Sport
Het is maar een spelletje. Als je ?t leuk vindt dan doe je het, maar maak er geen drama van. Vanochtend bleek bij het eerste radiojournaal Sven Kramer, of zoiets, een foutje gemaakt te hebben in een schaatswedstrijd van 10 kilometer. Z?n trainer had ?m een verkeerde aanwijzing gegeven en Sven dacht ?Oh? Ik dacht... Dan heb ik het fout zeker en zal ik van baan verwisselen?. Toen hij er achter kwam dat de aanwijzing niet klopte was hij boos. Woest. Al die jaren training waren voor niks door ??n fout van de trainer. Z?jn schuld. En de trainer vertelde de verslaggever dat hij normaal iemand erbij had die dan z?n bord met aanwijzingen deed. Het was niet ?cht zijn schuld. Ziet iedereen hier het drama? Een broer als topsporter, hoe zou dat zijn? Ze beginnen er al vroeg mee dus het gezin doet mee. Dan zijn ze ontdekt als talent. Ze zouden nog wel eens beter kunnen zijn dan de anderen in de regio, in het land, op de wereld. Stel je voor. Vanaf dat moment gaat sporten anders. Trainingen en wedstrijden zijn dan ?belangrijk? geworden. Er moet een co?rdinatie in het gezin plaatsvinden om het allemaal mogelijk te maken. De voeding is niet langer gewoon eten. Nee nee, een broodje maanzaad en broer is de lul bij de dopingcontrole. Daarvoor moet hij bereikbaar blijven want ze kunnen zomaar op de stoep staan voor controle. Dan komen ze op j?uw verjaardag voor de urine van je broer. Als broer of zus moet je rekening houden met je broer, de topsporter. Dat snap je toch?Waarschijnlijk is het net zoiets als wanneer die broer zwaar gehandicapt zou zijn. En waar hebben we het over? Iemand heeft ?talent? voor sport. Voor een Keniaan betekent het zijn wat langere onderbeen dat hij het goed doet in de marathon. Een klein maar gunstig fysiek verschil maakt dat je wereldkampioen worden kan. Dan krijg je een medaille en eer. Plaatsbepaling ten opzichte van de anderen. Bent u nou onder de indruk? Ik niet. Wat een gehandicapte sporter voor mekaar krijgt vind ik veel spannender. Iemand verliest beide benen en weet de moed erin te houden, of te krijgen, en maakt er het meeste van. Die eventuele medaille kan me niet schelen. Die is voor de sporter. Wat me boeit is de overwinning op zichzelf. Zichzelf en niet een ander. De belangrijkste wedstrijden zijn altijd met jezelf. De rest is voor de lol. Het is maar een spelletje.
Met militaire eer: The Hurt Locker
Alom bejubeld en gelauwerd is de film over EOD mannen in Irak. Op zich kun je wat met dat concept, maar daarvan geen bewijs in deze film. Het werd een film die Amerikanen een goed gevoel zal geven. Over dappere mannen die hun leven riskeren om levens van ondankbare mensen in een ver land te redden. Voor zo'n film wilde het Amerikaanse leger vast wel materieel beschikbaar stellen. Zo gaat dat. Je ziet bij films die niet doen aan militaire eer minder of minder modern materieel. Bovendien zijn grote mediabedrijven verweven met grote multinationals die god-weet-wat allemaal doen. Universal is onderdeel van General Electric die lekker meedraait in de wapenindustrie. Zo blaast hun GAU-8 Gattling gun het Afghaanse en Iraakse landschap vol met verarmd uranium. De enige kritiek leek de CIA toe te komen. Dat ging zo subtiel dat ik niet zeker ben ?f er kritiek was. Er was ook nog een Iraaks jongetje dat voor Amerikanen invoelbare eigenschappen vertoonde. Ik ga niet verraden hoe dat verder loopt. Het beeld uit de film van Irak geloof ik niet. Het sluit te mooi aan op het beeld dat we kennen van het nieuws, de propaganda. Het was wel een spannende film. Hoewel ik zelf op spannende momenten moest lachen. Maar persoonlijk vond ik 'Men who stare at goats' een geinigere film. Iets luchtiger.
