good trip to hannah simon
?Verdom de oorlog, beziel de vrede!? Simon Vinkenoog (1928 - 2009) De spaarndammerdijk 312 de begraafplaats - sainte barbara sprak alfredo later op de dag achter de pan met soep. Het voorplein van sainte barbara met mensen. Ongedwongen. Edith gecondoleerd voor de deur. De hal met het boek en naast het boek de brief van Beatrix waarin zij mevrouw Ringnalda condoleert vanaf haar vakantieadres en over een ?groot schrijver? spreekt. De enige aanwijzing van de dag in de aula van een meneer die sprak als u linksom gaat dan kunt u afscheid nemen van Simon Vinkenoog. Alles ongedwongen. Buiten ongedwongen. Binnen ongedwongen. Een rustige rij, voorin de aula de kist. Spinvis speelde indiaklanken ? de banken in het midden met mensen. Geen toespraken, wel bloemen. Wiet planten ? zes. Gijs voor me ? wel veel joints in de kist ? ja man. Een rustige rij, een schuifelende rij. Tot aan zijn voet. Ik zag een klein gezicht. Geen manen meer. Een ingeklonken gezicht. Het door Simon verlaten omhulsel. Voelde mijn ogen. Voorbij de kist naar de koffiekamer met cake door naar buiten. Roken. Kerkhof waar mijn opa ook dacht ik. Spaarndammerstraat kruidenier. Spaarndammerdijk kist. Zo leefde je daar zo ging je dood. Koffiekamer met cake en sigaret. Toen. De begrafenis zeker door 1000 mensen bezocht. Tal van disciplines. Ruigoord, politiek, dichters, beeldende kunstenaars, schrijvers en getormenteerd adriaan krabbendam. Daar kon geen woord meer bij, daar kon geen woord van af. Dit kan alleen maar een impressie zijn. Iedereen zijn eigen verhaal zijn eigen begrafenis. Julius joker met een rode clownsneus op. Het nog levend kunstwerk fabiola - waardig. Portugal stond op zijn jas. Een zon in blauwe hemel. Starik op zijn stariks, bekende grond. Deelder op Amsterdamse bodem voor de vink. marijke vos, roel van duin, het parool vandaag aan hem de voorpagina. Over Afluisterpraktijken rond hem, weer eens wat anders. De dichters van festina. Bernard wesseling, pim te bokkel. Bernhard was om half tien gekomen. Een relatieve stilte toen nog. We spraken over omhulsel. Stapte langs mij in een gespeelde snelle tred om 1300 uur ? groette met een ?zo dat hebben we ooook weer gehad? op weg naar mulisch leek het. Max lerou en zijn zoon. Kreeg een verlaat verjaarskado van max. Een veldhoen. ? voor robbie? . straks ruigoord, het door Edith ontstoken vreugdesvuur max. max en zijn zoon reden mee. Acg en Danny danker. Een bewogen Danny danker. Donkere zonnebril in de halfregen. Rond 12 uur werd de kist gedragen naar plaats 27. ik wandelde kwart 12. een hoop zand. Naast de kuil het graf van ? HANNAH ? een bijzonder kind ? 18/4/1991 ? 1/9/1997?, hannah krijgt een bijzondere buurman. Steeds maar weer, heen en weer op het pad ? adriaan krabbendam. Zwart leer de jas. De bruine lederen hoed. Was om 12 uur terug op het voorplein. De klokken luidden. De kist gedragen naar hannah die op Simon wachtte. Edith ? sterk ? familie. De lange rij. Rustig. Sprak met mohs. Ik weet zo langzamerhand wel dat ik gemeen kan zijn. zei mohs. Ik ga nu voor het licht. Vera van der horst vroeg me vannacht je mailadres zei ik hem. Kreeg zijn kaartje met een verlichte tekst. Daar is hij nu. In het licht. sprak mohs. Ja zei ik, als dat toch eens waar zou kunnen zijn. IK GELOOF HET VOOR HEM. Sprak mohs. de rij op het lange pad bij de laatste plaats ? sven en nora sloten de rij. als in de laatste wagen. door niemand opgemerkt. in gebogen zacht verdriet. de ruimte vrij op het voorplein voor haar. Een wagen met daarachter op wieltjes een piano en zij speelde met koude handen door alles heen. Zo druppelden mensen terug en voorbij langs de klanken die voor de eeuwigheid leken. Op weg naar ruigoord waar op het podium een schilderij neer werd gezet met zijn portret. Iemand wilde daar bloemen. Maar dat kon niet. Zo begrafenis ? zoooooooo begrafenis ? nee geen bloemen. Broodjes en soep door alfredo ingeschonken. Wat later het vuur. Good trip to hannah simon. voor haar een ijsje. Over twee bijzondere kinderen van Amsterdam dit verhaal. .
