AU!

2007-05-04

Ik hoorde van mijn jongste iets over mijn Th. Hij is daar zeer discreet in, doet niets om h?m of mij in verlegenheid te brengen, maar heeft dus contact met hem op MSN. En bevestigde plots, out of the blue, mijn bangste vermoedens. Th. heb een meiske, dat wist ik wel, maar deze woont in Brazili?. Klinkt stoer en romantiek, zal in de praktijk heus niet meevallen. Maar misschien voor hem wel; hij houd van gepaste afstand. Ik weet niet waarom, maar het gaf een knauw, een auw?? Je weet het best maar het is makkelijker als je er niet mee wordt geconfronteerd; de beproefde kop in t zand methode?.

Vrijmarkten met Ploek

2007-04-30

Al maanden te voren hadden wij besloten; deze koninginnedag vertrekken wij samen, om 5 uur in de morgen, naar het Goffertpark. Omdat ik me goed realiseeerde wat een overmoedige belofte dat aan Ploek was heb in de weken die nog voor ons (nu achter ons) lagen herhaaldelijk geprobeerd hier op af te dingen. Maar nee; Ploek was onverbiddelijk en ferm; 5 uur is 5 uur?. En als je met mij eenmaal een afspraak hebt dan heb je er ??n dus ik was net zo ferm en vastbesloten mij er aan te houden, gisteravond. Ik happy-de nog tot diep in de nacht vanwege vele ouwerwets hilarische momenten en dronk daarbij natuurlijk, ouwerwets, iets te veel wijn?. We hadden afgesproken dat we elkaar zouden treffen in het park en dat we per mobiel naar elkaar toe zouden navigeren. Ik liet nog een berichtje bij haar achter dat de verkoop pas om 6 uur mocht beginnen en besloot zelf de wekker uit voorzorg dan ook maar op 5.30 uur te zetten; we hoeven toch niet te overdrijven? Om 5.30 ging de wekker, door zoon voor mij in het mobiel gezet dus ik schrok me te pletter omdat ik het geluid heel niet herkende. Gelijk goed wakker dus. Ik sms Ploek en vraag of het ?wat is?. Waarop ze mij belt en zegt dat ze nog thuis is, maar als ik dan toch al wakker was kon ze me gelijk wel ophalen (want ik woon praktisch n??st het park?). Wat een voltreffer, en wat ging ik goed deze morgen! Om kwart voor zes verscheen de Ploek, en ik denk dat we om 6 uur vertrokken. Zij met een hele rol muntgeld gewapend, en ik met een dikke knip. Koud was het wel daar, vooral uit de zon. Uren scharrelden wij rond, op zoek naar de ultieme koop. Dat lukte het best als Ploek rookte (terwijl ze zegt dat ze helmaal geen sigaretten lust!). E?n peuk stond garant voor minstens een koninginneglas of blik, een lange onderbroek met kant voor Skeet, of een praktische rugzak voor Ploek. En, als je weet dat ze h??l goed kan roken, weet je ook dat we (met name zij!) met de handen vol thuiskwamen. Direct maar een afspraak gemaakt voor t volgende jaar; ik zie me al zitten daar, 5 uur in de morgen met alle troep die ik de loop van de jaren om me heen heb verzameld, deels op koningedagen, en Ploek aan mijn zijde. We bespreken nog de mogelijkheid hiermee een bekend alcoholist te sponsoren maar ik voel n?ets voor dat idee; hij zorgt maar voor zichzelf ( dat moet ik tenslotte ook) maar mag er voor de gezelligheid best bij komen zitten. Met een fles cognac ?nder de tafel? wat moeten de klanten anders wel niet denken? Ben bang dat het ?cht zal moeten gebeuren; het huis raakt overvol en ik ben veuls te zuunig alles weg te gooien. Volgend jaar, dan houd ik grote opruiming?..

Roddel en achterklap

2007-04-22

Happy is natuurlijk een slangenkuil, dat had ik al eerder vastgesteld. Af en toe krijg je ongenadig op je flikker. Meer nog dan van anderen krijg ik dat dan van mezelf. Happy confronteert me, soms, met mijn grenzeloze kant, mijn irre?le dromen, mijn ongeduldige enthousiasme. Een keer heb ik me mee laten slepen in een laag-bij-de-grondse kift. Bah. Spijt van. Toch heeft mijn andere ik steeds nog gewonnen. De confrontatie schudt me wakker uit de droom, fluit me terug, en dwingt me tot kalmte. Nu zie ik weer een happy-vriend zijn pp opdoeken. Teleurstelling, ik weet het niet. Doet er ook niet zoveel toe. Het is het resultaat dat telt. Roddel en achterklap, dat waren echter zijn begeleidende woorden?. Ik kan mezelf niet vrijpleiten van roddels. En dat kan niemand hier denk ik. Roddels bestaan nu eenmaal, en hebben natuurlijk ook een dood ordinaire functie in onze samenleving. Ze houden ons bij de les, we wikken en wegen, we oordelen, ze schaven aan onze eigen waarden en normen. Op een site als Happy liggen die soms wat ver uit elkaar. Dus lopen we, met zijn allen, regelmatig tegen grenzen aan. Wat de ??n nog d??dnormaal vindt is voor de ander knap lastig. En das nog steeds helemaal niet erg. Maar wordt het kwaadaardig, en kwetsend, dan ga je wat mij betreft over een grens. De boosaardigheid, de grenzeloze onbeschoftheid?. En als het dan zover moet komen dat mensen hun biezen pakken, dan wordt het toch wat al te gortig?. Bah, ik lijk Balkenende wel, maar ik persoonlijk vind Happy alleen maar leuk als ik er leuke mensen kan treffen, en dat wordt op deze manier snel minder?. Leef je uit op het tapijt, ga sporten, ga slapen, neem de kinderen mee uit wandelen of ga naar je schoonmoeder, maar LOG toch UIT als het te dol wordt?. GVD!!

