Blijf van me zusje af heb ik laatst ook geroepen
blijf van me zus af anders zijn de gevolgen voor jou!
Liedje
liedje
Getrand op deze planeet
Mijn huis op Aarde Pappa waar ben je nou, bent u me soms vergeten? Je had me beloofd om terug te keren en me mee te nemen naar mijn nooit geziene planeet. Moest je nu die oorlog uitvechten? Waar was het eigelijk allemaal goed voor? De eer van iemands naam, was het je waard? Ik ben hier alleen op deze planneet. Mijn toekomst hier is me onbekend, onze toekomst is onbekend Ik reik mijn armen naar de sterren hier op de planeet Aarde Moeder heb je me horen schreeuwen? Je hebt me nooit verteld waarom Je hebt me hier gedumpt op deze wereld van vervuilt water, vervuilde lucht en klimaatsverandering. Geen vrienden om mee te spelen. Niemand die mijn naam spontaan roept. Slechts een computer, en veel werk. Is dit mijn uiteindelijke thuis? Is deze desolate en van liefde ontdane planeet mijn eindbestemming? Ik roep staande voor mijn huis op de planeet Aarde naar de sterren Ik zal nooit de oceanen op mijn thuisplaneet horen ruizen Ik zal nooit de grootte en hoge levensboom beklimmen Ik zal nooit de zonnestralen van onze zonnester AMON-RA voelen En ik zal nooit mijn uitverkoren partner ontmoeten In mijn huis op deze planeet ben ik heel alleen. Pappa ik vergeef je nou Beloften waren toch nooit je ding. Je zal nooit terugkeren naar mij, dus; ik blijf wel steken op deze verdoemde en haast door zijn natuurlijke bewoners vernietigde planeet. Mijn tijd is gekomen, het doet me niets meer, dit pantser van graniet maakt me emotieloos Ik kijk naar de hemel en droom van een vertrek naar mijn nooit zelf geziene thuisplaneet Ik ben geboren hier in dit huis op Aarde en ik zal ook eenzaam en alleen sterven in dit huis op deze kille liefdeloze planeet.
Rust
Eindelijk de rust gevonden. Rust waar ik jarenlang zo naar verlangde. In die rust keer ik me rug naar de kroeg, en populaire clubs waar ik veelal verbleef. Ik kijk ook niet meer om. Zwaai niet, zwaaien naar bekkende die eigelijk geen bekkende waren betekent maar een ding; je ziet ze in een erbarmelijke staat terug dan dat je ze in eerste instantie ontmoete! Jij bent de reden dat ik me vrijwillig mijn aangewende vrijheden laat ontnemen. Mezelf ontdoet van mijn wilde haren. Toetreed tot een meer burgerlijk leven. Bij goed weer, lekker tuinieren, zonnen in een van je ligstoelen met een glaasje ros? of witbier bij de hand. Laat ze daar maar op die terrassen bij die trendy strandtenten en mijn oude stamkroegen, ik heb me tijd daar wel gehad, en ach, die vergeven rondjes aan hun, die zie ik toch nooit terug. Ach, en al die sensatiedellen, hoeveel heb ik er wel niet in me bed gehad? Ontelbaar, de ene na de ander is met me om mijn naam het bed ingerold, en heeft wat met me afgedold. Van spuitkut tot andersoortige klaarkomkut, ik heb nu wel elke smaak gehad. Ja ik weet het schat, het is weer es te panzig te ranzig wat ik nu weer uitkraam. Maar ja, je weet ook wie je heb getroffen, is dat nu effen boffen. Ja je lacht weer, zie het aan je gezicht. Zie het als een gezamenlijke plicht dat onze liefde voor elkaar door de druk van ons bestaan niet bezwicht
Het leven is slechts een vreemde illusie
