of zijn wij bron geworden? Carlos Drummond de Andrade
Isabelle
Vandaag wordt Isabelle Huppert 54!! Zij is 25 wanneer ze debuteert in een flim van Claude Goretta; Pomme, het aankomend kapstertje wier hart bedrogen wordt door een filisofiestudent, steelt onmiddellijk het hart van de kijker. Diep verlegen, onwennig haar eerste stappen zettend in het liefdesspel, geeft zij blijk van een zo innige genegenheid voor een jongeman die haar tederheid niet ziet. Zij huilt (zij huilt in al haar films), zij verliest, zij verliest de realiteit en belandt in een psychiatrische inrichting. Vanavond zal ik haar zien schitteren met Philippe Noiret in Coup de torchon van Bernard Tavernier (benieuwd of zij huilt)
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 1
Mhirr
w3lk liedje hoort -voor jou- onlosmakelijk bij Happy? is d'r 'n songtext die Happy's lading dekt? hoe verklank jij Happy? wat hoorde je tijdens je eerste of je leukste Happy-deet? Happy is straks kwijt... dus meel me via wi3w3lk@gmail.com d?t e
Ploek...
Waarschijnlijk wel~als ik het niet vergeet~Den Bosch is maar een half uur treinen vanuit Nijmegen. Dat scheelt.
*merel*
dat bedoel ik, je hebt niks (meer) persoonlijks te zeggen behalve citaten, het is lucht voor mij inmiddels
