Bedtijd

2007-07-06

We gaan naar bed. Moe is moe. Elke avond hetzelfde ritueel. Vrouwtje verdwijnt in de badkamer, poetst haar tanden, poedelt wat, smeert haar gezicht in [?Tegen rimpels, daar heb jij nog geen last van? ], pakt een washand en roept me bij haar. ?Kom bij vrouwtje?, zegt ze dan. Ik mag bij haar in bed, maar ook ik moet eerst gewassen worden. Gewillig sta ik toe dat zij mijn pootjes wast, mijn rug, en snoet. Dan moet ik rechtop staan, en kirt ze ?Buikie, buikie? Een warme washand glijdt over mijn buik. Zo, dat hebben we ook weer gehad. Licht aan, gordijnen dicht..ik zoek ondertussen mijn kluif. We stappen in bed, zij gaat op haar rechterzij liggen, kussen in haar nek, pakt een boek. Niks daarvan, spelen wil ik! Ik werp mijn kluif op haar kussen. Zij gooit hem weg. Ik pak hem, gooi hem op haar kussen, zij gooit hem weg. Ondertussen probeert zij een paar regels te lezen. Ha, dan kent ze mij nog niet. Ik grom speels, trek haar aandacht, ik lees toch ook niet, waarom zij wel? Ik jump wat over het bed, piep, blaf zachtjes..nee hoor, ze is gepakt door het boek. Zucht. Eindelijk trekt ze aan het koordje. Het is donker. Ik kruip onder het dekbed, lekker tegen haar buik aan. Wat is ze toch zacht. ?Zo?, zegt ze, ?We gaan slapen, truste pop van me, luf u? ik krijg nog een kusje, we gaan op reis door droomland.

Zomer

2007-07-06

Wat is dat ook alweer? O ja..nu weet ik het weer. Vorig jaar rond deze tijd was het snikheet. Als mijn vrouwtje niet weg moest [soms zegt ze tegen mij;?Ik ben zo terug, even werken?] dan gingen we op de fiets naar het strand. Dat is ongeveer 7 km fietsen. Voor haar dan, ik zit lekker in de mand. Op het strand aangekomen, deed mijn vrouwtje eerst allerlei kledingstukken uit, legde een kleed neer, zette een paraplu op [Huh, waarom? ?Dan kun je in de schaduw liggen, schatje?] en dan pas mocht ik los. Er ligt altijd wel iets leuks om mee te spelen, of ik ga door de duinen rennen, maar het toppunt van spelen is met de golven. Zo ook vorig jaar. Heerlijk, de zon brandde nogal fel, dus was het water erg verlokkend. Nu houd ik niet zo van zwemmen, dat is niet lady-like, vind ik. Mijn haar zit daarna niet meer in model. Ze gooide een bal in de branding, magic..de bal komt zo naar je toe. Ik hapte ernaar, en vol trots bracht ik mijn trofee weer terug. Dat spelletje kan ik uren volhouden. Plotseling werd ik opgepakt en liep mijn mens de zee in. Toen liet ze me los. Hey! Blup, wassisdis? Hoewel ik, zoals gezegd, niet echt van zwemmen houd, mijn pootjes gingen als vanzelf door het water. Ik bereikte de kust, na wel drie meter! Eigenlijk was ik haar wel dankbaar ook. De hitte in mijn lijf was afgenomen en ik was ten slotte ook snel droog. Nog een dentastix als beloning. Het leven kan zo prettig zijn, vooral in de zomer.

