bubble
mooi man
durf jij?
als ik de honger leer verbijten van jouw veel te verre mond, als ik de dagen stil zal slijten die door zwijgen zijn verstomd, durf jij me dan, durf jij me dan te zeggen dat je komt? Durf jij, durf jij Als ik door distels naar je toe kruip op het brandend pad van grint, als ik door oerwoud naar je toe sluip, angstig rillend als een kind, als ik rivieren overzwem naar het land waar jij verblijft, als ik de wilde zee?n tem op een vlot dat amper drijft, durf jij me dan, durf jij me dan te zeggen dat je blijft? Durf jij, durf jij Ieder lied is het oudere liedje. Wat zal zijn, is wat eerder bestond. Voel je brand in je hart, dan geniet je. Maar de klok tikt en alles is rond. En als je eindelijk zult proeven wat je niet wist dat bestond, als jij niets hoeft dan te vertoeven op de stilte van mijn mond, als dorst en honger zijn gestild, niets dan voortaan nog bestaat, als jij niet meer van mij verschilt, stilte neerdaalt in de straat, durf jij, durf jij me dan te zeggen dat je blijft? durf jij, durf jij me dan te zeggen dat je blijft? durf jij, durf jij me dan te zeggen dat je komt? durf jij, durf jij me Maar de klok tikt en alles is rond. Alles is rond/Durf jij, geschreven door Ilja Leonard Pfeijffer, gezongen door Ellen ten Damme
durf jij?
http://nl.youtube.com/watch?v=UO81Uy3PqvM
Draken
Wellicht zijn alle draken in ons leven Uiteindelijk wel prinsessen die in angst en beven Er slechts naar haken Ons eenmaal dapper en schoon te zien ontwaken Wellicht is alles wat er aan verschrikking leeft In diepste wezen wel niets anders Dan iets dat onze liefde nodig heeft. Rainer Maria Rilke
onbestendige
Bestendigheid van 't onbestendige Wat eertyds is gebeurd dat zienwe ook thans geschieden, E?n zaak, op ??n toneel, alleen door andre lieden. Al 't geen de zon beschynt, al 't geen ons oog beschout, Leert ons de wyste Vorst, is geenszins nieuw, maar oud: Ofschoon de onweetendheid, als vreemd iets uit mag schreeuwen, Dat zelfde is reeds geweest voor ons, in vroegere eeuwen. Hoe dwaalt hy, die op aarde een vast geluk verbeidt, Daar niets bestendig is dan de onbestendigheid! Sara Maria van Zon (?-1755)
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 3
