Klein Geluk, of, Waar Happies van dromen
De gordijnen zijn dicht en van onder de perkamenten lampekapjes komt een fletsgeel licht. Buiten hoor je alleen de brommertjes van de spareribskoerier om de hoek af- en aanrijden. Hij zit in zijn leunstoel met zijn benen op de poef. Op de flatscreen teevee die niet in het wandmeubel paste is een oude video met executiebeelden, maar het geluid staat uit. Waar zijn buik het dikst is, is een knoopje van zijn lichtblauwe polyester overhemd gesprongen en daardoor komt zijn navel naar buiten, een beetje versluierd door een paar bruine haren en een enkele grijze. Hij heeft in zijn linkerhand een kromme pijp die een zoetige lucht verspreidt en met rechts wijst hij zich bij in de herenroman uit de leesportefeuille. Rechts naast zijn stoel staan drie volle halveliterflessen Alfa Edelpils. En links drie lege. Zij zit aan de echt eiken tafel met haar bloemetjesschort los. Eronder staat een paar konijnesloffen dat ze 's avonds graag uitdoet, omdat ze dan dikke voeten heeft. Ze kijkt door de beduimelde vierkante glazen van haar leesbril naar haar handwerk, de Venus van Botticelli van Ministeck, schaal 1:2. Het schiet al lekker op. Op tafel staan een petfles met cola van de Euroshopper en een halve liter jenever, om er een beetje meer smaak aan te geven. Daar moet ze de avond wel mee doorkomen. Beneden, in bar De Vijf Azen wordt The Ace of Spades van Mot?rhead opgezet. Zouden ze daar nou ook al door de week gaan matten? Ze kijken elkaar op hetzelfde moment aan en glimlachen verlegen. Nog steeds, na al die jaren. Voor de gashaard laat de poedel een wind.
Turn your trouser mouse into a monster schlong
De eerste keer dat ik een penis enlargement spammetje kreeg, schrok ik nogal. Was het echt zo erg, en hoe wisten ze dat eigenlijk? Empirisch onderzoek - "moet dat er allemaal in, meneer?" - stelde me gerust en deed mijn ongerustheid omslaan in boosheid. Waar haalden ze het gore lef vandaan om me hiermee lastig te vallen? En dat niet ??ns in de week, maar wel acht keer op een dag (het wordt hoog tijd dat ze postzegels invoeren voor email). En hoewel mijn spamfilter al deze narigheid keurig apart zet, moet ik de spam-directory af en toe toch uitkammen, omdat er soms teveel wordt uitgefilterd. Anders had ik nou geen gratis abonnement op 6 nummers van Nickelodeon Magazine gehad van Cirkel Eenoudervakanties! Binnenkort weten we hier alles over SpongeBob en ik voel dat dat veel vreugde in ons huisgezin gaat brengen. Zodoende krijg ik toch al die tekstjes te zien die de penis-spammers verzinnen om hun waren onder de aandacht te brengen. Het gaat altijd over mannetjes die niet meer worden uitgelachen in de kleedkamer, dankzij enz. of dames die na eeuwen van verveling ineens tot nieuwe hoogtepunten komen tijdens de bijslaap, dankzij enz. "Dat noem ik nog eens een vleesboom!" zag ik eens staan onder een cartoon van Kamagurka waarin hij deze problematiek vanuit een heel eigen gezichtspunt belichtte. Van het laatste spammetje vond ik in ieder geval de titel wel grappig, dus die staat boven deze blog. Daarna begon de gebruikelijke ellende weer. Jammer eigenlijk. Alleen al op Happy graviteert een heel leger copywriters en broodschrijfsters dat de verkoop met puntige en doorleefde tekstjes sterk zou kunnen bevorderen. Waar mijn spamfilter trouwens nog geen raad mee weet is een andere categorie smut, waar telkens een wervend fotootje in staat. Om de een of andere reden kijkt er altijd een kind mee over mijn schouder als ik die mailtjes openmaak, dat dan ineens muisstil wordt. We zien dan bijvoorbeeld een mevrouw met vlechtjes en tieten zo groot als voetballen (en net zo hard opgepompt) bij de kapelaan op schoot zitten, zeg maar. Tot nu toe heb ik geen razende mail van mijn ex ontvangen over wat ik in godsnaam allemaal aan de kinderen laat zien, dus ik denk dat ze snappen dat papa hier ook niet om gevraagd heeft, alhoewel hij onwillekeurig toch altijd even goed kijkt wat hij weggooit. Maar dat komt door de evolutie, daar doe je niks aan. Anders liepen we nou nog met onze knokkels over de grond. Maar wat ik u eigenlijk wilde vragen, krijgen vrouwen ook dit soort spam, of is er bijvoorbeeld aparte meisjes-spam? Uw reactie kunt u richten aan Twee Passen at HappyVPRO. Dankuwel.
