Illusies

2009-12-12

Daar was het en daar ging het..., maar het was niet eens, dus heeft het ook niet kunnen gaan... Alles slechts een onjuiste waarneming.

Mevrouw M.

2009-12-12

Gisteren is ze vertrokken. De oude dame van 84, met haar vlijmscherpe geest en dito belangstelling voor ons, haar vrouwelijke overbuurtjes. Welke mannen kwamen bij overbuurtje A. binnen? Het was er een komen en gaan van donkere mannen. Ook 's nachts... Mevrouw M. sliep achter, maar kon ze elke keer horen. Overbuurtje R. (wonend onder A.) had er flink last van. Zij luchtte eens haar hart hierover bij mevrouw M. Overbuurtje H. had ten tijde van een groot verdriet, de gordijnen langer dicht dan, volgens mevrouw M., gezond was. Af en toe belde ze even met H. 'of het wel goed ging?' H. voelde zich ongemakkelijk, maar liet zich de ongevraagde zorg wel aanleunen. Ook het pannetje overgeschoten (flauwe en overvette) zuurkool. Mevrouw M. kon niet meer ruiken, dus ook niet meer goed proeven. H. nam het pannetje aan en wierp de inhoud direct de groenbak in. Met enig schuldgevoel, maar wat moet je anders? ... Het pannetje doorspelen aan R., die er de beste stukken uithaalde en vervolgens de rest ook weggooide. Wij, de dames aan de overkant, werden in de gaten gehouden. Ons wel en wee werd geobserveerd; het liefdesleven, de trouw en ontrouw (die mannen ook!), de sterfgevallen, de bijbehorende rouwprocessen, het gewone alledaagse leven, met ups en downs. Alles kon en w?rd besproken met haar. Mevrouw M. had veel meegemaakt, maar ze was nog kranig, met een duidelijke mening over de buurt, de passanten en het leven. We zullen haar missen. Het huis is leeg. We hoeven niet meer bang te zijn, dat we worden bespied. We zullen haar niet meer zien schuifelen achter haar rollator. R. zegt tegen een sippe H.: 'Zal ik dan maar met een grijze pruik en rollator door de straat gaan lopen? Vragen of je mijn plas naar de dokter wilt brengen, bij de zoveelste blaasontsteking. Een overvet, smakeloos pannetje zuurkool met spek maken voor je...?" We moeten lachen. We gaan haar gewoon spoedig bezoeken op haar nieuwe adres. Dat gaan we doen!

Iwan de Geweldige

2009-10-05

Ik hou al mijn hele leven van dansen. Als kind van drie probeerde ik al te draaien op mijn tenen. Dat deed zeer, maar op houten kleppertjes kon ik net ??n rondje draaien. Dit leek nog niet in de verste verte op de klassieke balletdanseressen, die konden draaien ?n lopen op hun tenen! Als zij hun pirouetten draaiden versterkte de tutu nog meer de wens om op te stijgen in gewichtsloosheid. Helaas kon ik door omstandigheden niet naar ballet op jonge leeftijd; dorpje ver van de balletschool en ook het geld ontbrak. Aan de wens te dansen heb ik op latere leeftijd invulling kunnen geven: stijldansen, jazzballet, flamenco, alles op bescheiden niveau. Nu: de tango. Mijn eerste danspartner is een kleinere heer op leeftijd. We leren in de eerste lessenreeks de basishouding, het volgen, het leiden, de salida, de ocho's en de kruispas. Het gaat langzaam, maar hij groeit in het dansen. Op oefensalons proef ik door te dansen met de gevorderde tangueros hoe het ooit gaat worden. Heerlijk! Dat zal met mijn danspartner ook de toekomst zijn. Ik stel mij in dit leerproces geduldig op en zeg hem, als hij bij de zoveelste misstap vloekt, vooral het plezier niet uit het oog te verliezen! Na de lessen wacht ik de gehele zomer af, of mijn danspartner door wil gaan met me. Net voor de start van het tweede seizoen, krijg ik het groene licht. We starten de tweede lessenreeks. Tijdens de eerste les verkeert mijn danspartner in onzekere staat, de passen zijn een crime voor hem te zetten. Hij begrijpt ze niet en vraagt zich wanhopig af, of hij niet te oud is voor deze dans. We borrelen na en praten over leren en fouten mogen maken. Tijdens de tweede les krijg ik kritiek van mijn danslerares, ik moet beter volgen en hem niet zo hard laten werken. Ik ben beduusd, maar zeer voornemens mijzelf te (ver)beteren. Daar ligt mijn zwakke punt. Dan komt, tijdens een oefensalon, een dame met een rode rok in beeld. Mijn danspartner danst met haar en is in de wolken. Zij volgt goed. Tja en zij wil met hem dansen, wat te doen met mij... Net voor de derde les krijg ik de mededeling, dat hij mij niet meer wil. Hij gaat met haar door. Onhutst, ik ben gedumpt door mijn danspartner, omdat ik niet goed genoeg ben! Mijn zelfvertrouwen zakt door haar hoefjes. Die derde les krijg ik dan een nieuwe partner. We maken kennis en starten. Hij is sensitief, zeer maatgevoelig, hartstochtelijk in het dansen en galant. We roepen het beste in elkaar naar boven op de vloer. We genieten! Mijn oude danspartner danst die avond met zijn dame in rode rok. Zij kijken niet bijster gelukkig. Tja, dame in rode rok, jij blijft nu waar je bent. Handen af van mijn nieuwe partner, Iwan! Mijn nieuwe dansman, kan niet nalaten mijn oude dansman fijntjes te melden: "Ik begrijp niet waarom je haar hebt laten lopen, ik ben heel blij met haar. Ze danst heerlijk!" Wat een zoete wraak! Iwan de Geweldige!

Wisseling en wensen

2008-12-31

Afscheid van 2008, een jaar van verlies en het nodige verdriet hierom. Welkom 2009! Hoe diffuus de verwachtingen ook zijn. Dat het een jaar van verbondenheid mag worden in het beleven van mooie momenten; inspirerende ontmoetingen, goede muziek, nieuwe danspassen, diepere inzichten en vooral veel warmte! En gewoon, met de pootjes aan de grond het leven leven!