Vaag
De wazige wereld werd niet door iedereen als wazig beschouwd. De mensen die luid toeterend achter me reden wanneer ik trachtte een verkeersbord te lezen hadden achteraf gelijk. Mijn exvriendin was inderdaad niet bepaald knap. Ja, de boom in mijn tuintje heeft inderdaad losse bladeren. Ik heb een bril aangeschaft. Ik rilde toen ik in de optiek kwam. De vrouw die me aansprak deed me denken aan een gepensioneerde leghen. Haar bril deed haar gezicht in het niet vallen, en dat is maar beter ook. Ik had haar kop niet nog beter willen zien. Maar waar ik het meeste van schrok was toch wel de manier waarop ze me aansprak, ik kreeg zin om haar, bril of niet, effe een flink pak slaag te geven. 'Zo praat toch alleen Beatrix?' Het lot was me gunstig, ze vroeg of ik een afspraak had, dankbaar schudde ik het hoofd. of ik misschien morgen terug wilde komen? Ik heb gelogen, ik heb gezegd dat ik morgen geen tijd heb, dat ik eigenlijk nooit tijd heb maar dat ik nog wel n keer binnen zou lopen. Toen ik wegliep waren we beiden opgelucht. Soms klikt het tussen twee mensen en soms knapt er iets. Ik voelde hoe ik op knappen stond, maar weet dat de bekakte dame daar ook niets aan kon doen. Alleen daarom al zou het verkeerd zijn geweest haar bril door dr voorhoofd te rammen. Gelukkig hebben we er nog ??n op het dorp. Met tegenzin opende ik de deur en stapte naar binnen. Een man van ongeveer mijn lengte liep op me af en stak onmiddelijk een klauw naar me uit. "Dag meneer, waarmee kan ik u helpen?" "Ik wil n bril aan laten meten. " Zeg ik. Ik weet wat er komen gaat, en inderdaad: "Dan bent u hier op het juiste adres." Ik knik, "Tsja, dat dacht ik al." De man blijkt een verteller. Vol trots haalt hij een houten kistje tevoorschijn met daarin de toverbril. "Ik werk nog steeds met dit ding. "zegt hij. "Noem het nostalgie, noem het wat je maar wilt." Voordat ik het ding op mag zet hij me eerst voor een of ander meetapparaat. "Heb je weleens een bril gehad?" Ik knik en vertel hem het verhaal over mijn eerste brilletje. Het brilletje dat ik ooit voor de spiegel opzette en daarna met een simpel gebaar verfrommelde en de prullenbak inwierp. 'Dan zie ik liever slecht' "Dus meneer, u begrijpt: het zal moeilijk worden wanneer we het montuur uit gaan zoeken." Hij glimlacht, "Eerst maar meten." De man blijkt wonderbaarlijk handig in het werken met de ouderwetse toverbril. Binnen enkele minuten zie ik dat de zwarte streep waarnaar ik gekeken had, eigenlijk bestaat uit een aantal letters. Scerpe letters! Sonder wazige randen die lijken op te gaan in de achtergrond. "Zo scherp heb ik nog nooit gezien!" Bedreven is de man in het vaststellen van de benodigde oogcorrectie, maar bij het uitzoeken van het montuur sta ik echt verbaasd. De eerste die hij op mn kop zet staat meteen al goed. Hoe is het mogelijk? Ik vind het zelfs mooi staan. Na wat varianten te hebben geprobeerd ben ik er snel uit. Nu is de opticien verbaasd. Hij maakt me duidelijk dat hij niet vaak zulke makkelijke klanten heeft. Onder het genot van een bak koffie zitten we nog wat te kletsen, hij over zijn vak. Ik over het mijne. Bijna teleurgesteld kijkt hij op wanneer nieuwe klanten zijn zaak betreden. Nu is het afwachten geblazen, op het montuur met zn glazen.