Cato

2007-07-06

Sinds kort hebben we er een nieuwe kat bij in de buurt. Een zwarte, ik denk dat hij zo?n beetje drie maanden oud is. Als wij ?s avonds een rondje gaan lopen, dan lijken wij net de kattenvangers van DB, want alle buurtkatten hangen nogal aan mijn! mens. Ik vond dat tamelijk vervelend, al dat gespuis zo achter ons aan. Totdat Cato verscheen. Waarom heet hij zo? Gato had meer voor de hand gelegen. Mijn mens heeft deze kat echter met moedwil zo gedoopt. Toen ik haar vroeg waarom zij hem zo noemt, legde zij mij uit dat er heel lang geleden films waren met de titel ?the Pink Panther?, en dat daar geheel onverwachts altijd een Chinees uit de hoek kwam springen om inspecteur Clouseau aan te vallen. Omdat de nieuwe kitten dat ook bij mij doet, kwam de naam Cato zomaar over haar lippen rollen. Humor. Zodra Cato mij in het zicht krijgt, verstopt hij zich, om me vervolgens te bespringen. Twee zachte zwarte pootjes omarmen mijn ranke lijf en ik word omgeduwd. Ook ik draag dan mijn steentje bij, en rol over de vloer van het lachen. Liefdevol besnuffelen wij elkaar, en mogen we een paar minuten spelen. Cato springt tegen een boomstam aan, shoot?waarom kan ik dat niet? Maar niet getreurd, ik duik de bosjes in, speel kiekeboe vanachter een struik, zet mijn pootjes schrap ? en ja ? hit and run. Spelen met katten is minstens zo leuk als met honden. Of ze nu rood, zwart, bruin, blond- of wit zijn, het maakt niet uit. Mijn vrouwtje zegt dat dit ook zo zou moeten gaan in de mensenwereld. Hier slacht men elkaar alleen maar af als je enigszins anders bent. Volgend leven komt zij terug als hond, zei ze me.

2007-07-04

Op een dag komt er een ander mens binnenstappen. In de volksmond noemt men dat een man. Ik noem het gewoon een reu. Mijn mens doet ineens heel aanstellerig, haalt constant haar handen door heur haar, haar gestifte lippen tuiten, en met haar ogen kijkt ze zwoel op naar de reu. De reu pakt een gitaar en dan is helemaal het hek van de dam. Samen gaan ze ?zingen?, help, waar kan ik schuilen? Het lijkt of zij mij is vergeten, de menschjes zitten vaak op de sofa, knus tegen elkaar aan. Heel raar, ze praten niet, ze zoenen! Yegh. Bijna geen plek om me tussen te wurmen. Ook ?s nachts wordt het voor mij moeilijk om het vertrouwde plekje te veroveren. Dan, op een dag, gaan we in het hok op wielen ver weg. We slapen in een soort muts. Dat is wel gezellig. Voor onze muts stroomt water, dat is geestig! We doen veel leuke dingen, afgezien van het zangritueel zo later op de avond, is het een aangenaam uitje. Na een tijdje is mijn vrouwtje de reu weer beu. De rust is weergekeerd in huis, h? h?. Eindelijk. Ik kan weer zwijmelen met mijn mens. Puppy love

Thuis!

2007-07-04

Het leven is heerlijk! Mijn mens en ik zijn twee zielen die absoluut samen moesten komen. Ze is lekker zacht en ruikt prettig. Ik word de hele dag geknuffeld en krijg allerlei lekkers te eten. Ook staat er telkens een bakje vers water voor me klaar. Daar waar ik ben komen wonen, is voor mij het meest prachtige plekje ter wereld. Het paradijs. We gaan vaak naar het strand, of naar het bos. Zo geweldig! Zand te voelen onder je voetkussens, man, man, woorden schieten tekort om dat gevoel te beschrijven. ?Ik ben niet het enige dier dat er rondloopt, zo heeft mens 2 , twee witte katers. Het zijn mijn vrienden. Omdat mens twee een bijzonder drukke baan heeft en veel van huis is, logeren ze vaak bij ons.Vooral met de dove kater kan ik erg prettig spelen. Ik probeer dan zijn staart te pakken en hij gedraagt zich sto?cijns. Er is aardig wat ruimte om rondjes te rennen, B&G rennen de kamer door, en ik spurt er achteraan. Meestal gaan mijn mens en ik erop uit met ?de fiets? zoals mijn mens dat noemt. Ze heeft een troon voorop, daarin mag ik zitten. Met m?n voorpoten over de rand kijk ik dan liefelijk in het rond. Iedereen die mij ziet vindt me aandoenlijk.Een blos verschijnt dan onder mijn behaarde wangen, want aandacht krijgen is wel leuk, maar je voelt je soms wel ongemakkelijk hoor. Als mijn mens de riem bij mij afdoet, en ik mag spelen, komen we vaak leuke reutjes tegen. Ik ga dan snel liggen en toon vol trots mijn strak getrainde buik. Vervolgens spring ik op, en lok de heren uit. Ik ren zo hard als ik kan, kijk verleidelijk om, en zie dan dat ik gevolgd word. Af en toe maak ik behendig een salto, maar net als ik dan fijn aan het sjansen ben, komt mijn mens weer aan met de riem. Dat is een van haar mindere kanten. Verder hoor je mij niet klagen, daar niet van.