meeuwenzweefde
de wiegbrug is langer meneer wolluf sprak bettie mij vanochtend vrolijk toe met de wijsheid die een ieder in amsterdam zo kenmerkt. het is allemaal klein bovenin in het noorden. het is allemaal fierlejeppen. als er maar ergens een sloot loopt dan rukt de teso uit om te varen. ik kon bettie weer niet anders dan gelijk geven lieve lezer. de ervaringen en observaties uit de praktijk verschillen niet fundamenteel met haar theoretische praatjes. ze hadden voorspellende waarde. dat mag gezegd. tsja - reve zou zeggen - altijd komt alles te laat. zo is het bettie. meeuwenzweefde ik heb haar lippen met mijn lippen en ongenadig met mijn mond haar onge?venaarde kont het leek wel opereren masseerde lichtjes op de woorden veer pont veer toch volle zee tot ik wadend in je wiegend meeuwenzweefde in een eeuwig wel en ja dacht diepzeeduiken, witte vloed maar ontdekte dat de TESO godverdomme den helder ? texel in slechts vier minuten doet pw .
SIMON VINKENOOG OVERLEDEN IN DE VU - ' voor verwondering en adem - voor ieder woord, voor iedereen' - een eerbetoon
Niets is meer echt leuk vandaag. een lange lijdensweg had ie al doorleefd. Dat been. Ik herinner me amersfoort een jaarfinale daar, simon in de jury. 20 meter lopen meer kon niet. Voor de operaties. Bracht hem tot voor de deur van borra ? de metalen palen in het centrum in de straat verzonken zodat hij gereden kon. Zo maakte amersfoort hem het hof. Op weg naar amersfoort zat hij naast me op de voorstoel van de auto. Niets over pijn, alleen maar verwondering. Kijk toch pom ? het is alsof we in een schilderij rijden ? hij wees naar de avondschemering voor ons, de lichten, links, rechts, boven. alsof we een schilderij in reden. Zoveel mensen zoveel verhalen. Encyclopedie van de dichtkunst. Hij was er altijd bij. Zoveel disciplines. Zoveel avantgarde. Zoveel optimisme. Zoveel levenslust. Zoveel verwondering. Altijd op weg. naar jonger. Naar de jeugd. van de eeuwigheid. zoals hij goethe citeerde. De enige echte dichter des vaderlands. Uiteindelijk hielden zijn eigen hersenen Simon Vinkenoog niet meer bij. koninginnedag 1973. pom wolff en andre aaldering hadden honderd bundels in eigen beheer gedrukt. De exemplaren lagen in stapeltjes genummerd op een tafeltje hoek kalverstraat hoek dam. een gulden een exemplaar. We wilden ze verkopen om te eten. En we verkochten ze. Daar komt vinkenoog zeiden we tegen elkaar. Het was de eerste hand die ik hem gaf. Om hem persoonlijk weer te zien in festina lente in 2003 toen ik het dichten hervatte. Hij was er altijd bij. Trots was ik dat ik een avond naast hem mocht optreden in nijmegen bij onbederf?lijk vers. Zoveel mensen zoveel verhalen. de mijne zo klein in die enorme zee van poezie die hij elke dag weer tot een woordenvloed wist te bewegen. voor verwondering en adem. politiek, beeldende kust, film, documentaire, poezie, journalistiek, noem een discipline, zie de avantgarde daarin en weet simon vinkenoog. Hoe hij altijd stond voor wat geschiedenis zou worden. Danste. 'dat was hem' de man die dood maar niet gestorven door de hoofden danst de avond in coma kleuren kleurde - een zonsondergang ik ben teruggelopen om nog een keer te kijken of het ook zonder woorden die alleen maar heel kon zijn danst de dag waarop hij geboren is de dag waarop hij zal gaan danst, danst pw .
