Vallende bladeren Gebroken hart Emotie dus Tranen Samen Apart
"Laatme"
"Wel verdomme, sssshit!", siste ik terwijl ik voor de zoveelste keer n?t iets teveel van het laminaat had afgezaagd. Zo komt het nooit af. Zonder er verder bij na te denken begon ik opnieuw. Opmeten, aftekenen, uitzagen. En dan passen, manouvreren en dan het laatste tikje dat het geheel in elkaar schoof om een vast verband te vormen. Als je een hele rij afhebt, begin je met het reststuk van de vorige, dat beperkt het zaagverlies. Het deed mij denken aan de lessen die mijn vader mij meegaf, vroeger. Meccano, Lego en later knutselen met elektriciteit, lampjes, draden, weerstanden, LED's. De kleine praktische dingen: een fietsketting verwisselen, je band plakken of een deur schillderen. Rekenen heb ik van hem geleerd. Hij was de enige leraar die door simpelweg appels en peren te gebruiken wist door te dringen in mijn gedachtengang. Door schade en schande leerde ik met geld om te gaan en steeds hoorde ik mijn vaders woorden. En ze zijn waar. Je kunt een dubbeltje slechts ??n maal uitgeven. Ook in euro's. Onderwijl begonnen mijn handen steeds routinematiger de delen van mijn nieuwe vloer aan elkaar te leggen en gleden mijn gedachten verder af naar hoe het ooit was. De leerfase. Het was voor het eerst dat mijn vader vroeg de toetsen die hij zijn leerlingen zou voorleggen, te corrigeren op spelfouten. "Jij bent daar zo handig in.", was zijn kort commentaar. Een stap die hij later bereid was om vaker te nemen. Hij had nog meegewerkt aan de ontwikkeling van de eerste microcomputer in de jaren 60 en 70 maar de moderne pc was toch wel iets anders. En hij wilde ook echt weten hoe het in elkaar zat. Het begrijpen. Ik keek op van mijn werk en besefte dat ik nog ??n baan te gaan had, voordat de vloer gelegd was. Het zou nog veel zagen betekenen maar de klus was bijna geklaard. "Bedankt, pa", zei ik zachtjes terwijl ik de laatste delen in elkaar schoof.
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 0