van ergens vandaan en ergens naar toe
misschien dat ik daarom zo graag naast je zit en nergens aan wil komen om onderweg te zijn dat de verwondering meereist om haar later op ons te leggen als sneeuw op sneeuw om met weinig weer mooi te zijn maken we de grond bijzonder ons eiland wit, het water en het zand van ons is het land voor onze voeten om ons te laten gaan pw
YaYa - YaYa op pomgedichten - woensdagnacht YaYanacht - proza po?zie
zij schrijft. proza. op afgepaste wijze. geen woord teveel. elke week vanaf vandaag een bijdrage van YaYa hier voor u op www.pomgedichten.nl uw donderdagochtend zal nooit meer zonder YaYa zijn. u zult uitkijken naar de nacht van woensdag op donderdag. vandaag een eerste YaYa. haar eerste bijdrage vanaf vogelhoogte. zij schrijft proza po?zie over vrouw en leven. .
de neurologe zonder naam
de jonge neurologe trad mijn kamertje binnen en legde in een vloeiende beweging haar hand op mijn hoofd. Het was midden nacht maar dan drie uur in de ochtend, net voor de vogeltjes zeg maar lieve lezer ? een tijdstip waarop jonge meisjes in hun bedjes horen te liggen. En dat zeide ik haar ook ? wat doe je hier slons ? jonge meisjes zoals jij horen in bed te liggen op dit uur ? ook als ze nachtdienst hebben in de VU. En het was of zij haar vader in mij herkende, lieve lezer met iets van een beetje schaamte op haar harsus sprong zij in mijn bed. En waarom leg je godverdomme je hand op mijn hoofd ? je bent toch geen gebedsgenezeres. Alles heb ik hier al gehad in de VU maar zo een zwaar gelovig tiep als jij nog niet. en zo paste de neurologe zich aan mij aan bij haar eerste date op mijn kamertje in de VU. Ze leerde snel dat mag gezegd. maar dat zei ik haar niet. Meneer wolluf voordat we gaan slapengaan gaan we eerst even met elkaar praten sprak zij mij toe in haar dokterstaaltje vol overbodige toevoegingen. Kijk kind zeide ik haar als je wilt maffen dan moet je hier niet zijn en als je wilt praten dan doen we dat niet in een bed begrijp je wel. dan maak je netjes met zuster bettie een afspraak en dan meld je je om 9.00 uur morgen hier en dan laat ik je wel weten of ik met je spreken wil. en kleed je godverdomme eens uit het is toch geen porum om midden in de nacht zo in mijn bed te kruipen met daarbij al die bakterie-en die aan je kleven. Gehoorzaam dat mag gezegd ontkleedde de jonge neurologe zich van overtollig goed maar liet haar hand wel op mijn hoofd ? om nog een beetje zichzelf te kunnen blijven dacht ik in haar onzekerheid te zien. en wat denk je nou vroeg ze mij. nou ik denk dat de rest van de medische staf dit niet zal kunnen respecteren ? hoe heet je eigenlijk - en ook de inspectie van de volksgezondheid niet en ook god heeft haar bezwaren weliswaar nog niet kenbaar gemaakt maar daar kunnen we niet op wachten in de VU mijn kind. Je ligt godverdomme midden in de nacht naakt naast me in bed en het enige wat je doet is met je hand keihard mn hersens indrukken en dat bij een pati?nt met evident vastgestelde guigelton als de eerste de beste gebedsgenezeres. Zit ik op die onzin van je te wachten, wat denk je? nou ook als je