Verlovende spaghetti

2007-06-04

Als je heel veel van elkaar houdt, of eigenlijk meer d?nkt dat te doen, gebeuren er wel eens dingen waarvan je achteraf denkt ?mw?h?. En ik spreek hier uit ervaring! Tis een oud verhaal. Zo oud dat ik me niet eens meer schaam?. Ik was zielsgelukkig met RR, ook wel Grr genaamd. We hadden zo?n verkering van zes weken op, zes weken af, maar ach, dat was een kleinigheidje. Wij zouden Gelukkig Worden, wij gingen het Helemaal Doen! RR was echter wel een beetje een rare. Hij was vreeslijk onvoorspelbaar, kon woedend worden om niets, mijn jongens vreeslijk in verlegenheid brengen met zijn zgn. ?beschaving? waar ik van kotste. En wat waren ze nog klein?. RR vond dat hij heel veel van mij hield. En dat dat Bezegeld moest worden. H?h? dacht ik heus wel even. Maar ik dacht ook; ?n?et trouwen heeft me ook nog nooit iets opgeleverd, dus laat ik nu eens niet zeiken?. Er werden ringen gekocht. Ik was ziende blind. Na weer een periode van hooglopende ruzies zouden wij samen op vakans. Stom plan, ik had beter moeten weten (over deze man alleen kan ik nog wel 100 blogs vullen!). Maar ik trapte er w??r, v?l, in! We reden af, naar Barcelona. Vraag me niet waarom, het had iets te maken met het uitwisselen van de kinderen ofzo. Die waren met pappa in de Pyrenee?n. Het gezeik begon op dag 1. Dat hij naar huis wilde. Dus wat deed ik; ik reed naar het dichtst bijzijnde station en zette hem vriendelijk af. (onderweg draaide ik heel toepasselijk maar vooral heel hard ?Naar huis? van Acda & De Munnick). Op het station barstte hij in tranen uit; nee, toch niet, ik wil bij jou, dus dan konden we weer verder. Dat herhaalde zich nog enkele malen. Eenmaal in Spanje ging het gezeik gewoon door. Hij zat de helft van de tijd in een hotel (ipv in mijn tent) en vond dat ik dat wel mee kon betalen). Now way Jos?!! En ik? Ik dacht dat ik het kon handelen. Dat ik er boven stond?. Niets was minder waar, tot dat moment?. Het was weer ruzie, voor de godbetert 100ste keer. De etensresten stonden nog op tafel, de wijn had al rijkelijk gevloeid. Ik rommelde wat aan, en luisterde maar half naar hem. Wel drong ineens, met een daverende knal, tot me door dat het nu klaar was. Op. Over. Uit. De ring verdween in een afvalzak met spaghetti. Zo, hop, waar hij bij zat! H??rlijk, wat fijn! Weg ring, weg voorgenomen huwelijk, w?g relatie! Woedend kroop ik in bed. Ik heb hem die nacht niet meer gezien. Maar hij moet heel druk zijn geweest? Jaren later kregen wij weer contact. Hij kwam met iets aanzetten; di?rbare herinne-ringen..! Oh oh, wat een druif! Heeft vast op zijn kop in de container gehangen om die ring te zoeken! Ik lach me dood bij de gedachte alleen al!!

Periodewisselingen.....

