Schoenen van Hester voor Orson & Bodil

Oktober 2006 Twee weken geleden belde Marjo Kranenborg van CMK Office, de Style Director voor Orson + Bodil me met het verzoek of ik binnen 2 weken laarzen voor de show van Orson + Bodil kon leveren op een balerinaleest. click on images ORSON BODIL SS07 014.jpgORSON BODIL SS07 045.jpgORSON BODIL SS07 002.jpg ORSON BODIL SS07 030.jpgORSON BODIL SS07 075.jpgORSON BODIL SS07 063.jpg ? PETER STIGTER 10/15/06 0031(0)13 5810560 peter@fashiontalk.nl ORSON BODIL SS07151.jpg vanSlobbe001.jpg Johannes Abeling johannes@abeling.nl KLIK OP FOTO Voor Alexander van Slobbe? Wat een eer! Binnen 2 weken?? Ai! Ik heb meteen met mijn agent in Portugal gebeld omdat ik in 2004 prachtige suede afzaklaarzen op een balerinaleest heb gemaakt. Hij dacht dat hij het wel voor elkaar kon krijgen binnen 2 weken en ging het uitzoeken. Diezelfde avond zat ik met een voorbeeldmonster bij Marjo en zij zou het de volgende dag aan Alexander laten zien. De volgende ochtend zat ik bij een fotoshoot voor de Allerhande (januari 2007) en terwijl mijn haar in de krul ging kreeg ik het bericht van de style director dat Alexander accoord was met de prijs en of daar 10 laarzen en 10 balerina?s voor geleverd konden worden. De styliste en visagiste van Allerhande vonden het TOP! Ze vertelden trots over hun ontmoetingen met Alexander en hoe geweldig hij is. Vlak voordat ik met mijn spruitjesgerecht voor de camera moest belde ik nog snel met mijn agent om te vertellen dat ik hem de meest belangrijke opdracht voor de Nederlandsche Haute Chaussure bezorgt had! Tot mijn schrik vertelt hij me vol berouw dat hij niet kan leveren omdat alle stikkerijen voor de komende 3 weken afgeladen vol zitten? WAAAAAT??????? Hij bezwoer me dat hij alles had gedaan en alle stikkerijen had gebeld en dat ik wist hoe graag hij me dit plezier had gedaan. Dat is ook zo. Hij krijgt normaal gesproken alles voor elkaar dus het was echt crisis in Portugal. Maar ik was natuurlijk teleurgesteld. Met een zwaar betrokken gezicht ging ik voor de camera en als er geklikt ging worden keek ik zo stralend als je maar bij een spruitjesgerecht kijken kan, maar dacht ondertussen op volle toeren over eventuele oplossingen. Dit was een eerkwestie. De hele Allerhande leefde met me mee. Ik moest Marjo bellen en vertellen dat ik niet kon leveren en dat ik haar einde van de dag zou terugbellen als ik een andere oplossing had gevonden. Ik bedacht me dat als mijn agent leesten en patronen zou opsturen ik de laarzen hier in Nederland kon laten maken. En dat ik dan ?alleen nog maar? een stikkerij en zwikkerij hoefde te vinden? Ik wilde voor mezelf nog niet toegeven dat ik die opdracht misschien niet meer kon waarmaken. Mijn stagaire Maartje was ook op de foto geslingerd met de chocoladecake van mijn vriendin Willemijn, die door een ernstig incident verhinderd was. Zodoende stapten we allebei vol in de make-up na de shoot in de auto en vol gas naar de schoenmakerij van Robin van Houten. We zouden daar zelf ook achter de machines kunnen. Leuk voor Maartje. Maar we zijn niet zulke goede stiksters. Robin kon geen 10 paar laarzen binnen 2 weken voor elkaar krijgen en verwees me door naar van Toornend Orthopedische Schoenindustrie. Daar aangekomen klikten we in onze zomerjurkjes op hoge hakken en nog steeds vol in de make-up het land van misvormde voeten binnen? Er is