Ik betover je voor het slapen gaan Spreek een goed woord en raak je aan Engelenkoren zingen straks je naam Nu ben je nog zo'n kleine vent En zolang jij de mijne bent Ben ik voor jou, en pas mijn leven aan Maak ik je blij Wanneer je huilt Voel ik me rijk Wanneer je lacht naar mij Breek ik het ijzer met m'n hand Voel ik me wijzer dan de krant Van morgen, Zal voor je zorgen, kleine man Lag het aan mij dan zou jij eeuwig leven
...
Op deze kaart staat een kleine bloem die de rotsen en stenen op haar weg heeft getrotseerd en naar het daglicht is gegroeid. Omgeven door een aura van stralend, goudkleurig licht, toont ze de luister van haar piepkleine zelf. Ze schaamt zich niet, ze is de gelijke van de stralendste zon. Als we geconfronteerd worden met een heel moeilijke situatie hebben we de keus: ?f we proberen verontwaardigd iets of iemand de schuld te geven van onze tegenspoed, ?f we kunnen de uitdaging aannemen en groeien. De bloem toont ons de weg, want haar passie voor het leven voert haar uit de duisternis naar het licht. Het heeft geen zin tegen de beproevingen van het leven te vechten of te proberen ze te omzeilen of te ontkennen. Ze bestaan nu eenmaal en als het zaad een bloem wil worden moeten we ze doormaken. Wees moedig genoeg om te groeien naar de bloem die je bestemming is. Het zaad kan niet weten wat er gaat gebeuren, het zaad heeft de bloem nooit gezien. En het zaad kan niet eens geloven dat het de mogelijkheid heeft een prachtige bloem te worden. De reis is lang en het is altijd veiliger niet aan die reis te beginnen, want het pad is onbekend, er zijn geen garanties. Er kunnen geen garanties zijn. De reis kent duizend-en-??n gevaren, vele valkuilen--en het zaad is veilig, het zit verscholen in een harde kern. Maar het zaad doet zijn best, het spant zich in; het laat de harde schil los die voor zijn veiligheid zorgt, het komt in beweging. Meteen begint de strijd: het gevecht met de grond, met de stenen, met de rotsen. En het zaad was heel hard en het jonge plantje is heel zacht, er dreigen vele gevaren. Het zaad liep geen gevaar, het zaad had duizenden jaren kunnen overleven, maar het jonge plantje staat bloot aan allerlei gevaren. Toch gaat het plantje op weg naar het onbekende, naar de zon, naar de bron van het licht; het weet niet waarheen of waarom. Het te dragen kruis is zwaar, maar het zaad is bezeten van een droom en komt in beweging. Het pad voor de mens is hetzelfde. Het is moeilijk begaanbaar. Er is veel moed voor nodig.
Noah komt van de wc. 'Wat doe ik het al goed he?' Dus ik ben best benieuwd naar wat hij gaat vertellen. 'Ik heb heel lang doorgetrokken!' zegt hij trots. Ik moet lachen en denk aan alle keren dat ik heb verzucht dat hij beter door moet trekken wanneer hij heeft gepoept. Dat is dus toch niet voor niets geweest. Hij straalt en geniet blijkbaar van zijn eigen goeie daad. Dan vraagt hij 'Van welk eten word je heel slim?' 'Ehmmm even kijken..' antwoord ik.. 'van verse groenten, vette vis.. '. Hij spring op en loopt richting keuken en roept 'Oh dan ga ik daar heel veel van eten, want dan word ik misschien heel slim in grammatica... ofzoiets! Verbaasd herhaal ik 'Grammatica? Wat is grammatica?' Hij trekt zijn handen op bij zijn gezicht, ellebogen in de lucht en zegt 'Dat weet ik niet! Maar dat ga ik wel ontdekken, denk ik, als ik heel veel verse groenten eet!' :)
Beauty is an outward gift which is seldom despised, except by those to whom it has been refused.
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 20
Hoe bevalt je werk? hoe is het met de kleine blonde engel? knoteer je nr voor bij mooi weer! *smak*
:-) *Doe je hoofd naar je schouder....* Ik was 38 en zij was 29. En van dat chatten wist ik nog niet veel.
Hoi, voor een stadswandeling aan de hand van architectuur inclusief dichtwerken kijk dan even op mijn pp.