De M106
Gisteravond kwam ik met een kelk Rochefort 8 uit de keuken om op de bank te gaan zitten. Fien zat al en voor de bank stond mijn M106 op een blok hout. Daar zat Fien naar te staren. De M106 had ik ergens in mijn schooltijd in mekaar gezet, een pantserwagen met ingebouwd mortier. Na het bouwen van dit model heb ik er geen meer in mekaar gezet want het was een hoop werk. Fien wilde het begrijpen. Waarom zet iemand zoiets in mekaar, zo?n stuk oorlogstuig? En waarom heb ik zoveel boeken over wapens en strijdkunsten? ?Was er niks leukers??, leek Fien te vragen. Het was duidelijk haar vrouwelijke kant waar ik mee te maken kreeg. Haast menselijk. Tijd om het verschijnsel ?man? verder uit te leggen, ?aard-man? dan. ?Een lange tijd terug leefden mensen hier in de natuur. Zij leefden in hutten of grotten, maar net wat er in de buurt was. De vrouwen bleven in het kamp en de mannen gingen jagen en vissen. In eerste instantie hadden die mannen erg simpele werktuigen, wapens, om mee te jagen. Hiermee moesten konijnen, herten, everzwijnen gedood worden om als voedsel te dienen. Stel je bij zo?n wapen een stok met scherpe punt voor. Zo?n stok wordt alleen snel bot en moet je er van dichtbij insteken bij een hert. Dat is nogal een klus. Dus bedacht een slimme man dat je met een scherpe steen als punt een beter wapen had. Je kon dan met de stok gooien en de punt bleef scherp. Zo ging dat verder. Mannen die de gewone houten punt wel goed genoeg vonden die kwamen t? vaak zonder vlees terug van de jacht. Dat wordt zo?n vrouw dan zat. Dus geen sex en d?s geen kinderen. De mannen die overbleven hebben een aangeboren interesse in betere wapens en beter gereedschap. Gereedschap is soortgelijk aan wapens.? Fien begon er iets van te begrijpen, zag ik in haar oogjes. Ik ging verder. ?Deze fascinatie voor wapens zie je terug bij jongetjes. Ze spelen cowboy en indiaan, soldaatje, spion, ridder en dergelijke. Er zijn ouders die dat onderdrukken. En d?t doe je beter niet. Om te beginnen komen zaken die je onderdrukt alsnog naar boven, maar dan in een hele lelijke vorm. Juist door op jeugdige leeftijd te spelen met kwesties van leven en dood vorm je een ethisch besef. Ditzelfde geldt voor kinderen die op jonge leeftijd wreed met dieren om zijn gegaan. Dat pakt meestal heel goed uit, beter dan bij kinderen die helemaal niets met dieren doen.? Het bleek een waterdichte verklaring voor Fien. Ze begreep het. ?Vrouwen die zich afzetten tegen mannen die zo in elkaar zitten, zijn vergeten waarom deze mannen zo zijn. Of ze negeren de menselijke natuur en gaan er vanuit dat je met denken alles oplost. Voor gevoel is geen plaats. Ze gaan daarbij voorbij aan hun eigen gevoel. Dat verschilt ook gedurende de natuurlijke maand. Wetenschappelijk onderzoek toonde aan dat welke man aantrekkelijk gevonden wordt afhangt van de vrouwelijke cyclus. Zo is er zowel plaats voor de woeste oerman als voor de halfzachte metromannekes.? Concluderend stelde ik dat je als man het beste besef kunt hebben van dit fenomeen. Fien nam genoegen met de verklaring, bracht de M106 terug naar de oorspronkelijke plaats boven m?n bed en keerde terug met een blikje Grafenwalder en een vers flesje trapist. We keken samen naar de stuiptrekken van een instabiel kabinet dat leek te gaan vallen om een oorlogskwestie. Misschien het begin van vrede.
De praktijk van wereldverbetering: Het Debat.
Grappig om ze te horen praten over iemand met dezelfde naam als je zelf hebt. En dan dringt het door. Vanaf gisteren ben ik PR Associate, zo luidde het. Yep. Luister zelf maar: http://www.mevio.com/episode/213769/na-174-2010-02-14 op 11:26. Of je leest de shownotes. Je kunt trouwens ook kijken op het debat zelf, wat in De Balie plaatsvond (net voor 01:36:00): http://www.debalie.nl/terugkijken.jsp# Heel gezellig was die avond. Deze was er om over complotdenkers te praten onder de titel 'Ze geloven het echt'. Want wat gaat er toch om in die koppies? Het antwoord op die vraag kwam van de deskundigen. Er was een echte socioloog met een kinderlijk vertrouwen in de overheid, een psycholoog en, want je kunt niet zonder, een Amerikadeskundige. Mensen die de complotten op technische details kunnen beoordelen zaten in de zaal. Er was opvallend veel ruimte voor discussie. Dat viel reuze mee. Hierdoor kon niet worden vastgehouden aan de 'paranoia' waar de socioloog mee begon.
