damestasjes lezen

2008-11-02

Gister bij Dolf Jansen een mega gast. Yoeke Nagel schreef 'Damestasjes lezen' en vertelde daar vrolijk over. Wat is nu de grap; pak een damestasje en lees het! Hoeveel kleuren nagellak draagt ze bij zich? Heeft ze maandverband en tampons netjes in een hoesje gestopt? Bevinden zich 'levensresten' (gruis, stof, tabak) op de bodem van haar tas? Lees het en je weet t! In mijn tas vind je niet veel. Portemonnee, foon, soms een agenda. Tampons wel in hoesje of zakje want niets zo vervelend als een tampon inbrengen waar de tabaksresten en het strandzand nog aanhangen. Sleutels ben ik meestal kwijt dus die vind je zelden (probleem op zich). Make-up in klein etuitje. Weinig levensresten. Dat komt omdat ik diverse tasjes heb; al naar gelang gelegenheid en functie kies ik er ??n uit. Na gebruik schud ik ze zorgvuldig leeg. Werk? Grote tas, geen handtas. Vakantie? Groot, zodat camera, reisgids, kaarten, regenjas en extra trui er zo in kunnen. Feestje? Niks nodig behalve sigaretten en evt. geld. Kleine tas. Wat zou dat nou zeggen over mij? Dat ik niet weet wat ik wil? Dat ik geen keuzes maak? Dat ik labiel en wispelturig ben? Dat ik ?berhaupt niet leef want dat ik ook geen resten achterlaat? Christ, ik krijg het er warm van. Durft bijna niet meer in mijn eigen tasje te kijken.... Denk je dat je de boel eindelijk op een rijtje hebt krijg je d?t!! (Tas; www.elbasso.nl)

rotkinderen!

2008-10-24

Het was zo'n dag dat je goed snapt dat docenten huilend een klas kunnen verlaten. Sterker nog; dat je liefst zelf huilend in een hoekje kruipt. Ik vind mezelf niet zo'n ster in het doceren. Kan niet meeslepend vertellen, weet de klas niet altijd tot werken te zetten. Nu snap ik dat dat deels te maken heeft met onze opleiding; het gaat om welzijnswerkertjes in de dop en dan moet er interactie zijn; actie, discussie en veel feedback. En dat met 24 tegelijk..... Deze klas, de I/J, bezorgt me al een week of 8 hoofdpijn en bange dromen. Iets zit ons niet mee. Ze zullen me wel een ouwe taart vinden, of een trut, en dat kan me nog niet eens zoveel schelen maar het kan ook anders. Alleen niet met deze kliek; achterstevoren gaan zitten, niet reageren als je ze iets vraagt, schreeuwen en lachen (hard), en opdrachten volkomen negeren. Het wordt van kwaad tot erger. Beter voorbereid dan ooit stap ik mijn laatste les met ze binnen. Het 'er over hebben' heeft met deze groep totaal geen nut dus ik zet ze d?rect aan het werk. Geeft mij gelijk de ruimte om er af en toe even uit te lopen. Snel ontdek ik dat ook d?ze opdracht niet gaat werken. 30 minuten waar je zomaar twee uur over zou kunnen doen is gegarandeerd werk dat onder de maat is. Ik zie het gebeuren waar ik bij sta. "Wij hebben dit heel anders geleerd", "als die anderen niet opschieten hebben wij geen zin op ze te wachten", of "als jij het niet kunt uitleggen l?ister ik niet eens...." (ze draait haar rug naar me toe). Er zijn tijden dat ik vind dat ik een leuke baan heb. Maar er zijn ook momenten dat ik wenste dat ik dit nooit was gaan doen. Ik sluit het lokaal af, zucht, en bereid mijn lessen voor maandag voor. Kijk naar het gat in mijn rooster dat voorheen door klas I/J gevuld werd. Het huilen staat me nader dan het lachen....

