Klacht
Hallo Happy, Opnieuw klik ik vergeefs het profiel aan van de medehappier bekend als Wolf, maar laatst bekend als Buckwheat. Graag wissel ik zo nu en dan met hem van gedachten. Voor de zoveelste keer is zijn profiel echter verwijderd. Naar ik begrijp gebeurt dit steeds naar aanleiding van klachten. Zelf heb ik nog nooit problemen gehad met Wolf en kan ik op een enkel indicent na geen aanstoot nemen aan zijn profiel. Wellicht dat zijn soms scherpe mening deelnemers aan deze site voor het hoofd heeft gestoten. Maar voor dergelijke situaties is toch de blokkeermogelijkheid in het leven geroepen? Als gebruiker van deze site heb ik last van het voortdurend blokkeren van Wolf. Ik vind het vervelend steeds weer op zoek te moeten naar zijn nieuwe profiel. Afgelopen week gebeurde het bovendien dat terwijl ik met hem in gesprek was, zijn profiel zonder voorafgaande waarschuwing verdween. Een heel vervelende ervaring. Ik heb niets met de achterliggende conflicten te maken en wil daar ook geen partij in kiezen. Ik heb echter wel in toenemende mate last van de maatregelen die naar aanleiding hiervan worden genomen. Ik zou het prettig vinden als een en ander op een andere manier opgelost kan worden zodat alle gebruikers plezier kunnen blijven hebben van deze site. vriendelijke groet, Najat
50-ers voor nop (6)
Ik vraag me wel eens af waarom de bewoners van dit kabouterland het toch verkozen de ogen te sluiten voor de problemen die deze koers met zich meebracht. De ongemakken kruisten immers menigeen het pad. Bekend was het dat er op kwaliteit en betrouwbaarheid nog wel eens viel af te dingen. En ook het uitgeven van Nietsen werd steeds moeilijker, want iedereen had er al zoveel en wilde liever uitgeven dan verdienen. Zou het ermee te maken hebben dat het bereiken van kwaliteit gepaard gaat met het doen van moeite? Ik vond het merkwaardig om te merken dat er 50-ers waren die ge?rriteerd reageerden wanneer ik wat verder doorvroeg over hun bezigheden. Het leek wel of zij bang waren voor een deconfiture wanneer openheid van zaken bloot zou leggen dat het toch wat tegenviel onder het dunne laagje chroom van hun zorgvuldig geconstrueerde aureool. Ik denk dat het alles ermee te maken had dat het bereiken van kwaliteit nu eenmaal gepaard gaat met het leveren van inspanning. En dat het daar is waar het is misgegaan.
50-ers voor nop (5)
En zo draaiden de Nietspersen al spoedig op volle toeren en stapten de roergangers grif biljetten uitdelend in het kabouterlandje rond. Een kredietcrisis in sp? ontvouwde zich. Steeds handiger werd men in het omzeilen van lastige vragen en het neersabelen van uitkomsten uit minder welgevallige onderzoekjes. Niets mocht immers de illusie van het doen alsof verstoren. Het was vandaar dat het waarderingsysteem waarmee medeleden elkaar een rapportcijfer voor geleverde diensten konden geven al snel geen onvoldoendes meer kende. En men in het algemeen liever gemakzuchtig voor zich uit bleef mopperen wanneer transacties niet bevredigend waren verlopen dan er gewoon werk van te maken en aan de bel te trekken. Ach ja, bij wie ook? De roergangers deden zelf hun uiterste best zoveel mogelijk een andere kant op te kijken. Slechts wanneer zij zelf het onderwerp van kritiek of spot werden schrokken zij onverhoeds wakker. Maar in plaats van kritiek te zien als een gratis advies om het beter te doen zagen zij hierin steevast een aanleiding te rammelen met de sleutels van het ene of het andere toegangshek. En zo kon iedereen heerlijk blijven slapen in het kabouterland terwijl onzichtbaar voor menigeen een crisis zich ontvouwde.