het niet denkt ? het antwoord is nee. Godverdomme sprak ze giechelend ? u vergeet godverdomme te zeggen meneer wolluf. dat woord klinkt zo mooi uit uw mond hier in de VU. En het was alsof het heilige godverdomme in me erecteerde lieve lezer zo dat ik alleen nog maar na haar uitnodiging over godverdomme sprak. hoe ik haar heb genomen kan ik u niet na vertellen omdat mijn dementerend vermogen mij dat in het kader van de guigelton niet toestaat maar dat ik bij voortduring van godverdomme sprak zal ook zij niet licht vergeten. Zelfs na dat alle sappen in haar getrokken waren sprak ik nog steeds hijgend van godverdomme en nog eens godverdomme. En dan zie je dat je toch in een gristelijk ziekenhuis ligt lieve lezer dat god de mensen bij elkaar brengt want ook onze neurologe sprak zachtjes het heilige godverdomme godverdomme uit ? zo vaak dat het leek alsof zij nooit zou klaarkomen. Maar dit allemaal terzijde lieve lezer. het einde van het liedje was toch dat zij onwrikbaar bij haar standpunt bleef. Ze wilde met mij praten en ze legde een kleffe zwetende hand op mijn voorhoofd en ook de rest van haar VU-lijf rook niet echt fris meer van uitgeslagen transpiratievocht. Zo treed je toch geen patient tegemoet doktor zeide ik haar haar wijzend op de zweetplekken die zij veroorzaakte in mijn bedje van de VU. Ik eis excuses ? tot nu toe heb ik hier alles maar gepikt maar dit nu loopt echt de spuigaten uit en ik wees naar de plaats waar je normaal gesproken bij een vrouw niet naar hoort te wijzen. En ik vind ook dat doktors in de VU niet mogen vloeken doktor sprak ik de neurologe streng toe. En verder vind ik dat je misbruik maakt van mijn afhankelijke positie. Hulpverleners horen niet aan te pappen met diegenen die aan hun zorgen zijn toevertrouwd. En het ergste is nog dat je me wakker hebt gemaakt midden in de nacht. De jonge neurologe huilde over de fouten die zij had gemaakt. haar was veel duidelijk geworden in deze nacht haar vakgebied betreffende. En uit pure medemenselijkheid heb ik de claim die ik in gedachten had laten varen en heb ik het met haar geschikt. vijf duizend euro krijg ik van je zeide ik haar en dan lullen we nergens meer over en zo redde ik een ongetwijfeld glansvolle carriere van een jonge neurologe uit naastenliefde in die altijd weer inspirerende VU. En toen ze had afgetikt zeide ik haar en nu moet je wel wegwezen jij - want met al je janken wordt mijn nest nog natter en ik heb het al aan mijn guigelton. je bent erg mens - met die woorden troostte ik haar deze neurologe zonder naam: je bent erg mens je had moeten liegen dat de waarheid de halve waarheid was een woord minder kan ook geen bed ik noem maar wat dat je haar alleen maar van achteren opknipt om niet af te takelen zoiets je had moeten liegen dat er sprake was van een generalisatie van generatie-eigenschappen van depressieven bijvoorbeeld dat als je in het weekend nou je bh-tje had getoond in een doorzichtig blousje ?n in het blacklight had gestaan dat je dan - ja dan had willen dansen of zo je had moeten liegen dat je klaar wilde komen om te sterven je bent echt erg! pw .