stilte voor de storm

2008-10-23

Het idee is dat ik het bloggen alhier weer oppak. Zoals bekend heeft dat een tijd stilgelegen, maar vanuit mijn trouwe lezersgroep wordt aangedrongen op hervatten van de werkzaamheden. Nu zijn er twee redenen dat e.e.a. stil ligt. 1) Ander schrijfwerk; uren zit ik, in verloren avonduurtjes of zondagochtenden, achter de PC om kilometers tekst te produceren. Wanneer het dan tijd is voor something completely different heb ik de pijp meestal wel leeg. 2) Verkering met goede vrind. De meeste hilarische momenten beleef ik in besloten kring en je wilt toch niemand kwetsen? Bovendien vreet zoiets bakken met tijd! De situatie dient zich op meerdere fronten en met evenzoveel redenen te normaliseren. Waarvan akte.

De schade

2008-07-22

Na twee weken vakantie; - in de vaatwasser volle asbakken, kauwgom - op en in de vloer (geolied beuken); kauwgom, peuken, stof en drankvlekken - op het balkon de gehele voorraad pannen m?t etensresten ?n regenwater - ??n vaas stuk (dierbaar) - winkelwagen in de schuur (??) - ??n matras naar de gallemiezen (raam open laten staan) - mijn gehele priv? toiletartikelenvoorraad opgebruikt (incl. favo bodymilk) - kaarsvet op mijn fornuis (??) - grilplaat bedekt met dikke laag..., tsja, wat eigenlijk? (drie uur op staan schrobben) - kattenluik geheel uit de deur getrapt (gapend gat nu dus...) - tafel bedekt met peuken, kauwgom, plakzooi - pedaalemmer aan gort - laptop aan gort ; er heeft iemand op gestaan!!! pfffff.......

De feministe

2008-07-21

Ik w?st 't, ik wist 't, ik wist..... De eerste ontmoeting is al veelzeggend. Verkeerde stem, onvriendelijke blik, desinteresse. Wanneer we haar de hand schudden, n?dat we kennismaken met haar lieve en rustige man Hassan, zijn we beiden verrast over het type. Norsig, ontevreden, kortaf. Maar ach, wat boeit 't. We schepen in en zijn van plan pas over een week weer terug te komen. Natuurlijk komt zij gedurende die week regelmatig ter sprake. "Hoe kan zo'n man nu op haar vallen?". Of: "Zou ze hier ?berhaupt plezier aan beleven?" Maar uiteindelijk; "Ik schat haar in als maatschappelijk werkster". En daar bleef ik bij. Het zijn van 'maatschappelijk werkster' is in mijn ogen geheel geen verdienste. Ik vind ze in de regel dom, zijig maar slinks, niet doortastend en sub-assertief. Om de kak heendraaiend dus. Macram?wijven, overjarige feminstes. De boot gemist, maar dapper doorblaten. Kwalerige tieps. Maar ff genoeg over haar. Meestal trakteer ik mezelf voor een vakantie op wat zomernummers van HP, Opzij, Groene, VN, whatever. Dit keer had ik een Opzij gekocht, tegen beter weten in. Het was vreselijk. Eigenlijk was het meer een Margriet; met mannentop-tien en verlangens van vrouwen over appeltaarten en dat de was vanzelf gedaan wordt. De enige die serieus wat te melden had was de hoofdredacteur van de Playboy langs de meetlat. Yek! Ik schaamde me ervoor en nam niet de moeite alles te lezen. Bedacht me wel dat Zij hem wellicht leuk vind dus ik bewaarde hem maar. Ook zo sonde om iets weg te gooien als je er een ander nog een plezier mee kan doen, toch? Terug aan land overhandigde ik de Opzij aan de veronderstelde maatschappelijk werkster. Enige teruhoudendheid was op zijn plaats omdat je immers niet 100% kunt voorspellen hoe zoiets valt. Maar; ze trappelde van plezier! Leuk iets te lezen uit Nederland, en dan nog wel de Opz?j, kraaide ze uit pure verrukking. Nu wist ik het zeker. Een feministe uit vervlogen tijden. Het drammerige slag. Maar weet je; ik denk dat ze in Turkije allemaal nog een beetje achter lopen. Dus dan kan dit er ook nog wel bij.....