50-ers voor nop (4)
U moet weten dat het ruilen niet zo wilde lukken bij het clubje. De leden, ook al was het net alsof voor ze, zakten liever niet in de rode cijfers weg. Waarom die clubleden dan niet uitleggen dat het in een ruilclub hetzelfde gaat als in een gewone economie? Dat het saldo slechts deel uitmaakt van een balans? Dat tegenover positief net zoveel negatief zal moeten staan waardoor het dus nodig is dat er leden rood staan? Als ware 50-ers hadden de roergangers an deze moeite weinig zin. De boodschap van een dergelijke realiteit zou haar leden maar afschrikken meenden zij. Bovendien dacht men dat er een medicijn was gevonden. Het was een bijzondere dag waarop kabouter Prop het illusiore landje binnenstapte en met een voornaam gezicht beweerde een ideetje te hebben dat het clubje haar zorgen zou doen vergeten. Op zijn bezoek aan de Verenigde Plopstaten had een neef hem ingefluisterd dat de knikkers daar tegenwoordig zo lekker rolden omdat men had bedacht dat je de inwoners ook gewoon kon wijsmaken dat die dingen in de kluis lagen. ?Knikkers cree?ren? hadden ze het inventief gedoopt. Dit nu meende kabouter Prop was het medicijn dat de Nietsen zou laten schuiven. Vrolijk stelde hij voor de monopolygeldkraan wijd open te draaien opdat er genoeg was voor iedereen. Opgelucht dat de taak van het voorlichting geven aan al die inmiddels toegestroomde leden over hoe de vork werkelijk in de steel stak kon worden afgeblazen barstten de roergangers in een luid gejoel uit. Hoe had kabouter Prop met deze geniale vondst de weg van de minste weerstand toch zo eenvoudig weten te vinden?
50-ers voor nop (3)
Wellicht dat daar ook de reden lag van het enthousiasme waarmee zij deze alternatieve economie opzetten die zij zo jammerlijk verwarden met een ?net-alsof-economie?. Als in een heus kabouterland liet men briefpapier, cheques en ?officieel? monopolygeld drukken, dat men toepasselijk ?Niets? doopte. Onder fantasiepseudoniemen kon worden gehandeld en zelfs de computers op het kantoor kregen sprookjesnamen. Spoedig stroomden de generatiegenoten toe. Waar anders kon je immers een markt vinden waar je kon doen alsof je therapeut, timmerman, kapper of klusjesman was? Geen mens die ooit controleerde of je opgegeven kwalificaties ook nog iets waard waren. En zo werd de ontwerper econoom, goochelde de psycholoog met computers en verhief de pati?nt zich tot therapeut. Ik vraag me wel eens af waarom toch zo weinigen de diensten aanboden waarin zij werkelijk goed waren. Zouden zij op die manier tot uitdrukking hebben willen brengen het kabouterlandje eigenlijk niet helemaal serieus te nemen? Een lang en gelukkig ruil-leven leek zowaar op de loer te liggen als het maar niet opnieuw de gemakzucht was die zo deerlijk roet in het eten was komen gooien.
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 0
Hertog Jan
Pompoenpannenkoekje s? Delicatesse? Lijkt me nou niet echt een geweldige combinatie. Maar aangezien het bij jou naar binnen gleed, zal het wel een smakelijk hapje zijn ;-)
Hertog Jan
Tja, zal waarschijnlijk ook niet snel veranderen. Maar er zijn uitzonderingen en ik ken ze gelukkig.
Hertog Jan
Oke, het kan ook een negatieve ervaring zijn. Ik bedoelde meer dat bepaalde lui juist best te pruimen zijn wanneer je ze leert kenne in hun natuurlijke habitat. Maar je hebt een punt. De vrijdagmiddagborrel s kunnen wel eens uit de hand lopen. Heb het zelf
Hertog Jan
Tja, het duidelijke onderscheid tussen werk en priv?. Soms ook een openbaring als je je collega's in een andere setting meemaakt.
Hertog Jan
We spelen een rol met ieder hun eigen doel. Zeker het boek "Het Bureau" van Voskuil gelezen?
Mesmer.
Schone dame, ik poets de plaat. Ajuus, houd het hartje rein en trampel met beleid op de lange teentjes hier :o)
