Al ?
Schuilplaats, mijn lichaam. Verbonden met mijzelf ben ik om mij heen. In de leegte ben ik groter dan het lichaam. Maar ik laat het niet alleen. Samen zijn wij zwart en wit. Twee uitersten in ??n. CorvuS
Verrukking dankzij geluid
Normaal scheur ik met grote snelheid naar huis wanneer de werkgever me eindelijk los laat. Vanavond was ik in een rustige bui, tijdens het rijden kon ik de muziek niet vinden die ik wilde horen. De zenders waren vergeven met popi-muziek, je kent het wel: hitjes die je al duizend keer gehoord hebt en die je zo langzamerhand kunt dromen. In de CD-speler zat Metallica, een goed CDtje ook nog.. Maar niet waar ik trek in had. Mijn Handschoenenkastje is afgevuld met CD's, helaas alleen harde herrie. Mn kop stond er niet naar. Gelukkig is er in zo'n geval radio 4. Radio 4 bevat 99% van de tijd muziek die mij totaal onbekend is. Voor mij is dat een reden er met enige regelmaat naar te luisten. Behalve natuurlijk wanneer er opera wordt gedraaid. Onverdraaglijk vind ik dat, opera. Misschien moet ik eerst wat grijze haren kweken alvorens ik daarvan kan genieten. Maar, ik viel met de neus in de boter, er werd muziek van Joseph Haydn gedraaid, en wel :Andante uit het Celloconcert nr. 1 in C gr.t. Nu zou ik dit nooit hebben onthouden zonder internet waar men alles gelukkig terug kan zoeken. Eenmaal thuis, wilde ik de auto uitstappen maar k?n niet. De snel afwisselende tonen van de fluit met op de achtergrond een piano die met een snelheid speelde waar menig hardrockgitarist jalours op zou worden hielden me tegen. Ik m?est blijven luisteren naar dit magisch samenspel van klanken. Ik heb het hele stuk zitten luisteren. Stilzittend, in mijn auto. Met als enige verlichting, het display van mijn radio. Ik hoorde: 4. Schubert, Franz: Introductie en variaties over ?Trockne Blumen?, D 802 door: Peter-Lukas Graf, fluit en Bernd Glemser, piano Claves CD 50-9306 Morgen de CD maar bestellen.
Poetsen!
Ik trachtte mijn profiel op te poetsen. Ik poetste en poetste totdat het glom als een eikel in de maneschijn. Echter, ik was niet tevreden. Misschien had ik meer tattoo's nodig.. Wie weet, that could do the trick. En als ik dan toch bezig ben, dan meteen maar een piercing.. Die photoshoppen we er gewoon bij. Nu dacht ik dat de wenkbrauwpiercing vrij populair was. (of is dat alweer 'uit'?) Uiteindelijk ging ik vol trots achterover zitten. Om op te vreten zo mooi! Hier kan niemand omheen. Maar wacht! zit daar niet een vlekje? Snel pakte ik de poetslap weer tevoorschijn, een blikje commandant erbij en poetsen maar. Het werd een heuse obsessie. Elke keer wanneer ik keek dacht ik: "dit kan nog mooier!" Totdat ik uiteindelijk de grondverf bereikte. De frons die ik op mijn gezicht kreeg zal de rest van mijn leven duidelijk zichtbaar zijn. Nu kon ik niet meer terug, hier was niets meer aan te doen. Mijn laatste hoop was verder poetsen, verder en verder totdat er van verf geen sprake meer was. In het blinkende metaal zag ik mijn spiegelbeeld. Ik moest grijnzen, wat een vrijheid! Het was alsof alles van mijn schouders afviel. Ik heb de poetslap weggegooid. Laat maar lekker roesten! CorvuS
Dansen in de lucht
