groter

2007-01-27

Miss kon je een enorme schop onder je hol verkopen, als ze dacht dat je jezelf of een ander tekort deed. Miss was groot, en dat kon niet iedereen uitstaan. Vooral kleine mannen niet. Miss kon vertederen met grove woorden. 'Sloerie!' was uit haar mond een compliment. Miss heeft haar leven gestreden. Strijd was haar kracht. En haar zwakte. Voor haar gevoeligheid had ze andere kanalen nodig. Gedichten waren een manier om te kunnen stromen. En lieve vrienden en vriendinnen, ongetwijfeld. Ik huil een gat in de nacht, slaap, word wakker en huil nog een gat in de ochtend. Ik kan me ineens zo goed voorstellen dat oude mensen, wiens geliefden een voor een heen zijn gegaan, dolgraag ook die kant op willen.

Groot

2007-01-27

Groot, rond en blond, zo omschreef ze zichzelf. Zelfspot om jaloers op te zijn. Een vrouw van gewapend beton, in haar eigen woorden. Maar achter dat pantser scholen ook pijn, woede, verdriet, eenzaamheid. Koppigheid. Miss heeft niet willen weten van lichamelijk ziek. Miss ging altijd door. In een tempo en met een energie die natuurwetten tartten. Miss heeft me geraakt. Op momenten de ogen geopend. Wederzijds. Miss leefde met gedichten. Het tekent haar diepgang die ze in de omgang niet altijd liet blijken. Miss leefde in een andere wereld dan ik. Sneller, groter. Nu is ze opgeslokt door de tijd. Op naar een hopelijk groot geluk in een nieuwe dimensie. Lieve Miss, je was een vrouw om van te houden. Ik mis je nu al ontzettend, Miss. Ontzettend.