gewoon een complete schoenindustrie in Amsterdam en omstreken! Goed geoutilleerde productielijnen slingeren zich door de loodsen op de industrieterreinen. Ik moest even slikken en zag een scala aan productiemogelijkheden. Gewoon bij mij om de hoek in mijn eigen stad! We werden hartelijk ontvangen door Ronald Isabella, die ik eerder in mijn sportschool als instructeur zou verwachten dan in deze tak van industrie. Ik wist niet dat er zoveel spierkracht nodig was bij het maken van schoenen. In ieder geval bleek er heel veel mogelijk, mits op tijd ingepland. En dat was mijn ad-hoc verzoek niet zo. Eigenlijk. Dus. Ook hier zat de stikkerij overvol. Hij belde een collega schoenmaker die mogelijk wel tijd had en daarbij veel modischer was dan Toornend. ?Je maakt wel een enorme omweg Hester?, zei Rene droog toen hij me aan de lijn kreeg. Waarom heb je me niet meteen gebeld? Vanaf toen had ik weer alle vertrouwen in het slagen van deze missie. Thuis snel even de naaldhakken verwisseld voor iets comfortabelers en met een monster van de balerinalaars uit 2004 naar Hoofddorp gereden. Rene maakt de mooiste schoenen EVER en persoonlijk zie ik hem eigenlijk als de enig ware opvolger van Jan Jansen. Geheel zijn eigen weg volgend maakt hij de meest bizarre schoenen op nog ingewikkelder zoolconstructies. Die jongen kan gewoon ALLES met schoenen! Helaas ziet hij zichzelf niet als een ontwerper en staat hij liever niet zo in de spotlights. Maar een betere schoenmaker kon ik me niet wensen. Geen idee waarom ik hem niet meteen gebeld heb. Ook Rene zag de noodzaak om voor de show van Orson + Bodil die laarzen af te krijgen en ging nadenken over hoeveel die laarzen zouden gaan kosten. De prijzen in Nederland zijn wat hoger dan in Portugal. Over het algemeen kan je ervanuitgaan dat een paar handgemaakte schoenen het maandloon van een arbeider kosten. Dat was in de middeleeuwen al zo. En zo is het nog steeds. Alleen kwam Rene met een bespottelijk lage prijs! Nu hoefde er ook geen moeilijke sluiting en voering in, maar toch. Het was nog steeds veel geld maar ik werd steeds vrolijker. Rene wil namelijk heel graag nog eens zo?n klus met me doen en zo vergat ik om er een percentage voor mezelf op te zetten, omdat ik namelijk heel graag alsnog de verkoopproductie van een Orson + Bodil schoenenlijn wil regelen. Marjo ging na overleg met Alexander accoord. Zij het dat er geen 10 laarzen en 10 ballerina?s besteld werden maar zes laarzen. En een proefmonster om te kijken. Dat was zaterdagochtend 31 september. Ik kreeg een velletje donkergroen geitensuede mee en reed voor de tweede keer naar de schoenmakerij in Hoofddorp. Ditmaal via Schiphol waar iemand met de leesten om 15u uit Portugal zou landen. En Rene ging die avond nog aan de slag zodat ik de maandagnamiddag het monster alweer in Hoofddorp kon ophalen. Het zag er goed uit. Oooooh! Het zag er prachtig uit! Marjo zei dat ik het zelf aan Alexander mocht geven. Ik weet nog dat Orson + Bodil in de Vondelstraat zaten, bij een goede vriend van mij waar ik toen graag kwam. Dat naambordje vond ik toen al bere-interessant, maar ik had Alexander nog nooit ontmoet. Nu liepen we over de Herengracht en betraden een groot huis met ruime gang met wit marmer en notenhouten lambrizering. Je hoorde Alexanders stem al door de gang schalmen. Aan het eind van de gang liep ik achter Marjo een trapje op. En