Ik bewonder je om hetgeen wie je bent. Niet om je huis, je afkomst, of wat je van het leven al moest doorstaan. Nee, je intelligentie is hoog Het spontane in je doet jeugdig aan. En je charisma blijft me voor altijd en eeuwig bijstaan. Ik, een kind van de verdoemde, nam je aan je arm mee naar het licht, iets wat ik al zolang had gemist. Voelde me daar met jouw niet als een vreemde in een vreemd land, een bezoeker in een land van ijs en sneeuw alwaar ik altijd zocht naar een beetje hoop. De voorbijgaande jaren voordat ik jouw kende waren in feite weggegooide jaren, ik reisde overal heen en was soms een vreemde voor mezelf, belande in willekeurige bedden van God mag weten welke over hitsige rijtjeshuis trien dan ook die wel toe was aan een verzetje in haar truttige nietszeggende bedje. Met jou wil ik gaan waar nog geen arend heen heeft durven vliegen, in het holst van de nacht zullen we vertrekken naar de eindbestemming die o zo mooi is, maar o zo verraderlijk vanwege zijn schoonheid en de duivelse verlokkingen die ons in de weg zullen staan om Prometheus de gever van vuur aan de mensheid te bevrijden van zijn ketenen die de oppergod Zeus speciaal voor hem heeft laten smeden. Als dat ons gelukt is, en we zijn er in geslaagd om de oude titan uit lang vervlogen en vergeten tijden te bevrijden, dan kan de hemel voor altijd op ons wachten op onze komst en neem ik je mee naar het door mij beloofde land, geef je daar de onsterfelijkheid en breng je de echte waarheid die ieder mens onbewust zoekt. Aldaar in het voor ons zeer vreemde en wonderbaarlijke en haast niet menselijke land hoef jij je niet meer in verlegenheid te verbergen voor anderen, en realiseer jij jezelf dat het leven vanaf je geboorte maar een vreemde illusie is, waarin de mens maar een echte angst kent, de angst om te sterven, de angst erachter te komen of er wel zoiets is als een leven na de dood, of dat de illusie waarin we allemaal leven dit ons allemaal maar heeft wijsgemaakt! En ook al zien we vanaf een afstand aldaar het bloed van de muren druipen, ik laat je daar alles zien wat er is, onbevreesd trekken we dan verder door het vreemde land waar we allebei onoverwinnelijke vreemden zijn, en het maakt ons geeneens meer uit hoever we moeten gaan, we kunnen nu eenmaal niet meer bevochten worden. Wat we daar verder zien is zelfs echter dan onze fantasie, we zien daar een gevallene dansen die doet overkomen dat hij niet is tegen te houden, in opperste euforie schreeuwt hij ?Ik kom terug, ik zal wederkeren, ik heb de kracht weer verkregen, het vuur van de haat brand weer in zijn volle glorie, ik heb weer weder de kracht om mijn kwaad te sturen, ze zullen het daar beneden met mijn komst stevig bezuren!? We zoeken ons een weg, ontdoen ons van de deken van ongeloof die onze ogen gedeeltelijk verblind, want we realiseren ons nu echt dat we in het land der reuzen zijn beland. Tranen van vreugde en verdriet overweldigen ons nu, het alziende oog hangt nu boven ons, wij zijn in het land van de lerende en de lang vergeten aanbeden goden! De wolken nemen ons op en we bestoken het gevreesde daarop zittende met de dodelijke vruchten die de takken van de mythische levensboom aan ons heeft geschonken. Geen van zijn door hem opgeroepen trawanten kan ons meer stoppen, we zijn veranderd in killers van het van het kwaad Nadat we het gevreesde hebben ge?limineerd rennen we vrij door het land wat geen mens ooit zal zien, want nu zijn ?wij? de nieuwe oppergoden van deze wereld die geen wereld is, maar een staat van een constante slaap die wezens zoals wij eens waren doen opwekken om voor een fractie van een seconde in onze tijdloze tijd te laten bestaan
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 9