Ik en mijn garderobe
Ik had gisteren een spijkerbroek aan met een gat in mijn achterzak. Ik dacht dat het wel kon, een beetje bestudeerd shabby. Totdat collega R. me erop wees dat ik ook een gat in mijn trui had, op mijn elleboog. Ik dacht eerst dat het nog wel esthetisch was, rechtsonder een gat en linksboven, maar na dertig opmerkingen van attente collega's (waar letten die lui op) vond ik het toch wat genant worden. Met je hand voor je elleboog lopen helpt dan niet. Thuis bedacht ik dat ik vandaag wel een ribcolbertje aan kon. Bij inspectie bleken de ellebogen nog heel, maar wel zo versleten dat dat ook niet meer ging. Ik was wel gewaarschuwd dat je ribfluweel na ??n seizoen kon wegkiepen, maar nu toch licht teleurgesteld. Verder zoekend in mijn kast vond ik nog twee vrijwel ongedragen pakken, een splinternieuwe blazer en een jasje van Corneliani dat ik ooit voor het hemeltergende bedrag van 1300 gulden (1 gulden = 0,45 euro) gekocht heb, maar eigenlijk nooit draag, omdat ik de broek die erbij hoort stom vind. En het jasje te duur om zomaar in rond te lopen. En het overhemd dat erbij past is versleten. Ik vind het altijd zonde om nieuwe of bijna ongedragen kleren aan te trekken, dus ik weet niet wat ik nou moet doen. Heeft u dat nou ook wel eens?
Een fijn stukje winkelbeleving
In Utrecht heb je de Amsterdamsestraatweg, zo'n beetje het multicultihart van de stad. Een aantal jaren terug wilde ik een keer een spaarrekening openen bij een Turkse bank. Die boden toen een hoge rente omdat ze anders hun drugsgeld niet witgewassen kregen, meen ik. Dus ik dacht, kom, ik ga er wel even langs met de kindertjes. Het bankkantoor, uiteraard aan de Amsterdamsestraatweg, was die vrijdagmiddag stampvol: mannen met zwarte leren jassen, de meeste met een dampende sigaret op, vrouwen met hoofddoekjes, achter het loket een sliert klerken die met het zweet in hun nek stempels zetten en geld telden en daarachter twee mannen met witte overhemden en dassen die nadrukkelijk de baas stonden te zijn. Een lekkere, bedrijvige herrie zonder een woord Nederlands, niet in de lucht en niet op de posters en aankondigingen die er hingen. Als Osama bin L. (wij respecteren hier de anonimiteit van verdachten) met een bommenvest over zijn djellaba binnen was komen lopen, was het minder stil geworden dan toen ik mijn blozend blanke jongste in haar buggy door de voordeur naar binnen rolde. Ik voelde me een beetje bekeken en de mannen in de witte overhemden kwamen in paniek achter de loketten vandaan gestormd en dreven ons een glazen hokje in achter een enorme plastic koffieplant, waar ik moest zeggen waar ik voor kwam. Hierop volgde een vruchteloos gesprek waar niemand een touw aan vast kon knopen, dus ik heb die rekening, weer thuis, toch maar online geopend. Intussen had ik me nog nooit zo blank en in de minderheid gevoeld. Een vormende ervaring voor iemand die door huidskleur, geboorteregio en geslacht tot de meest bevoorrechte groepen mensen van deez aard behoort. Op diezelfde Amsterdamsestraatweg heb je ook Remco' s Car Shop. Omdat mijn autoradio het op mijn laatste reisje met mijn laatste ex, vermoedelijk door bewust gerichte bad vibes van haar, begeven had, en ik een lekker goedkope aanbieding had gegoogled op Remco's website, stuurde ik mijn Ford Focus die middag behendig de hier nu al een paar keer gememoreerde straat in. Hoewel ik het nummer vergeten