Met een glimlach kijkt ze me aan. Ik voel het hart dat diep in mijn lichaam verankert is, sneller kloppen. Bloed gonst door het hoofd. Ik glimlach terug, ik glimlach om mijn lichamelijke reactie op haar, terwijl ik haar diep in de ogen kijk. Schoonheid zit vanbinnen, het is een les die ik lang geleden leerde. In de diepte van haar ogen neem ik hartstocht waar. En een diep respect voor het leven. Ik zie verlies en vreugde. En een zekere openheid naar nieuwe ervaringen. Wanneer ze me vraagt naar mijn naam, weet ik eerst niet wat ik zal antwoorden. Omdat ik niet weet naar wie ze eigenlijk vraagt. Ik besluit haar mijn lichamelijke naam te zeggen. Het is de meest nietszeggende naam die ik bezit, het is de naam die het organisme kreeg toen het geboren werd. Het is niet de naam van mijn ziel, welke zich als een vogel door de tijd beweegt. Een zwarte vogel die vol levenslust en magie gebruik maakt van de luchtverplaatsingen, voortgestuwd door de druk van het bestaan. In de thermiek van haar warmte voel ik hoe uitgespreide vleugels voldoende zijn om me naar grote hoogten te begeleiden en ik wens dat ik haar mee zou kunnen nemen naar die plek. Die plek hoog boven de wereld waarvanuit alles te overzien is. Die plek waar pijn en verdriet er niet toe doen, waar tegenslagen niet bestaan. De plaats waar alleen liefde heerst. Het niets, de stilte. Vanuit een duikvlucht cirkel ik om haar heen, ze lijkt zich er niet van bewust maar ik snuif haar geur op en bekijk haar van top tot teen. Ze lacht, ze voelt de energie. De spanning is verbroken. "Bedankt"Zou ik haar willen zeggen maar er klinkt slechts een fluistering die net zo makkelijk veroorzaakt zou kunnen worden door de wind. Vragend kijkt ze me aan. Ik voel een huivering over mijn rug trekken. Ik reik naar haar hand, aarzelend vleit ze haar zachte hand in de mijne. een warmte vloeit via mijn arm door mijn gehele zijn terwijl ik voel hoe ze me aftast, nieuwschierig naar geheimen die diep in mijn ziel verborgen liggen. Mijn deuren staan open, ik laat haar alles zien. Dan omhelst ze me en ik voel haar emoties. Even prikken tranen in mijn ogen terwijl ik me overgeef aan loskomende krachten uit heden, toekomst en verleden. Dan laten we elkaar los. het is gaan regenen, kleding raakt doorweekt maar onze ogen laten elkaar niet los. Ik zie dat ze nu werkelijk naar me kijkt, door de ogen heen de diepte in. En ik ben blij gezien te worden. Dan voel ik hoe een energie zich om me heen wentelt. Ik zie vogels dansen door de wind, de regen, in een liefdesspel verstrengeld. Een ballet door de grenzeloze vrijheid van de lucht. Ik vergeet mijn lichaam en ga op in Raaf. Samen buitelen we door de wind en zweven op naar die plaats. De plek is overal zolang je de weg maar weet. Die weg is overal te vinden zolang je er niet naar zoekt. CorvuS
Inspiratieloze regen
Het is alsof de regen, mijn inspiratie van me af wast. Meegenomen door het nat uit de hemel sijpelt het in de met water verzadigde aarde. Om zich daar samen te voegen met alle verloren dromen. Rottend onder de grond doet het nieuw leven ontspruiten. Was ik maar een boom, dan kon ik het met mijn wortelen opzuigen en tot bloei brengen in de knoppen aan het eind van mijn takken. Ik zou er zonlicht doorheen kunnen laten schijnen waardoor de kroon van onderaf bezien, alleen maar tot meer inspiratie zou leiden. Helaas groeien bomen in de winter niet, of het moet een zachte zijn, zoals deze. Alle opgeslagen energie doet mij een uitbarsting vermoeden. Ik hoop dat het een mooie wordt. CorvuS
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 2
Irk
Dit is een agenda spammetje, nieuw item op: 11 oktober, Volksopstand den Haag, gezellig samen demonstreren voor de burgerlijke vrijheden. Kijk op www.happyvpro.nu
Happy Birthday
hela hola hiep hoeraaaa jij bent jarig hiep hiep hiep! wij wensen jou een fijne dag! :-)
