Het is en blijft moeilijk. Je zoekt iets, maar je hebt eigenlijk geen idee naar wat. Het is wel een troost dat hetzelfde voor 98 % van de happy's geldt, ook al zijn ze zich dat niet allemaal bewust.
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 1
Ook met van die geweldige fantasie tekeningen hoe het er in de toekomst uit gaat zien . Die zijn altijd erg verneukeratief
zeg, mijn koffie is op en ik moet naar de misprikdienst.. hoewel de mevrouw die daar zit altijd hartstikke raak prikt :)
revalidatie is heftig ook, vooral de lotgenoten gespreksgroep. Hersenletsel is vaak zo subtiel, niemand merkt iets aan je, maar je hele leven ligt overhoop.
als ik uitgerust ben en me netjes aan de structuur houd, kan ik er nuchter mee omgaan. Ben ik te moe, dan word ik er giga depressief van.
dus ik leer allerlei ontspanningsoefenin gen en meditatietechnieken , die ik elk uur even moet doen om te zorgen dat de boel niet oververhit raakt. Erg frustrerend kan ik je vertellen.
dus terwijl ik vroeger van een uurtje wandelen of fikse fitness helemaal opgeladen weer terugkwam, struikel ik constant als ik me te moe in mijn hoofd heb gemaakt.
het vervelende van mentale vermoeidheid is dat je dan ook gelijk lichamelijk kapot bent. En dat allemaal omdat dingen via een wegomlegging functioneren.
op niveau functioneren, wat bij mij het natuurlijkst gaat, red ik een uur of anderhalf en dan ben ik (te) moe..