God en de Goed Doorbloede MedeMens belangrijke thema?s in wollufs werken.
Rutger H. Cornets de Groot: '[...] Of drukt hij zich soms niet netjes, niet literair genoeg uit? Tja, maar wat is netjes, en wat is literair? 'De bloedkanker achter je hart, dat de dokter lang te zoeken heeft' (Reve) is ook niet erg hooggestemd. Maar het was wel een aspect van Reve's persoonlijkheid, en zelfs de voorwaarde voor de identificatie met het hogere waarnaar hij streefde. Bij Pom Wolff is het niet anders. Alle uitingen, de platte zowel als de meer verhevene, maken deel uit van de mythe waar ieder schrijverschap op den duur in uitgroeit, en het siert Wolff dat hij het mensonterende niet uit de weg gaat om boven zichzelf uit te stijgen. Hij is geen Reve allicht; in plaats van diens archa?smen drukt hij de manier uit waarop mensen in deze tijd praten: in de kroeg, op straat, op tv. Literair gesproken is het niet anders dan wanneer F. van Dixhoorn een spreektaalzinnetje schrijft als 'iedereen lachen natuurlijk' - alleen is Wolff wat grover, - maar dan toch alleen voor 'beschaafde' oren. En met die 'beschaving' heeft Wolff terecht het contract opgezegd.? In een belangwekkend wetenschappelijk verantwoord artikel komt taalwetenschapper en filosoof Rutger H. Cornets de Groot tot de conclusie dat leven en werken van de dichter pom wolff een wezenlijke bijdrage leveren aan blootlegging van het verhevene ? ? het hogere? in de woorden van de Groot. Na een grondige analyse van de zogenaamde REVE gedichten komt de wetenschapper tot de belangrijke vaststelling dat Wolff er telkens weer in slaagt een verbinding tot stand te brengen tussen de taal die met de dood van Reve ons is ontvallen en de manier van spreken van de huidige beschaafde mens met zijn beschaafde oren in de Volkskrant van vandaag. Uiteraard zijn wij te pom hier de wetenschapper zeer erkentelijk voor de wijze inzichten die hij met zoveel lezers delen wil, de erkenning en de waardering voor mijn werken zijn helaas nog niet tot tessel doorgedrongen ? daar leest men blijkbaar liever de schele raaf te midden van ander ongedierte als lepelaar en duinkonijn. In de ochtendbijlage van pomgedichten verzorgen wij hieronder een overzicht van deze ?identificatie met het hogere?. Na Reve tilt Wolff de taal der mensen boven de beschaving uit ? zo zeggen wij het Rutger H. Cornets de Groot vol gaarne na. De Groot bespreekt achtereenvolgens het momenteel zo populaire wielrijden waarin hij God het geel toedicht, het populaire Sint Nicolaas Feest, een gebeuren dat altijd weer rond 5 december ons land zo in de greep houdt - vergeet daarbij de schimmel niet - en eindigt zijn bespreking op koninklijke wijze in het altijd toch weer zo feestelijk en vrolijk aandoenlijke oranje maar niet nadat hij ook de alom bekende vaderdag heeft uitgelicht: de ronde van noordholland nu gij mijn heer mij zo hebt aangedaan uw gloed en al - maar ook vooral uw harde ledematen zo onbaatzuchtig soms maar meestentijds toch voor de heb nu gij uwes te vaak in mij zo ongenadig glijden liet laat gij ook nog eens een karavaan met zoveel geile knapen door holland richting tessel gaan hun spieren van gebundeld staal op stangen die zo gericht zo voorwaarts staan de vet gesmeerde retenkindjes ook wel aangenaam vraag