was, gaat het verkeer er zo langzaam dat ik op mijn gemak, zonder te botsen alle winkels links en rechts kon monsteren. Uiteindelijk vond ik een verveloos pand met lang niet gelapte ramen waar de juiste firmanaam op stond. Er hing een stuk papier waar met scheve letters een aanbieding op stond geschreven onder. Daar moest het dus zijn. Binnen kwam een oorverdovende herrie uit een van de uitgestalde boxen (boomboxen heet dat geloof ik). Ik was de enige klant en er hingen twee meiden over de balie die allebei een lekkere peuk op hadden gestoken. Op de lucht af te gaan ook niet de eerste vandaag. Lang geleden dat ik dat in een winkel had geroken en eigenlijk niet onplezierig. Ik deelde mee dat ik het daar gezellig vond, waarop de ene verkoopster met een stralende glimlach, een betere openingszin waardig, reageerde, maakte het doel van mijn komst bekend en liep naar de kant van de zaak waar ik autoradio's zag hangen. De goeie zat erbij, dus ik vertelde dat ik die wilde hebben, maar dan voor de prijs die ik op het Internet had gezien. De andere verkoopster rommelde eerst wat in het magazijn en liep toen naar de andere kant van de zaak, waar die harde muziek vandaan kwam. Die gaat ze zeker afzetten, dacht ik goedkeurend. Maar niks ervan. Er kwam ineens nog harder een duet uit dat klonk als: Boem boem, you cheeky boys, boem boem, we cheeky girls. Waren dat niet de Transylvaanse zusjes Irimia die zich hiermee in de hitparade onsterfelijk (belachelijk) hadden willen maken? De winkelcheffin, intussen, stak de zaak over naar mijn kant. Het was een lange vrouw met een kort shirt, waar dan ook een smakelijke, maar niet overdreven rand wit vlees onder vandaan bloesde over haar pantalon. En ze liep niet, nee, ze danste. Op "boem boem, you cheeky boys, boem boem, we cheeky girls". Bij iedere "boem boem" ging de andere wijsvinger hoog de lucht in en terwijl ze langswiegde keek ze me strak aan alsof ze wilde zeggen: Denk maar niet dat je me kunt versieren, kantoorlul. Ik draaide een beetje ongemakkelijk op mijn hielen, niet op het ritme van "boem boem". Toen haalde ze de radio van mijn keuze uit het wandpaneel, stopte hem in de doos die ze in het magazijn had opgescharreld, zonder ??n onderdeel over te houden of de doos uit te laten puilen en rekende de prijs die ik ervoor wilde betalen, waarna ik tevreden en opgelucht, zonder tasje, de zaak kon verlaten. Heerlijk was dit. Ik hoop dat het apparaat gauw stuk gaat. Dan kan ik nog een keer.
Schrikken
Ik heb eigenlijk veel meer te verliezen dan te winnen. Bedacht ik net, terwijl ik best geduldig een Ikeakastje in elkaar zette. Ik kan gitaar spelen, hardlopen, naar muziek luisteren, met de kinderen lummelen, lezen waar ik zin in heb, op vakantie gaan waar ik naartoe wil. Ik kan het ook allemaal niet doen, ik vermaak me eigenlijk wel, mensen vermaken zich met mij. Ik heb ineens het gevoel dat ik de rest van mijn leven vakantie heb. Alleen nog een beetje werken, maar da's ook geen moeite. Carri?re maken? Doen wat ik ?cht wil? Alles uit mezelf halen? Bollocks! Eng idee.
Irk
Dit is een agenda spammetje: Chansons in Delft, Posbankstruinen, Fotofestival, SingsongMeisies, Mooi Weer Spelen en Zwoel Weer. Kijk even op Happy Agenda.
Irk
Dit is een agenda spammetje, nieuw item op: 11 oktober, Volksopstand den Haag, gezellig samen demonstreren voor de burgerlijke vrijheden. Kijk op www.happyvpro.nu
