en het laatste verhaal is aanstaande - de actrice deel 2
en gisterenavond ontmoette ik haar weer. het was ijmuiden. een strandtent tot diep in de nacht. een happy feestje voor geoefenden. er was vuur aan het strand en veel mensen. er waren goede gesprekken. er was een afscheidszoen. er waren ook merkwaardige gesprekken: " zeg hoeveel je kost, ik wil je NU neuken." hoorde ik naast me aan het strandvuur vurig. en ZIJ was er. ja de actrice was er ook. erg aanwezig. zal er over trachten te verhalen. zag haar ex zag haar. zag ze samen. zag haar huilen, zag haar vliegen, zag haar geexalteerd aan het strand, zag haar handen, zag weer de enorme gebaren, ver uitstijgend boven het zo rustige water. en toen gebeurde het ... in deel 1 het verhaal over haar vredige huiskamertje ooit - vannacht had ze DE RUIMTE zeg maar en die ruimte heeft ze genomen. lees deel 1 ook op www.pomgedichten.nl onder nieuws, rellen etc de actrice deel 2 de actrice met haar rood behuilde ogen. zij die een sc?ne wilde maken, en niemand die het zag. waarom ook steeds verstoppertje spelen als ze je toch niet zoeken. ja zo was het ook lieve lezer. wat zo mooi begon en alles alles in zich leek te hebben eindigde dan toch weer in een drama. de locatie een strandtent, je moet nog even door de duinen, een fietspad en een wandelpad en in de verte ligt het strand, de vlaggen, heel veel hout en lampjes, de avond jong, binnen warm en buiten iets van tapaas en ander goed. het terras. ondergaande zon en uit de wind ging het nog net. een hallo en nog een hallo. heel veel hallo. maar in het midden daar zat zij. een zwart gat waar alle halloos in opgingen. zo vroeg in de avond al. nog voor tapaas en wat zich nog allemaal ontwikkelen moest EN zich ontwikkelde. ze had iets met bonnetjes. een actrice in het midden en om haar heen heel veel bonnetjes. de ordening verlaten. ik dacht zo moeilijk is dat toch niet. een paar bonnetjes. je geeft een bonnetje en je krijgt wat geld voor eten en drinken. en je zet een streepje. maar het geheel in de vroege avond al zo ontluisterend. het rode hoofd en dan die zwarte sjaal van om haar nek tot aan haar voeten. overal bonnetjes overal geld, razende handen, wanhopige blikken. ik dacht mijn god als het zo al moet beginnen, het is zeven uur in de vroege avond - hoe zal het in de ochtend zijn zonder de vertrouwde witte banken thuis van de firma skai. zonder de zekerheden van de huiskamer waar der ex ooit kotste, zo overzichtelijk in het midden van die kamer. hoeveel ruimte grijpt haar hier straks weer naar de keel. en weer waaiden honderden bonnetjes het zand op en vloog ze alle bonnetjes achterna. want uit pieteit heb ik daarover tot nu toe gezwegen. er waaide geen bonnetje weg of de actrice vloog erachter aan. je denkt ? je komt hier voor je rust ? maar de rust was meteen al ver te zoeken. bankbiljetten, bonnetjes, haar zwarte sjaal, hoge hakken, zand, ze struikelde door de vroege avond heen. ik zag een knie die bloedde. ik zag een elleboog geschaafd. een hand vol dichtgeknepen bonnetjes. het eerste bedrijf is goed begonnen. ik was in goed gezelschap. we hadden ons voorbereid. het verhaal van de actrice deel 1 herlezen. zou haar ex nog komen. ik wil hem wel eens zien. hij die midden in haar kamer moet hebben gelegen en zoveel achterliet dat het aan die kade in Amsterdam nog te ruiken is. het tweede bedrijf speelt zich binnen af. ze was niet met haar ex. ze was met een man en zijn twee zonen. binnen was het warm, er was muziek er werd voorzichtig gedanst. de man wilde wel dansen maar dat was haar bedoeling niet. een man in het licht. en zij niet. alleen in het licht. de man werd het strand gewezen met zijn zonen ? zij hadden een taak begrepen we later. zij waren er niet om te dansen maar om een strandvuur voor te bereiden. en zij danste in het licht. er was een vrouw in een rolstoel die zomaar opstond uit haar rolstoel, ook zij wilde dansen en zij danste goed geleid door een charmante man. we zagen een actrice in het licht, een invalide vrouw die liefdevol met een charmante man danste en een lege rolstoel. het leek of de actrice met de rolstoel danste. en of we ? dat heb je weleens lieve lezer ? alsof we op een zelfde moment hetzelfde dachten ? ik zag de actrice enigszins verwilderd naar de rolstoel kijken, zag haar denken moet IK daarmee dansen. en dat dan ook nog in het licht. een dramatisch moment. ze trapte het invalidekarretje aan de kant. het domino-effect. de invalide, zij moest weer zitten van het dansen moe, helde achterover waar ze haar stoel verwachtte en viel hard met het hoofd op de vloer. ze nam in haar vallen de zwarte sjaal mee die de actrice om zich zelf gehangen had. die zich snoerde om haar nek. er schoten mensen toe, een mensen kluwe. iets later werd er weer gedanst. de actrice in het invalidekarretje aan de kant. maar niet in het licht. dat deed zichtbaar pijn. de invalide in de armen van de charmante man die oprecht geschrokken leek. het volgende bedrijf we beschrijven zand. ijmuider zand bij eb en ietsje van het water. een vuur om bij te warmen. er waren liedjes, toespraken, vonken mooi, en onze actrice in deze avondgloed de volle