Nieuwe visite
Afgelopen zondagavond, aan tafel na een lekker bord linguine carbonara (ja ja), zei Fien dat er de volgende dag visite zou komen. Ik schrok. Nu al. Ik nam een slok van mijn wit en vroeg om verdere details. Fien legde me uit dat het anders zou zijn. In een flits zag ik een bizarre pornovariant in m?n huiskamer voor me. Wat dacht je? Maar er zou deze keer een aardbewoner uit Maartensdijk komen, met z?jn alien. Er bekroop me een gevoel als dat ik lid ben geworden van een beklemmende christelijke kerkvorm. Dat je dan bezocht wordt door mensen waar je totaal niets mee gemeen hebt behalve dat ene. Misschien omdat ze uit Maartensdijk komen. Daar heb je dat. De roerganger van de SGP, die met die eikenhoutprocessierupsen boven z?n ogen, die Van der Vlies met z?n vaderlijke stem, die komt daar vandaan. De bewuste dag rond half zeven ging de bel. Fien wilde naar de deur rennen, maar ik stopte hem om dat gevaarlijke werk zelf te doen. Je weet maar nooit. Maar het was toch de visite, Ad en z?n alien. Ad was ontspannen gekleed met onder z?n spijkerjack met Golden Earing embleem een schipperstrui. Fien was er snel bij met Grafenwaldertjes en een Rivella voor Ad. Dat moest een recente ontwikkeling zijn ?f een volkomen misplaatste compensatie. Ad had duidelijk goed gegeten in z?n leven. Toen alle blikjes open waren en Fien een bakje met knakworstjes en mosterd had aangeleverd begon het. Ad op de groene bank met zijn alien, Fien op m?n meditatiepoef bij z?n planeetgenoot. Ad?s alien was twee dagen voor oudjaarsavond aangekomen. Dat kon ik weten want hij zat in het groepje waar Fien oud en nieuw mee gevierd had. Ad vertelde daarover dat Fien zonder armen terug was gekomen diezelfde avond. Z?n alien haalde z?n schouders op. Ad was toen schijnbaar compleet in de war hierover, niet in de laatste plaats omdat hij oudjaarsavond geen Rivella had gedronken. Ori?nterend door het slechte zicht van traanvocht had de stompjes van z?n alien nog geprobeerd met verband te verzorgen. Ad was er nog kribbig over. Z?n alien lachte erom, net als Fien klinkt dat een beetje als van eekhoorntjes uit een tekenfilm. Toen ik Fien aansprak met z?n aardse naam keek Ad een beetje verbaasd. Ad?s alien had blijkbaar nog geen aardse naam. Misschien kunnen we daar wat aan doen, opperde ik? Fien stelde voor dat ze dat met z?n twee?n in de keuken gingen uitzoeken. Daar stond m?n laptop. Ze spraken in hun eigen taal waardoor de hond van de buren weer aansloeg. Zo bleef ik over met Ad. Ad, midden veertig, was blijkbaar kok in ??n van de pannenkoekhuisjes van Lage Vuurse. Hij woont al vier jaar alleen in de nieuwbouwwijk van Maartensdijk, in een ??ngezinswoning. Z?n alien hield het huis overdag schoon met stofzuigen. Dat gaf wel een probleem. Z?n buurvrouw kwam op een dag kijken of Ad nu een nieuwe vriendin had, want ze weet wanneer hij werkt. Met als smoes een foldertje van de kerk ging ze controleren wie er aan het zuigen was. Z?n alien was goed gewaarschuwd en hield zich schuil, zeker toen ze nog eens terug kwam met de overbuurvrouw. Z?n alien belde in paniek Ad op z?n werk die gelukkig kon komen. Ad had er nog een klus aan om het uit haar hoofd te praten dat er stof gezogen werd in z?n huis als hij weg was. Z?n diepe zucht onderstreepte de sociale druk van Maartensdijk. Ik kreeg het idee dat Ad niet zo blij was met z?n huisgenoot. Het gaf ?m stress. Jammer toch. Na wat uitwisseling van ervaringen, Ad koopt nu ook een pastamachien, kwamen de heren terug uit de keuken. Nou ja, Ad?s alien wilde ook z?n vrouwelijke kant laten prevaleren. Samen met Fien had hij/zij gekozen voor: Sigrid Malu Fremont. Keurig, ook drie. Twee meisjesnamen en ??n mannelijke. Na de uitleg werd afgesloten door Ad met een ?mooi!?, voor Sigrid blijkbaar een bekend teken. Ze gingen weer. We werden door Ad uitgenodigd om nog eens langs te komen, liefst op maandag omdat hij dan niet werkt. Ik bedankte hem alvast. Opgelucht trok ik de deur achter hen dicht. Gelukkig, gewone alienvisite.
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 1
_eld
Mee eens, al heb ik me wel geregistreerd. Dan zeg ik hier maar vast gedag want waar ik je anders tegen zou moeten komen........... Dag!
myrra
Ha Hendrick, mocht je zin hebben, dan ben je welkom bij de expositie opening komende vrijdag om 17.00 uur. Zie mijn profiel.
Hendrick
We zijn er nog... Dit ken ik uit de film. Ik heb nog geen probleem met het daglicht. Gelukkig. Zo meteen een spiegel checken. Hmm. Ik wacht nog wel...
Schone baadster
Ik zei geloof ik dat ik overwoog de laatste week veel online te gaan staan, als een soort afscheid. En jij zei iets over een constante factor, maar ik wist niet wat je daar in vredesnaam mee bedoelde. :-)