ik u heer waarom waagt gij dit jonge leven daar tussen al die ongeschoren (sch)apen waarom doet gij de mensheid dit toch aan tot waar brengt gij mij heer ?pw REVE we lijden mee we vroegen er niet om niet om een schimmelvoet en ook niet om reclame vandaag gent - wevelgem weer en nooit eens andersom de kemmelberg op er is altijd erger totdat er niet meer erger is dan houdt het op reve had gelijk het is allemaal genade ?pw nader tot hem ze zouden hem gewoon in zijn paarse schimmelreet moeten neuken gerard - die lieve sint of kokend lood als gesmolten marsepein in al zijn holtes en dan eens kijken of meneer volgend jaar hier w??r voor de deur staat ?pw zo vader! nu gij - mijn god - mij heeft verlaten zoals buurmans lul buurvrouw telkenmale uit de schede glijdt ja, wat een weer weer in april zo wil ik ook mijn heer dat u de trein kiest langs de eindeloos metalen staven richting uwes aangeprijsde eeuwigheid dan kiezen wij voor nu tezamen onze eigen baan verwisselt gij het tijdelijke voor het eeuwige voor uw zo goddelijke bestaan en neem ik buurmans werken waar voorlopig, momentaan, tot gij mijn heer mij roepen zult en mij uw goddelijke reet toekeert dan zal ik achter u staan, voor waar tot u gekomen waar gij ook staat mijn vader ?pw majesteit als po?zie uit leven woorden zuigen is is dan wie u was in wie u nooit u zelf vond geen po?zie? ?pw majesteit u ontroert mij en het is om die reden dat ik verhaal van de schrijver met aan zijn voeten geile jongens waaronder ik hoe zij onaneren dat het lust geeft en de koninklijk goedgekeurde vloerbedekkingscentrale dagwerk van een schrijver met ogen die fonkelen als gespen op schoenen zo sta ik naast u ?pw .
in tijden van de tour
'geeft me de gelegenheid gelijk maar eens een ander gedicht bij het wielrennen te eisen, doodmoe word ik van altijd maar weer gent-wevelgem-gent.'... schreef een dichter van tessel mij. de ronde van noordholland nu gij mijn heer mij zo hebt aangedaan uw gloed en al - maar ook vooral uw harde ledematen zo onbaatzuchtig soms maar meestentijds toch voor de heb nu gij uwes te vaak in mij zo ongenadig glijden liet laat gij ook nog eens een karavaan met zoveel geile knapen door holland richting tessel gaan hun spieren van gebundeld staal op stangen die zo gericht zo voorwaarts staan de vet gesmeerde retenkindjes ook wel aangenaam vraag ik u heer waarom waagt gij dit jonge leven daar tussen al die ongeschoren (sch)apen waarom doet gij de mensheid dit toch aan tot waar brengt gij mij heer pw .
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 6
ily
zie blog - de selektieve verontwaardiging van een marjoke bijv. is veelzeggend. de opmerking "hoeveel kost je want ik wil nu neuken" van een happy stoort haar niet, maar een verhaal over menselijk tekort raakt haar zere benen. ach ja
ily
kort verslag van het ijmuiden feestje valt niet bij iedereen in goede aarde. mensen maken de dingen zo persoonlijk.
fotodoc
kan zondag niet naar Eijlders komen. Helaas. Heb zelf een eigen expositie in Hillegom, gelukkig!
Charlie
Dank je! En nu ga ik even rookwaar halen! Wil je wel vreselijk de lieve leuke aardige groeten doen aan je vreselijk leuke vriendin?
Ohnonotme
Uiteraard is het allemaal waar wat ik schrijf! Tss, ik ben een uitermate betrouwbaar type.
