brievenbus
God komt zelfs in mijn brievenbus. Niet 1, niet 2 maar maarliefst 3 tijdschriftjes over hoe ik zo snel mogelijk mijn weg naar god, de kerk, een heerlijk leven en een heerlijk na-het-leven kan vinden. Dat was de oogst van 3 weken post doorbladeren.
ronde 3 en 4
Hij heeft mijn deurbel ontdekt. God. Een week of 6 geleden werkte ik een dagje thuis, het was een druilerige woensdagochtend. Ik was aan het wachten op een inspecteur, postpakketje of iets dergelijks en mijn bel ging. Aan de deur twee dames, zo weggelopen uit de libelle, mooie tijdschriftjes in de hand. Ik luisterde Marvin Gaye, dat weet ik nog want hij gilde net op zijn zwoele onnavolgbare wijze: Let's get it on! ??n van de dames keek verstoord toen ik op dat moment de deur opende. De dames wilden (wederom) gods woord tot mij brengen. Ik heb (wederom) vriendelijk bedankt. Geen libelle-dames voor mij. Vanmorgen (zaterdagmorgen) druk bezig met pogingen orde in de chaos te scheppen opnieuw de bel. Aan mijn deur een marvin gaye en nina simone lookalike (als beiden nu nog in leven zouden zijn, heel heel oud dus) met bijbel in de hand. God snapt muziek. Deze twee mensen wilden met mij over de bijbel praten. Ik noemde de bijbel god's voorleesboek, ik vertelde dat ik geen boek nodig heb om mij te vertellen hoe ik goed kan leven en in contact kan komen met god (of de here jezus, ze praatten liever over zijn zoon). Ze keken een beetje boos. Ze vroegen of ik een keer naar hun kerk toe wil komen. Ik vroeg of ik dan heel hard halleluja mag roepen, ze keken nog bozer. Ik heb vriendelijk bedankt. Benieuwd naar wie er volgende keer voor de deur staat.
niet thuis
vanmiddag weer in centrum, groenten en fruit halen op de markt en cadeautje zoeken voor een zeker iemand die het waagt mij een maand alleen te laten om naar nieuw zeeland te gaan. een dame die er nogal verdwaald uitziet in de drukte vraagt me of ze me iets vragen mag. Ik dacht nog bij mezelf: niet bijster origineel, maar vermoedde dat ze slechts wilde weten waar de HEMA was dus knikte haar vriendelijk toe. "Gelooft u in God?" vroeg ze vervolgens met een bijna zaligmakende glimlach. Was het al tijd voor ronde twee vroeg ik mezelf af? Waarom zou God nog een keer precies hetzelfde proberen? Oke, de vraag was anders geformuleerd maar het was duidelijk dat er eenzelfde soort gesprek gevoerd zou moeten worden als in ronde ??n. Deze dame zag er ouder en wijzer uit (geen beugel) en ze had versterking bij zich, een tweede dame, ook in rok viel me op. Ik vroeg me een moment lang af hoe onbeschaamd ik mijn mening midden in het centrum van Zwolle kenbaar zou kunnen maken, had net het boek: The God Delusion aangeschaft (ja god, ik ben in training) maar uiteraard nog niet gelezen. En als god echt bestaat, dan zou hij mij toch moeten kennen en weten dat je mij met een vriendelijke dame in rok die zo de Magriet of Libelle uitgelopen kan zijn niet verleidt. De volgende keer iets lekkers graag. "Geen zin in god vandaag" antwoordde ik met mijn allervriendelijkste glimlach en liep door. Een man met een ondeugende blik had blijkbaar mijn opmerking gehoord en knipoogde. Ik knipoogde terug, deze ronde was voor mij.
ronde ?
zaterdagmiddag, centrum zwolle. Ik doe, als ik op zaterdagmiddag in de winkelstraat moet zijn, altijd enorm mijn best om de straat door te komen zonder aangesproken te worden door boekenclubkaartjesuitdelers, greenpeaceoxfamamenestymeisjes, volkskrantuitdelers of (de ergste) jovialetelegraafmannen die mij mevroutje noemen (en ja, echt uitgesproken zonder w). Gistermiddag was ik ipod vergeten, dus geheel onbeschermd liep ik door de straat zorgvuldig groepjes mensen in gekleurde plasticjassen ontwijkend. Ik was halverwege tot er ineens een meisje van een jaar of 14 compleet met glinsterende beugel (zonder gekleurde jas) mij aansprak en vroeg of ze wat mocht vragen. Nou deed ze dat dus al zonder te vragen maar dat terzijde. In haar handen had ze uitdeelkaartjes op anzichtkaartformaat, geen pennen, geen formulieren om in te vullen dus heel aarzelend zei ik: "als je dat heel graag wil..." "mevrouw, denkt u wel eens na over het hiernamaals?" Ik dacht meteen: let the games begin.. op mijn profiel heb ik god uitgedaagd voor een wedstrijdje, dit is zijn openingszet. ik begon met een voorzichtig plaagstootje en vertelde het meisje dat ik dacht dat ik na dit leven weer opnieuw op aarde zou komen en dat ik dat verdiende omdat ik in dit leven goed leefde. Daar trapte ze niet in, ze vroeg: "wie bepaalt dan of je goed geleefd hebt of niet?" (het was een slim 14-jarig meisje) Ik ging verder, zei dat voor mij er geen hiernamaals was, dat het leven gewoon NU is. Maar hoe kon ik dan verklaren dat we hier op aarde zijn? wie of wat heeft daar voor gezorgd wilde het meisje weten. Ik vroeg aan haar hoe zij daar over dacht. "Ik weet zeker dat God dit in zeven dagen geschapen heeft" "Nee, je weet het niet zeker" antwoordde ik, "je gelooft er in, dat maakt dat het voor jou het enige antwoord is dat mogelijk is. Ik geloof in mogelijkheden. Jouw versie van de waarheid kan waarheid zijn, de mijne ook. Het kan ook zijn dat de aarde uitgepoept is door een grote schildpad, of dat we allemaal in de buik van een reus leven, of dat jij zelfs alleen maar in mijn droom bestaat en ik straks wakker word. Het niet weten, daar kunnen religieuze mensen niet tegen. ik wil niets liever dan het niet weten, dan blijft er wat te ontdekken" Het meisje had vraagtekens in haar ogen, ze wist niet meer hoe ze hier op moest reageren en wenste me een fijne dag. Ik dacht even dat ze er nog achteraan zou zeggen dat ze voor me zou bidden. het is 1-0 maar ik weet nog niet zeker voor wie.
goud
van goud wil ik zijn verwarmd door je adem soepel in je vuur jouw handen die me buigen mij vormen jouw wezen wordt mijn zijn een sieraad schitterend in jouw aanzicht
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 3