de actrice
wat heb u nou weer geschreven meneer wolluf? vraagt bettie mij zo schrijf je toch niet over de mensen. nee over mensen niet bettie. grapje hoor bettie. maar u was weer eens op damesbezoek? wij daten hier niet in de VU meneer Wolluf. u gedraagt zich niet zoals we dat graag zien. maar aan de andere kant lezen we u graag hoor. u schrijft zulke mooie gedichten ook. nouja daten bettie wat heet daten. Je drinkt weleens een kopje koffie hier of daar. En dan vallen je weleens wat dingetjes op. noem het maar dingetjes. Zo een kleine kamer en dan twee van die enorme skailederen witte banken ? het leek godverdomme de meubelboulevard wel daar aan die gracht. Zo ontvang je toch geen dichter. O meteen op de bank meneer wolluf? nou nee hoor bettie zo was het niet. in een hoekje van de kamer stond nog een vierkant tafeltje met twee stoeltjes tegenover elkaar ? en de mijne tegen de muur geperst ? het tafelblad sneed gewoon mijn buik in als mevrouw met al haar verhalen ongecontroleerd weer eens tegen de tafel stootte. Je kijkt me helmaal niet aan zei ze na een monoloog van een uur, terwijl ik aan de pijnlijke snee-en op mijn buik wreef. Nou ik denk na over de dingen die jij me allemaal vertelt sprak ik haar en ondertussen geniet ik van je wijntje. En weer stootte ze tegen de tafel bettie blij met het gegeven antwoord. Hoe kom ik hier weg dacht ik terwijl zij in geuren en kleuren verhaalde over haar ex. Hoe die languit op de vloer van het kleine kamertje had gelegen en de boel had ondergekotst. Allemaal hier ? goh kind dat hij paste tussen die banken zo prominent hier en toch ook nog wit. En veel spatten nog? vroeg ik haar ge?nteresseerd ? even de snee-en in mijn buik vergetend. En als een waar actrice toonde ze mij ? het leek de glansrol van haar leven ? hoe hij en waar hij had gelegen tussen al dat meubilair. Ze kronkelde het hele huis door bettie en onderweg verloor ze tal van kledingstukken dat ik er gewoon van blozen moest. Daar lag een lange sjaal ? daar een opgerolde blouse en ook haar rok lag ? bijna ongemanierd over de hele grond gespreid. Goh zei ik wat een dramaas hebben zich hier afgespeeld in deze tent, deze boulevard, deze kledingafdeling van de hema, in dit huis waar het lijkt of thomas bernhard zijn hele oeuvre schreef. Terwijl zij haar act voltooide duwde ik het tafeltje van mij af en zag mijn buik in flarden hangen. moet je toch eens kijken schat en ik ontkleedde me zodat mijn zachte delen vrijuit de kamer in bloedden. En ook ik stortte mij ook ter aarde bettie in het kamertje en smeerde de tot dan toe smetteloze banken rood ? als het komt komt het goed hoorde ik huub van der lubbe nog zingen en ook ik liet alles de vrije loop. Mijn gastvrouwe van zo een deftige komaf imiterend. mij aan haar zeden aanpassend. Je richt je naar je gastvrouwe bettie, naar wat gebruik is in zo een huis bij zo een eerste date. Ze lijken hier allemaal wel over de grond te klotsen kind sprak ik haar invoelend en dat moet jij morgen weer allemaal opruimen? En te midden van die enorme bende sprak ik spontaan een van mijn verzen, terwijl het leek alsof zij genomen werd door haar ex ? een acteerprestatie van uitzonderlijk nivo kind moedigde ik haar nog aan ? de Louis d?or zal dit jaar vast en zeker jouw kant oprollen, wees daar maar van overtuigd ? en ik sprak het nogal dramatisch klinkende gedicht exclusief voor haar ? ik kan het gewoon niet aan ? bettie ? om het huis daarna meteen te verlaten ? mijn gastvrouwe in totale ontreddering achterlatend en het leek of zij het vertrouwen in de gemiddelde man verloren had - zo rolde zij met haar ogen. alsof de rol van haar leven in haar zelf geslagen was - Nee bettie zo ontvang je echt geen dichter op een eerste date. Dichters zijn ook gevoelige mensen hoor: ik kan het gewoon niet aan we lazen houellebecq genoten van de smerigheid deden of we niet bestonden en we namen, we namen we schreven geile sms berichten aan elkaar tussen het vrijen met een ander door we zeiden gewoon ik houd van je we luisterden hans verhagen we zaten op een kleedje en stopten doekjes terug in opengelegde schedels mijn god ik heb gedaan laat me sterven laat me gaan maak genadeloos mijn einde aan hoeveel kon ik niet hebben hoeveel liet ik niet gaan zoveel gedragen maar jou verliezen ?pw .