blossen weer op de wangen. en toen kwam hij. een man in kennelijke staat strompelde door het zand. een lange regenjas statig nog om zijn lijf. er klonk een hallo en nog een hallo, een vrouw begroette hem en legde haar armen om hem heen, het was een groet met zoenen. de actrice gezeten bij het vuur ik zag haar kijken, koken, kolken, shaken. dat is hem sprak het meisje naast me. hij heeft altijd die regenjas aan als ie in een depressie schuilt. de man verzorgd met nijmegen in zijn haar als gel. alsof de jaren vijftig uit de vorige eeuw over ijmuiden vielen. ik wil niet roddelen sprak ik maar als dat je kamertje ondergekotst hebt dan verlang je echt wel naar het strand. zij sprong op, leek door het vuur te gaan met een ge?mpregneerde sjaal, er vlogen vonken als bonnetjes op het strand, een rechte streep was zij naar hem. duwde zoals in een B film niet ongebruikelijk is de vrouw voor hem aan de kant en nam zijn handen. het werd stil bij het vuur ? zelfs het knapperen hield de zuurstof in. en wie ben jij klonk het bij het vuur. ik ben er voor jou - sprak de actrice ? de woorden stierven in zijn nek. de mensen om het vuur heen hielden pauze, namen flessen weer in de hand, dronken, lachten, lieten die twee aan de natuur, gaven ruimte. en zetten in vrolijkheid vonken naar hun hand. hoorde naast me ?" zeg hoeveel je kost, ik wil je NU neuken." en zo ging het allemaal vrolijk in het rond. in de verte zag ik twee schaduwen staan. ik zag een man met een sjaal in zijn hand. een donkere vaandel tegen het door vuurtorenlicht soms oplichtend zand. het gezelschap verplaatste zich naar binnen na verloop van tijd. er heerste warmte in de warmte en iets van ontlading, er werd gedanst. hoe een ruimte vol met uitgelaten mensen precies passend kan zijn. de regenjas betrad de strandtent, de koude zeewind leek hem goed te hebben gedaan. de depressie leek geweken. de vrouw van de welkomstzoen duwde een biertje in zijn hand. nam zijn regenjas aan. zag zijn haar glimmen in het discolicht, opgelucht. en zo hebben we gedanst, gezongen in de warmte. hield ergens nog een oog op de deur waar ik op enig moment toch wel de actrice weer verwachtte. ik kan er wel een lang verhaal van maken lieve lezer, maar daar zitten we niet op te wachten. in de vroege ochtend ? op het strand het licht zien WORDEN ? wandelden we door het zand met lief en liefde? zagen de actrice met haar rood behuilde ogen. zo leek het. de sjaal net te strak gesnoerd om haar hals. hoe onbewegelijk een mens kan zijn in het zand. we gingen aan haar voorbij, we hadden nog dingen te doen met warme woorden. keek nog een keer om ? zag de hoop in het zand. citeerde als een goed dichter diep in de duinen de meest invoelende regel die ik ooit eerder voor dit soort situaties schreef: tsja wat heb je nou aan verstoppertje - als ze je toch niet zoeken. .
HET LAATSTE GEDICHT - adieu happy
ik kan het gewoon niet aan we waren HAPPY we daten als of we niet bestonden we schreven geile sms berichten aan elkaar tussen het vrijen met een ander door we waren HAPPY we zeiden gewoon ik houd van je mijn god ik heb gedaan laat me sterven laat me gaan maak genadeloos mijn einde aan hoeveel HAPPYs kon ik hebben hoeveel HAPPYs liet ik gaan zoveel gedragen maar jou verliezen pw
de bisschop
de bisschop spreekt vandaag van zonde en van die ondankbare honden die destijds zijn goddelijke spermazegen maar al te lekker vonden mijn god ze klagen steen en been spreken over diepe wonden het sperma moet toch ergens heen .
de sneeuw verpakt de winter prachtig
de laatste hand je grote witte trui met mijn warme hand er onder de sneeuw verpakt de winter prachtig zei ik nog en wat babbelen we gezellig je zei niets meer terug sterker nog je hebt nooit meer iets gezegd het gebeurt je een keer in je leven dan heb je het ook maar gehad pw .
help me even asjeblieft
http://www.pomgedichten.nl/modules/news/article.php?storyid=2669 oja wil je wat aardigs schrijven onder mijn gedicht over amsterdam en de wereld. elk woordje en elke waardering brengt me dichter in de verzamelbundel. klik daar op het rode peiltje. het rechter sterretje mag ook aangeklikt voor de waardering - wie brengt er tegenwoordig nog licht terug? nou dat bedoel ik. dank je wel. in bescheidenheid groetende, pom ik breng het licht terug tot een streep op het museumplein ik ben schuldig omdat ik kranten lees de wereld terugbreng tot papier vandaag de foto's accepteer beelden beelden roepen laat het meisje van weleer met modder tot haar mond die armen gespreid ontzettend naakt een vragend montessorimeisje met napalm op haar huid zo meteen zeg ik zo meteen is zo meteen een excuus voor nu een strategie voor straks ik breng het licht terug tot een streep op het museumplein voor het gezicht geschroeide handen omdat ik blindzijn prefereer geen stem meer boven water horen kan ga je mee? een lange boswandeling maken heb je de wereld gezien, ook de bossen Pom Wolff .
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 6
Charlie
Nu moet je geen gekke bek trekken..maar dat zeg ik niet snel ..het moet mij wel degelijk raken..iets doen en zo..niet onder woorden te brengen losmaken van mezelf!