Vandaag luisteren we naar:
990905 bb.wma">Schubert
De donder
De donder, volgend op een uiteenscheuren van de lucht. Flitsen volgen elkaar in rap tempo op. Het dreunen schudt me uit mijn bed. Ik spring op, loop naar het raam. Met een wilde beweging gooi ik de gordijnen open en aanschouw het geweld. Wind giert over het platte dak. Ondefinieerbare materie vliegt langs mijn venster. Ik wil het kunnen horen, voelen! "Zet nooit een raam open met windkracht acht!" ik zet het raam open en kijk toe hoe het wordt overgeleverd aan de krachten terwijl mijn naakte lichaam in vuur gezet wordt door het blauwe licht van weer een nieuwe schicht. Kou doet mijn huid samentrekken. Uit het bed klinkt een kreet: "Erik, doe godverdomme dat raam eens dicht!"
Kogelwerend glas
Ik kom binnen. Achter de toonbank zie ik een lieflijk vrouwengezicht vrolijk naar me glimlachen. "Hoi!" Zegt ze. Ik lach vrolijk terug. "Zeg waar ken ik je van?" Ze kijkt me vragend aan. Ik weet zeker dat ik haar nooit eerder gezien heb en ik vergeet geen gezichten. Namen, ja. Namen moet je keer op keer voor me herhalen, pas wanneer de indruk gemaakt is zal ik in staat zijn een naam te onthouden. "Ik zou het niet weten.... maar ik tank hier wel vaker." Ik geef haar een vette knipoog, dat moet toch wel d? clue zijn denk ik. Mis, ze zegt: "Nee, dat is het niet. Ik heb je ergens anders gezien, weet ik zeker."Ik haal mijn schouders op en vraag om mijn pakje zware Van Nelle. "Ben je leraar misschien?" Ik lach, en schud van niet. "Je lacht, dan is er toch iets.." Ik vertel haar dat ik graag leraar had willen worden, vroeger als scholier. Het leek me een mooi vak, kennis overdragen. biologie zou ik willen geven, biologie en misschien engels of nederlands. Zover is het nooit gekomen. Ik vraag haar waar ze op school gezeten heeft, misschien ken ik haar daarvan.. maar eigenlijk weet ik dat het 'a load of crap is, ze heeft mijn smoelwerk nooit eerder gezien. Dat weet ze best, ik kan het z?en, achter die ogen die me onafgenbroken aan blijven kijken. "Op een meisjesschool. " Zegt ze. "Ah, ik ook!" Even kijkt ze me verbaasd aan, dan moet ik helaas uitleggen dat het een grapje was.. Niet een van mijn betere, dat geef ik gerust toe, maar toch. een grapje. Ze blijkt vlakbij de fabriek te wonen. De fabriek waar ik werk. "Misschien ken ik je daarvan, oppert ze." Ik lach terwijl ik afreken, wie weet... Ze moet zich rotvervelen daar achter het kogelwerende glas, bedenk ik me later. We leven in een wereld waar een vrouw die s'avonds bij een benzinestation werkt, achter kogelwerend glas moet zitten. Veilig voor de medemens, opgesloten achter doorzichtige tralies. Maar misschien ook mag ik van geluk spreken, ze keek me wel ?rg ge?nteresseerd aan. CorvuS
geluid
De schoonheid van geluid Ik kan er naar kijken wanneer ik mijn ogen sluit Vormgegeven slechts door fantasie Zou de componist diezelfde beelden voor ogen gehad hebben? Zou hij, net als ik, het geluid om zich heen hebben kunnen voelen? Het is alsof er een geest in besloten ligt, het geluid lijkt als een fles te functioneren. Wanneer de klanken door de ruimte zweven is de geest even vrij, bestaat hij weer.
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 2
Irk
Dit is een agenda spammetje, nieuw item op: 11 oktober, Volksopstand den Haag, gezellig samen demonstreren voor de burgerlijke vrijheden. Kijk op www.happyvpro.nu
Happy Birthday
hela hola hiep hoeraaaa jij bent jarig hiep hiep hiep! wij wensen jou een fijne dag! :-)