de werfkelders van arnhem
uitje in de kelders in van arnhem. een gedegen rondleiding van een door wijsheid grijs geworden oude dame die heel nadrukkelijk ons op de stenen wees. dit is een steen uit de middeleeuwen wisten we en dat is oud graniet. als een jager om haar prooi bereikte ze uiteindelijk de werfkelders van arnhem na een stevig college bovengronds. en nou godverdomme de kelder in!! schalde ik na twee uur bittere koude. de kroeg wacht en ik doe niet anders. de rondleiding eindigde bij een ingemetselde versteende mummie die onze gids ons trots toonde. na drie uur wisten we wat we moesten weten. de gids gelukkig gemaakt zoals uit het gedichtje te lezen is - daar waar zij zo graag is zal zij voor eeuwig happy. REACTIE UIT DE VU: ja neuro meneer wolluf is nogal stout geweest het weekend. Je mag wel zeggen meneer is ondergedoken. Zal ik hem eens goed te pakken nemen ? die guigelton brengt hem alle kanten op dat kunnen we hier in de VU niet hebben hoor. de afdeling poezie in de VU kent vreemde snuiters. Die wolluf is nog een van de normalen maar dan moet meneer niet stiekum onder gronds en er tussen uit peren. Wat hebben we nog liggen dan vroeg neuro bettie af. nou een zekere starik is binnengebracht ? ook voor neurologie. Hij heb gewoon een huis met een dak en een schoorsteen maar meneer verdomt het om naar huis te gaan. er zijn zoveel dooien zegt ie. Geen begraafplaats is meer veilig voor de po?zie. het lijkt wel of meneer inwoont bij de cremetoria. En hij heb geen goeie invloed op meneer wolluf neuro. Dat is nog het ergste. Starik schrijft voor de dooien maar die wolluf heeft dat helemaal verkeerd begrepen. Die maakt ze eerst dood in een kelder in arnhem en dan metselt ie ze in en dan gaat ie een beetje starik spelen. Ik denk toch neuro dat een andere medicatie gewenst is zowel bij die starik als bij die wolluf hoor. door de eeuwen heen hadden dichters niks met dooien en zo moet dat blijven. dichters zijn er voor het leven sprak bettie filosofies voor zich uit en het leek of zij alle stromen sperma die ooit op de afdeling poezie van de VU in haar zo rijkelijk vloeiden als sappen opwaarts in haar aan het reguleren was. En neuro keek omhoog. de gids ik heb hier een brief voor mijn moeder die hoog in de hemel is zong het jongetje onder aan de keldertrap die leidde naar een blinde muur ??n steenklomp was het met een grijze duif die maar koeren bleef en dan wilde ze ook nog even dit laten zien een kelder en ja hoor nog een kelder de granieten vloer een roestig slagersmes - altijd bereid ze dronk nog wijn en dat ze toen niet weten kon met het oude steen voor altijd daar, voor altijd een dat zij het dit keer zelf zou zijn pw .
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 6
ily
zie blog - de selektieve verontwaardiging van een marjoke bijv. is veelzeggend. de opmerking "hoeveel kost je want ik wil nu neuken" van een happy stoort haar niet, maar een verhaal over menselijk tekort raakt haar zere benen. ach ja
ily
kort verslag van het ijmuiden feestje valt niet bij iedereen in goede aarde. mensen maken de dingen zo persoonlijk.
fotodoc
kan zondag niet naar Eijlders komen. Helaas. Heb zelf een eigen expositie in Hillegom, gelukkig!
Charlie
Dank je! En nu ga ik even rookwaar halen! Wil je wel vreselijk de lieve leuke aardige groeten doen aan je vreselijk leuke vriendin?
Ohnonotme
Uiteraard is het allemaal waar wat ik schrijf! Tss, ik ben een uitermate betrouwbaar type.
