een vertraagde pas

2007-01-28

Uit de trein naar cafe Floor te rotjeknor gebeurde het, en terug ook maar dat was anders, ook een fijn gevoel Hoe moet ik het beschrijven, moeilijk. Ik liep door het station naar de uitgang, ik wist de weg maar was me niet bewust van het doel, het ging vanzelf. Natuurlijk wist ik de weg, maar ik was er niet naar opzoek. Ik had geen haast ik liep als het ware in een vertraagde pas zo voelde het. Ik werd me van alles en iedereen om me heen bewust niets ontging me maar ik voelde me niet betrokken. Ik zag zonder te oordelen. Maar ik leek ook wel alles te zien, de mensen waren geen vorm maar ik nam ook de gezichten bewust waar, een verweerde plek aan het plafond, ja hoe moet ik het zeggen, het leek wel alsof de vele dingen die je tegelijk ziet maar waarvan je er maar van een paar bewust wordt, of ik die vele dingen nu allemaal wel bewust werd. Buiten was er voor mij weer een andere sfeer, ik moest me concentreren, alles lag open er werd verbouwd, ik moest kiezen werd weer doelbewust. Maar het prettig gevoel bleef, het was een mooie ervaring. De hele middag en avond voelde goed.

ware liefde

2007-01-22

Ware liefde is universeel zij heeft geen relatie nodig om de liefde te bevestigen Ware liefde kan meer binden dan een relatie. Een relatie kan tot een verplichting van geven en nemen worden. Ware liefde kent geen verplichtingen, zij is.

gewoon de natuur

2007-01-22

Ik geloof niet in wetten, Ik geloof in gewoonten. Zelfs natuurwetten zijn in en via mijn ogen natuurgewoonten Binnen zekere grenzen, de grenzen van het onmogelijke, zijn er meerdere, en zijn er mindere mogelijkheden. Daaruit volgt de mogelijkheid van de minste weerstand, dat wordt een gewoonte. Als de omstandigheden veranderen, veranderen de zekere grenzen veranderen de mogelijkheden en wordt wat minder mogelijk lijkt misschien het best mogelijke. Een nieuwe gewoonte is geboren Natuurgewoonten evolueren

Blote Voeten geven me de ruimte

2007-01-20

ik denk dat je wilde je wilde testen of die ruimte die ruimte op het fietspad je gegund werd door de ander. Dat doe je meestal alleen maar maar alleen maar als je nog niet genoeg innerlijke ruimte voor jezelf hebt kunnen veroveren. Een heel normaal verschijnsel. een verschijnsel dat we projecteren op de ruimte buiten ons, en de ruimte die anderen ons al dan niet gunnen.

Doel of intentie?

2007-01-14

Intentie is inderdaad meer ego-lo(o)s. Bij een doel plan je van te voren de weg al. Maar intentie is niet geheel go with the flow. Je pakt wel momenten waarin je bewust (of onbewust want dat krijg je als je een intenite eigen maakt) een richting kiest. Maar je zoekt de momenten niet, ze dienen zich aan. Maar het aandienen overkomt je wel in een werkelijkheid die je door je intentie-keuzes steeds meer vorm geeft, het is een zichzelf versnellend proces. .