daar stond Alexander. Ik kreeg geen woord over mijn lippen en gaf hem de schoendoos. ?Heb je taart meegebracht?? Ik kreeg nog steeds geen woord over mn lippen en stond daar maar te stralen. Ik was ZO benieuwd wat hij van de laars zou vinden, want die was GOED. We liepen verder en ik zag tot mijn verrassing Francisco van Benthem zitten. Heeft die geen eigen modehuis? Dat zal hij ongetwijfeld nog wel beginnen. Dan zit ie goed hier, schoot het door me heen. Marjo trok de laars aan en Alexander ging erbij op de grond liggen. Zijn askegels om zich heen strooiend, tot grote ergernis van een aardige dame die zich als Marjon voorgesteld had. De laars werd bekeken en er werd aan getrokken en er moest een coupenaad in om ?m nog slanker te krijgen en de schacht langer want die lange lijzen van een modellen konden zeker nog wel 10 cm extra hebben. Ik weet niet meer wat ik allemaal gezegd heb, maar ik voelde me bijzonder relaxed en op mijn plek en kon heel goed uitleggen wat wel en niet kon en wat we konden doen om de verbeteringen goed uit te voeren binnen deze onmogelijk korte tijd. Toch was ik zo onder de indruk van die ontmoeting dat ik het meisje wat zo bijzonder goed koffie kon zetten niet herkende als een van mijn amfi-studenten van afgelopen jaar. Okee! De laars werd goedgekeurd en ik nam het geitensuede mee en moest frisse kleuren suede bijkopen in Waalwijk, want daar ging ik die volgende dag toch naartoe. Na wederom het leer door Alexander te hebben laten goedkeuren reed ik diezelfde avond weer door naar Hoofddorp. Ik kon die route nu wel dromen. Maandag of dinsdag einde van de dag zouden alle laarzen af zijn? Donderdag de 12e oktober was de show. De dagen dat ik niet voor de laarzen hoefde te racen voelde ik me een beetje onthand, al had ik werk genoeg te doen voor mijn betalende opdrachtgevers. Gelukkig kon ik zaterdag nog even op en neer naar Hoofddorp om de restanten leer op te halen en naar Marjo te brengen omdat zij dat nodig had voor de balerina?s. Best verslavend die adrenaline. Rene was bezig met de lila laarzen. Moooi? Uiteindelijk kon ik de laarzen dinsdagavond 10 oktober ?s avonds laat in Hoofddorp ophalen en afleveren bij Marjo. De laarzen zijn stuk voor stuk juweeltjes geworden. Die dag had ik ook 2 jaar verkering met mijn Allerliefste. Dubbelfeest! Donderdag haalde Rene me op en zijn we met de tram naar de Herengracht getuft. Ik had een zwart t-shirt van Judith Osborn aan met een zwart paillettenpumpje met daaronder in zwart de tekst THE ONLY WAY IS UP the only way is up.jpg En! Ik had mijn wit satijnen colbert van (a2)pg aan. Een lijn van Alexander uit 1992, geloof ik. Toen Alexander me na de show begroette vroeg hij meteen of ik een apg?tje aanhad. Knap he! Dat hij dat ziet! Ik zei dat ik het speciaal voor hem had aangetrokken. De show was prachtig! Die kleuren! Robijn verbleekt erbij. En natuurlijk de laarzen aan de lange benen van de modellen. Het geheel was ontroerend mooi. Ik was zielsgelukkig. slobbe03.jpg orson + bodil Herengracht 280 1016 BX Amsterdam The Netherlands tel. +31 (0)20 707 6224 fax +31 (0)20 707 6225 Visits to the house of orson + bodil are by appointment only orson + bodil is designed by Alexander van Slobbe. This entry was posted on Friday, October 13th, 2006 at 9:40 pm and is filed under show. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site. Leave a Reply