2007-06-01

Vandaag twee bezoekjes gebracht aan studenten. De eerste zou bijna zijn gezakt maar liet op miraculeuze wijze zien dat ze ?ets meer hersens had dan wij hadden gedacht dus die redde zichzelf op t nippertje. Onder de indruk van hetgeen ze dan toch weer had geleerd (ik pink regelmatig een traantje weg tijdens dergelijke gesprekken, gewoon van trots!), reed ik naar de volgende afspraak. En daar kwam ik langs een mega-kerk en dito kerkhof waarbij ik me altijd voorneem eens een kijkje te gaan nemen. Dit keer had ik eindelijk de tijd. Ik stap uit en kuier over de dodenakker. Het maakt hier een rijke Roomse indruk, alles is groot en royaal uitgevoerd. Midden in de ?hof? staat een buiten proportie groot Chistusbeeld, dat al jaren vanaf de weg mijn aandacht trok. Niet bijzonder mooi overigens, gewoon zo achterlijk groot! Ik sta toch weer uitgebreid stil bij de dorpelingen die hier ter aarde zijn besteld.Gehuwden onder ??n steen (moet je dan wachten tot de tweede ook gaat voor je die steen bestelt of komt er gewoon na verloop van een tweede? Of zouden ze hem gewoon omdraaien? Ik snap daar niets van?.), jong gestorvenen, naamloze kindertjes?. De tragiek van het leven zelf, op 1000 m2. De tweede stagiaire ( R ) zou slagen. Vol lof overigens. Maar ze was er niet? Ik werd ontvangen door haar begeleidster. Die vertelde dat vanmorgen de vriendin van R. was overleden. Meteen ging een lichtje branden; R. was bevriend met A., die 1.5 jaar terug een ernstige epileptische aanval had, op haar stage. Haar hart kreeg daarbij zo?n klap dat het te lang stilstond en A. raakte in coma. Na een lange ziekenhuisperiode was ze onlangs geplaatst op de oude werkplek van R., in een groep voor zwaar verstandelijk gehandicapten. Ze bevindt zich in een soort schemerzone tussen slapen en waken. R. had al die tijd contact gehouden met deze vriendin. Afgelopen woensdag was ze er nog geweest. Het ging best aardig. Maar vanmorgen was ze dood gevonden in haar bed. Totaal onverwacht? We ronden de stage af zonder de studente. Geschrokken van dit bericht mijmeren we wat over zo?n ingrijpende gebeurtenis voor zulke jonge meiden. En dat het wel heel bizar is dat je eigen vriendin wordt geplaatst op jouw werkplek, in een groep met ernstig gehandicapten. En daar ik dit zelf toch altijd een van de moeilijkste doelgroepen vind loop ik terplekke over van diep respect voor deze studenten. Die op zo?n jonge leeftijd dergelijke klussen aanpakken. Die worden geconfronteerd met de meest intieme zaken, diep verdriet, sterven van cli?nten, ziekte?. Het feit alleen al dat ze het d?en is een diploma waard vind ik. En R. krijgt er wat mij betreft twee; ??n voor zichzelf, en ??n voor de zorg voor A., haar liefste vriendin, die binnenkort wel zal worden bijgezet op de grote begraafplaats. Wellicht krijgt ze een mooi plekje bij de grote engel, of bij die enorme Christus. Ik rijd weg en pink weer een traantje. W?t een kanjers die meiden van me!

periodewisselingen 5

2007-05-15

periodewisselingen 4

2007-05-15

:) Het komt weer; de wisseling der perioden! En dat betekent dus met 't autootje door de provincie crossen om al die meiden en die enkele knul te bezoeken en te beoordelen of ze nu werkelijk een diploma waard zijn. Leuke tijd, doodvermoeiend, maar je komt nog 's ergens. Dankzij de routeplanner vandaag weer op een alleraardigst plekje in het nog altijd zo katholieke Limburg. Kapelletjes en asperges! Moeder Maria, vroeger kreeg ik dergelijke taferelen alleen op vakantie te zien! Maar het bestaat ?cht!

W?ddan?- eilanden

2007-05-09

Weten doe je het met Happy nooit, zoveel is me de afgelopen 6 maanden al wel duidelijk geworden. Het is dan ook eigenlijk net het ?echte? leven; soms zit het mee, soms zit het tegen. Nu zat het dan behoorlijk m??! Enkelen van ons hadden besloten ter Wad te reizen. Enkelen van ons hadden overigens ook besloten op het laatste moment n?et ter Wad te reizen, maar dat terzijde. Het was te doen op Ameland. Niet het charmantste eiland onzer natie maar ach, wad of wat is dat wel? Dit keer zou ik niet urenlang hoeven fietsen, wandelen, vogels spotten of orchidee?n bewonderen, dit keer zou ik slechts wad door de blubber modderen en er werkelijk openlijk voor uit komen; ik ben hier voor de Gezelligheid, en niks Anders! (dit betreft een afrekening uit de categorie jeugdtrauma?s; hoeven geen Joegoslaven aan te pas te komen, slechts wat happy?s en wad wijn!). De boswachter hield zich keurig aan de afspraak; 18.15 sharp! City en ik in een korte broek, wij voelden ons heel streens want daar werd wat schamper over gedaan maar haha, nog voor de eerste blubber deed ons goede voorbeeld volgen! Wat een bende dat Wad! Overal oesters, een handvol verdwaalde mossels, kokkels (nauwelijks) en iets met wadpierenpoep. (Ik weet het allemaal niet meer en helaas wist ik dat van te voren!). En modder natuurlijk, yak! Als je doorloopt ben je als eerste thuis en heb je nog warm water?! Buiten op het terras keuvelden wij na. De boswachter kwam er ook nog bij. Het was een Groot Succes! Daar kon op gedronken worden, en dat laat een echte happy zich geen twee keer zeggen! Het draaide natuurlijk uit op dansen (poe h?, Lieve en Clash?!) en sjansen in de keuken, eitjes bakken en een groot zoenraadsel dat nooit zal worden opgelost. En dan is er weer een dag. Sommigen hadden goed opgelet en stonden al vroeg paraat voor weer een excursie. Anderen niet, die sliepen gewoon wad. Er werd later nog wad gewandeld en gezwommen en toen raakte het verhaaltje alweer uit. Maar we waren het er over eens; het was een wonderlijk goed gezelschap, allemaal lekker rustig en gesteld op het ?je eigen gang kunnen gaan?. De boot gaat terug, er moet weer gewerkt worden! Echter, wegens succes geprolongeerd; tweede week van september garnalen vangen, dat staat vast (toch, IJs??).