Ithaka
Las gisteren in de krant van de zoveelste archeologische expeditie naar momumenten van de Griekse Oudheid; een Nederlands ingenieursburo gaat boren naar het eiland van Odysseus, heus een queeste naar het 'echte' Ithaka. Onmiddellijk moest ik grijpen naar dit gedicht van K.P. Kavafis, Ithaka (1910) Als je de tocht aanvaardt naar Ithaka wens dat de weg dan lang mag zijn, vol avonturen, vol ervaringen. (........) Houd Ithaka wel altijd in gedachten. Daar aan te komen is je doel. Maar overhaast de reis in geen geval. Beter is dat die vele jaren duurt, zodat je oud zult zijn wanneer je bij het eiland het anker uitwerpt, rijk aan wat je onderweg verwierf, en niet verwachtend dat Ithaka je rijkdom schenken zal. Ithaka gaf je de mooie reis. Was het er niet, dan was je nooit vertrokken, verder heeft het je niets te bieden meer. En vind je het er wat pover, Ithaka bedroog je niet. Zo wijs geworden, met zoveel ervaring, zul je al begrepen hebben wat de Ithaka's beduiden. (vert. Warren en Molegraaf)
Jij
In een druilerig Den Bosch vluchtten we na de wekelijkse boodschappen in een kleine koffiebar. We gaan zitten en bestellen cappucino met de onvermijdelijke Bossche Bol van J. de Groot. We zijn gelukkig en vinden elkaar opnieuw. Voor de koffiebar ligt een gedichttegel: 'Het waren twee koninghs kindren, Sy hadden malkander soo lief; Sy konden by malkander niet komen, Het water was veel te diep.' Twee mensen liepen gedachtenloos de tegel voorbij.
Nader tot U (1)
Dit geestelijk lied Nu moet ik van de drank af. Het moet maar eens uit zijn. Het is wel genoeg geweest. Troost mij toch, o Geest, in de nacht van 19 op 20 oktober 2006, in diepe ontzetting, en omringd door Duisternis. (en op de achtergond klinkt de stem van Christa Ludwig die 5 Kindertotenlieder zingt) Wat is het Leven schoon!
Nader tot U
Vandaag, een uitstekende dag om weer eens een flinke dosis revisme op te snuiven. Veel kwam weer voorbij. de Meedogenloze Jongen, de heerlijk Zeeverkenners, het ultieme boek, God Ezel die in stilte weent, de drank en natuurlijk de grootste van allen De Dood. En deze alinea, onmiskenbaar reve: ''Je moet in het verborgene leven'', stelde ik. ''Het woord zelf zegt het al''. Hoewel ik wel degelijk beter wist en, diep in mijzelf, inzag dat, wat ik ook ging zeggen, mooipraterij zou zijn, omdat alles in werkelijkheid veel moeilijker en moeizamer was, begon ik, terwijl ik naar de grijze lucht tuurde en mijn gelaat 'een varkenslederen masker' voelde worden, goedkope teorie?n te ontvouwen met die lichtzinnigheid, die mij eigenlijk vreemd is, en waaraan ik reeds voordat enige zin ten einde toe gesproken is, diep en treurig moet twijfelen." En nu verder, gestaag en vooral bergopwaarts!
Onze lotsbestemming
Huwelijk en trouw blokkeren tegenwoordig elke bestaanskans, Een kantoor of klaslokaal is niet de plaats waar we in onszelf de kracht zullen hervinden die vraagt om spel, licht en dans; Zo proberen we tot onze lotbestemming terug te keren door middel van relaties die steeds moeizamer verlopen, We proberen een steeds uitgeputter, weerspanniger, onwilliger lichaam te verkopen, En we verdwijnen in de schaduw van verdriet naar de ware vertwijfeling, ................................... .................................... We lopen het meer in omgeven door de duisternis. (Op de achtergrond klonk het adagio uit de 9de symphonie van Mahler, spoedig zou de schrijver dezes in een soort van alcoholcoma terechtkomen)
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 1
Mhirr
w3lk liedje hoort -voor jou- onlosmakelijk bij Happy? is d'r 'n songtext die Happy's lading dekt? hoe verklank jij Happy? wat hoorde je tijdens je eerste of je leukste Happy-deet? Happy is straks kwijt... dus meel me via wi3w3lk@gmail.com d?t e
Ploek...
Waarschijnlijk wel~als ik het niet vergeet~Den Bosch is maar een half uur treinen vanuit Nijmegen. Dat scheelt.
*merel*
dat bedoel ik, je hebt niks (meer) persoonlijks te zeggen behalve citaten, het is lucht voor mij inmiddels
