"Hallo... uh.. normaal bel ik nooit naar de radio, maar nu u meningen vroeg over de muziek... hmm, ik wilde gewoon effe melden dat ik het allemaal hartstikke kut vind. Vooral die laatste"
Woedend is hij. Ze waagt een poging de boel wat te sussen. "Ik denk..." "Jij denkt? Het maakt me geen fuck uit wat jij denkt!" Ze zwijgt. Zwijgt en laat hem verder razen. Terwijl hij het huis ondersteboven haalt, staat ze middenin de kamer. In stilte, niet bij machte zich te verroeren. "Waar heb je het gelaten trut!" Ze heeft het gevoel dat de woedende ogen haar hoofd doorboren. Zijn harde greep om haar bovenarmen doet haar uit haar toestand ontwaken. "Zeg op godverdomme! Waar is het?" Hij schudt haar heftig door elkaar. Ze heeft woorden in haar hoofd. Deze blijven steken in haar keel. Hij slaat haar in het gezicht. Begrijpt hij dan niet dat ze haar spraakvermogen kwijt is? Dat ze zo onder de indruk is van zijn gewelddadige houding, dat ze geen adem meer heeft om te spreken? Straaltjes bloed lopen uit haar neus over haar lippen. Even kijkt hij haar gepijnigd aan, verbaasd door zijn eigen aggressie. Ze weet wat er komen gaat, hij zal nog kwader worden. Nog kwader, omdat zij hem zover gekregen heeft dat hij haar gezicht beurs sloeg. Een stoel vliegt door het raam. Het zoveelste raam, de verzekering zal het deze keer niet meer dekken. Ze glimlacht, hoe kan ze hieraan denken terwijl hij haar zodadelijk waarschijnlijk vermoord? Ze probeert iets te zeggen, maar kan alleen wat gestamel uitbrengen. Hoe maakt ze hem het duidelijk? Hoe moet ze hem duidelijk maken dat ze van hem houdt?
"Hebben we alles nu?" Ik kijk mn maatje aan. Steunend houdt hij een krat bier in z'n handen. Hij knikt: "Ja, ik geloof het wel. Alleen nog effe bij Noot langs voor wiet." Ik loop naar de eerste de beste kassa en leg de chipszakken op de band. "Nee, niet deze man. Niet bij die met die neus." Ik kijk naar het meisje achter de kassa. "Ach kom, da valt toch wel mee? Die andere heeft ook een neus." M'n maat speurt met zijn ogen de verschillende kassa's langs. "Die daar! Die heb lekkere tieten." Hij heeft zo'n smerige grijns op z'n muil. "Hoe weet je dat nou? Misschien draagt ze wel sinaasappels in dr BH."Zeg ik. "Nou, ik ben toevallig dol op sinaasappels!" Lacht mn maat. Ik geef het op, knik, en we lopen naar de lekkere tietenkassa. Eenmaal aan de beurt zegt mn maat: "Hey, weet je dat ik dol ben op sinaasappels pellen?" "Spaart u zegeltjes?"
De verwondingen in zijn gezicht. Zijn blik, vertroebeld door bloed dat in zijn ogen stroomt. Voor zich ligt het lichaam van zijn tegenstander. Het hoofd gescheiden van de romp, de zwaardarm tot op het bot ontveld. Hij staart naar het dode lichaam, de ijzergeur van bloed penetreert zijn neus. In de lucht vind een vermenging plaats. Het bloed van zijn tegenstander met het zijne. Een open wond in zijn schouder gutst leeg over zijn arm. Hij knielt voor het ontzielde lichaam en bidt voor de ziel. Dat de ziel maar opgenomen moge worden in het algehele. De confrontatie was onvermijdelijk geweest. Hij had niet willen vechten, hij had niet willen vechten om niets. Matsuko wel, matsuko wilde zijn kracht testen. Hij had gelachen, hem voor bang uitgemaakt. Maar hij was niet bang geweest, hij was niets geweest. Niet bang, niet dapper. Gewoon helemaal niets. Toen het staal zijn voorhoofd schampte had hij geen andere uitweg gezien dan zijn tegenstander te doden. Zijn katana was als vanzelf uit zijn sjerp getrokken. Hij had niets gedacht. De vlammende pijn in zijn schouder was niet tot hem doorgedrongen toen het zwaard van zijn tegenstander er een hap vlees uit sloeg. Te laat was hij weggedoken, zijn linkerarm kon hij missen. Door de vechtkunst van Matsuko had hij geen andere keuze gehad dan zijn schouder op te offeren zodat hij daarna kon toeslaan. De eerste slag die hij toebracht sneed al het vlees van matsuko's zwaardarm weg. Matsuko had geen tijd gehad zijn kreet af te maken, de schreeuw werd een gorgelen toen zijn hoofd los kwam van zijn schouders. Bloed verving de lucht die de weg naar de mond nooit meer had kunnen vinden. Een verbaasde uitdrukking ligt nog op het gezicht van het afgehakte hoofd. "Vaarwel broeder. Vaarwel, en tot ziens" Na een korte buiging verlaat hij de bebloede grond en bestijgt zijn paard. Het zou nog een lange reis worden.
Stop toch eens met janken! Stop met de irrigatie van je gezicht. Hou op met dat geluid, alsof je stembanden in je tenen zitten. Kap met dat ongecontroleerde beven. Trek die schouders recht, laat ze niet zo hangen. Steek je kin op, zoals gisteren toen je zo zelfingenomen over straat liep. Denk niet in spiralen die maar een richting hebben. Draaiend naar beneden. Veeg die neus af, kap met dat gesnotter. Bal je vuisten en sla erop los. Trek je muil open en schreeuw! Laat je niet kisten. Beperk je niet tot onafgemaakte woorden. Zit er niet zo verslagen bij! Ik koop dat truitje wel voor je. Ik koop het truitje voor je, en daarna kan je oppleuren.
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 2
Dit is een agenda spammetje, nieuw item op: 11 oktober, Volksopstand den Haag, gezellig samen demonstreren voor de burgerlijke vrijheden. Kijk op www.happyvpro.nu
hela hola hiep hoeraaaa jij bent jarig hiep hiep hiep! wij wensen jou een fijne dag! :-)