POS
"Fandango"
Teleurstelling
Ik was altijd "gewend" om me druk te maken over de ander, het waarom van acties van de ander die ik niet snapte of niet wilde snappen, dat uitte zich in gedachtes die steeds maar terugkwamen, ik kwam niet verder in de verwerking (in cirkels denken). Om mezelf niet in een spiraal van negatieve gedachtes te begeven, uitte ik mijn onmacht (want dat is het eigenlijk, je bent niet in staat om de ander je wil op te leggen) vaak als een bom in een emotionele mail. Ik was het dan kwijt, maar ik zadelde de ander met een schuldgevoel op. Vandaar dat de ander juist doet wat ik niet wil, afstand nemen. Dus of ik nu boos ben of liefde geef, die afstand nemen mensen toch wel, dat is hun wil. In dat geval kan ik beter liefde geven, want wat je geeft, krijg je terug. Die liefde kan ik natuurlijk niet zomaar geven. Ik ben niet van steen, en afscheid doet me pijn. Ik hou de pijn bij mezelf en projecteer hem niet op anderen, maar onderzoek wat mij pijn doet, en waarom. Misschien zeggen de Fransen daarom ook wel: Partir, c'est mourir un peu. Als ik dat denk te begrijpen, heb ik wat geleerd, over mezelf, en kan ik dankbaar zijn dat de ander me (in de meeste gevallen onbewust) iets gegeven heeft waar ik wat aan heb (theoretisch voor de rest van mijn leven). Zo zet ik dus iets wat in de eerste instantie negatief op me overkomt om in iets positiefs. Ik ben ervan overtuigd dat mensen niet snel bewust misbruik maken van elkaar, maar wel hun eigen wil volgen (dat doe ik tenslotte ook), dus ik ga uit van het goede in de mens. Ik denk dat dit de enige manier is om in vrede met jezelf te leven. Bovendien hoef je geen spijt te hebben van je daden, maar kan je er trots op zijn. Het kost overigens wel heel wat energie om jezelf "overhoop" te gooien, dus als je dit wilt uitproberen, wees dan wel voorzichtig met jezelf. Uiteindelijk levert het wel mooie dingen op, maar het hoeft niet tegen elke prijs.
Treinreis
Ik beleefde vanmiddag iets in de trein waar ik wat van geleerd heb. Naast me (aan de andere kant, zeg maar) zat een jongen met zijn voeten op de bank. Hij maakte een wat lusteloze indruk, voor zover ik hem in de eerste instantie in kon schatten. De wielen gleden verder en ik raakte verdiept in mijn boek, totdat ik, bijna thuis, een beetje naar buiten begon te kijken, de polder tussen Hoorn en Purmerend is altijd prachtig. Uit mijn ooghoek zag ik dat de jongen naast me op de grond spuugde. Ik was geschokt, sort of in elk geval, dus ik keek hem met een verontwaardigde blik aan. Hij keek strak terug, ik voelde de haat die hij uitstraalde in mijn buik. Bijna op hetzelfde moment begreep ik ook waarom hij boos was, niet zozeer op mij maar op de wereld, en daar hielp mijn blik natuurlijk niet bij. Ik heb ervan geleerd dat het beter is niet te oordelen over mensen, maar ze, hun daden ten spijt, liefde te geven, en dus in dit geval een onbeoordelende blik. Want oordelen, dat is nog iets waar ik aan mag werken van mezelf.
Filosofische liefde
Ik las Fichte, dat rare boekje waar je me zo lekker mee liep te pesten (wat ik erg leuk vond), en hij schrijft het volgende, en dat is misschien wat duidelijker verwoord dan als ik het doe, daarom een citaat, want het komt op hetzelfde neer: Volgens welk systeem wil je je geest het liefst laten vormen? Volgens een systeem van afhankelijkheid, laagheid en kleinheid, waarin de mens geketend is (ziehier de aardse vertaling van de bijbel) aan de zinnelijke wereld (ik denk: alle emoties en lusten, voortgebracht door je zintuigen), of volgens een systeem van de verheffing tot zuivere zedelijkheid, waarin al het aardse in niets verandert en de mens onafhankelijk en vrij is tegenover alles buiten hem (ik denk dat hij bedoelt: de invloeden die mensen op je hebben, of reclame, of elke input van je zintuigen). Dankzij dit systeem wordt de mens zich ervan bewust dat het hele heelal slecht een matte afspiegeling is van het innerlijke, bovenzinnelijke in hemzelf. Vanuit hieruit zal hij de kracht vinden om zijn eigen onveranderlijke innerlijke zijn boven de veranderlijke wereld en zijn lichaam te stellen en zich te bevrijden van de angst en de afhankelijkheid. De schrijver voegt hier nog aan toe: Het ik is niet van God afhankelijk, omdat de wil van het ik niet verschillend is aan Gods wil. God is niet iets buiten het ik; daarentegen maakt de zedenwet die het ik zichzelf oplegt, ook het zijn van God uit. Volgens mij is het dus belangrijk om al je zintuigen te doorgronden, op die manier kan je de prikkels beredeneren ?n, en dat is eigenlijk het belangrijkste, oordelen wat je er mee wilt doen en zo een bewuste keuze maken. De hoeveelheid keuzes die je op je bovennatuurlijke gevoel beslist, maakt het zijn (en dus: of het niet zijn) van God uit, dus wauw, wat een keuzevrijheid heb je, niets is verboden, dan ben je gewoon niet God (ik vind het echt geweldig dit te ontdekken (het grappige is dat is mezelf blijkbaar nog niet genoeg vertrouw om op mijn eigen mening af te gaan, ik had nog bevestiging van Fichte nodig, ik heb nog wat te leren, bij deze:-))))), ik voel me een stuk vrijer, hoewel ik denk ik niet veel anders zal handelen). Zo kan je je gedachten over het aardse loslaten. Het leuke is dat ik dit dus al een keer ervaren heb, dat ik mijn gedachten aan me voorbij zag trekken zonder dat ik ze hoefde te beoordelen, en weet je, dat is heerlijk. (Stukje uit een mail)
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 1
HappyRob
Ik was donderdag jl naar de Nacht van Liszt en heb genoten. Vanwaar afreizen naar Utrecht? Mijn broer vloog zweef (of hoe zeg je dat) in Terlet.. is dat je woonplaats?
Irk
Charlie`s Place... zaterdag 29 augustus vanaf 16:00 uur, STRANDFEEST 2009 op het IJmuderslag bij The Beach Inn. Zegt het voort!