Van mode, vlees, kwartjes en Alzheimer 2

2007-04-17

God wat werd het inene pr?chtig weer, in april. De zon scheen uitbundig en alle mensen wilden naar buiten. De ??n sport, de ander gaat de tuin in, weer een ander zit met een biertje in de hand op ?t terras. Ikzelf wilde ook graag naar buiten. Ik heb daarvoor een prachtig balkon, waar ik heel privaat, uitgebreid kan tafelen en van t groen in de buurt geniet. Helaas kon ik er met de laptop niet werken, daarvoor scheen er iets teveel licht die dagen, dus van buiten zitten kwam weinig. Want er moet tenslotte brood op de plank? Tot ik afgelopen zondag mijn kans schoon zag. Met het broertje en zijn ?one-happy-familie? trokken we er op uit. Nota bene met een spiksplinternieuwe bakfiets voor het prinsesje! Ik kreeg ook een fiets (er was er tenslotte ??n over geraakt?.!) en daar gingen we; de paden op! In Loosdrecht werd het tijd voor een ijsje en een duik. En ik keek mijn ogen weer uit naar recre?rend Jong Nederland. Alles bloot, strak, bruin. De hipste (bad)mode. Strakke tietjes vallen bijna uit bloes, testosteron schreeuwt om aandacht?. Ik geef nog geen kwartje voor dergelijke strandrituelen. Maar een beetje jaloers ben ik inmiddels wel; wat vliegt de tijd! En wederom; Ik Moet Wat Doen ?!!!(inmiddels Doe Ik Dat!)

Van mode, vlees, kwartjes, en Alzheimer 1

2007-04-17

Eerst even voorstellen. Ik heb twee zonen, van wie er ??n bijna 17 is, en wat ?stuurloos?. Laten we zeggen dat ik ?wat gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel ervaar?. Een understatement, maar ik wil hem er niet te lullig op zetten, want het is een schatje?. De zonen hebben verkering. Allebei nu. Er wordt hier heel wat afgeneukt, denk ik, erbij ben ik natuurlijk nooit?. Maar soms is het h??l stil boven! De jongste heeft tevens wat moeite met ?de schoolgang?. Hij is zeg maar liever thuis?. Wat lastig te controleren is en dus een probleem op zich. Ik verdenk hem ervan regelmatig zijn meisje hier te ontvangen, op ?kantoortijden? zeg maar. In een romantische bui wil het gebeuren dat hij en zijn meiske het zichzelf heel gezellig gaan maken. Er komen kaarsjes aan te pas, rozenblaadjes, muziek en aardbeien met slagroom. Heel lief allemaal. Van de week hadden ze weer zo?n ?romantische dag?. Dit keer ging het alleen goed mis?. Het meiske heeft van die geinige, in bepaalde kringen nog modieuze, ?punkie? rokjes. Die maakt haar moeder voor haar; allemaal laagjes, en veel tule en synthetische stofjes. De kaarsjes stonden reeds klaar en het verhaal gaat dat ze (kleren aan!?) er iets te dicht bij is gaan zitten?. Haar garderobe vatte d?rect vlam ! Rok in de hens en als je wel eens dat soort stofjes hebt zien branden weet je hoe dat gaat?. Ze had ?t wellis waar snel weten uit te slaan, maar buiten een groot gat in de rok, bleef ze ook zitten met een gr??t gat ?..in haar kont! Die kids moeten zich kapot zijn geschrokken. Helemaal alleen thuis en een gevalletje brandschade? Na wat deppen met washandjes hadden ze bedacht de dokter te bellen. Deze was niet bereikbaar (?) en dus trokken ze verder naar de Brandwondenstichting. Wat best wel clever was vond ik, maar natuurlijk niet het juiste adres. De mevrouw aan de telefoon wist het ook niet en ze zouden teruggebeld worden. Dat ze moesten koelen ja, een advies waar ik nog geen kwartje voor zou geven?. Na 1.5 uur bibberend op de bank zitten hadden ze bedacht dat langer wachten zinloos was en zijn ze maar naar het ziekenhuis gereden (het gat in de kont zit n?t n??st het zadel!). Daar werden zij opgevangen, eindelijk. Dikke verbanden, diepe wond, zalf en preventieve lessen? De foto die hij maakte van die sexy billen zit nog in zijn mobiel, die komt nog. Maar spannend moeten ze het gehad hebben, die kinderen. Ze denken dat ze alles zelf kunnen. En eigenlijk kunnen ze dat ook. Maar kut wat baal je als je achteraf zo?n verhaal hoort en ze hebben niet even gebeld? Typisch mijn zoon?.