Linda is dood
Linda is hier geboren en was op de een of anderemanier ee speciale big.Ik heb besloten haar te houden als zeug.Ze was vreselijk vriendelijk.Ze viste alstijd de banaan of appel uit mijn jaszak en vond het lekker om gekroeld te worden.Ze leek zo gezond als maar kon.Maar twee dagen geleden vond ik haar dood in haar hok.De veearts zei dat haar hart niet goed was geweest.Ze is niet oud geworden maar 6 jaar.Ik ben blij dat ze in die tijd geen pijn had en dat we haar zo verwend hebben.Gister hebben ze haar opgehaald.Ik ben maar gaan rijden want ik heb het daar toch niet makkelijk mee en zeker niet met Linda.Toen ik terug kwam was ze weg.
Nieuwe beer
Een beer is een mannetjesvarken. Ik wissel redelijk vaak van beer vanwege infok. Hiernast zie je eeen foto van Bary mijn beer voor het komende jaar. 't Is een beer van een beer! De zeugen krijgen hem niet te zien, die worden geinsemineerd, maar Bary schijnt prachtige biggen voort te brengen Vijf van mijn zugen worden te oud om te werpen. Die gaan NIET naar de slachterij. Soms gaat er eentje naar een kinderboerderij ofzo, want ze zijn goed gewend aan mensen. Maar ik heb ook een stuk land waar mijn 'gepensioneerde' zeugen lekker mogen aanrommelen. Als ze pijn krijgen worden ze afgemaakt met een spuitje. Alleen het weghalen van zo een zeug is geen fijn gezicht, maar aan de andere kant geloof ik dat ik ze een goed leven heb gegeven.
Met dank aan Wiki
Pi?train is een Belgisch varkensras. Tussen 1920 en 1950 werd dit wit-zwarte varkensras uitsluitend in en rond Petrem (Frans: Pi?train - nabij Geldenaken (Jodoigne) ) gekweekt. Toen er, onmiddellijk na de Eerste Wereldoorlog, een gebrek was aan fokvarkens, werden er Engelse Berkshires ingevoerd om de kweek opnieuw op te starten. Door kruisingen van de Berkshires met het Belgisch Landras ontstond de Pi?train. Tot dan waren vleesvarkens niet alleen gegeerd voor hun vlees, maar ook voor hun vet. Na de Tweede Wereldoorlog, met de stijgende welvaart, steeg ook de vraag naar kwaliteitsvol varkensvlees. In tegenstelling tot in de meeste andere landen, wordt in Belgi? het meeste varkensvlees vers verkocht. Het Pi?trainvarken, met zijn hoog slachtrendement en laag vetgehalte, werd al snel populair: eerst in de provincie Brabant, later over heel Belgi?. Het ras was echter stressgevoelig en daarom werd in de jaren 80 gezocht naar goede kruisingen met stressresistente Large White (Yorkshire) varkens. Hieruit is dan het onderras Pi?train Rehal voortgekomen. Vroeger werd het ras gepromoot als het varken met de 4 hespen. Pi?trainvarkens zijn drager van de dikbilfactor. Hierdoor ontwikkelt zich de dikbilpartij tot uitzonderlijke proporties in vergelijking met andere rassen. Het haarkleed van de Pi?train is bont (wit met grote zwarte plekken). En zelf nog ff: Pietrains hebben een sterk bottengestel in tegenstelling totindustrievarkens. Ze kunnen dus goed lopen. Mijn zeugen (zo'n 75) krijgen ong. 8 biggen per keer, 2 keer per jaar. Na 4 maanden (normaak 4,5 weken) worden de biggen volledig gespeend op diervriendelijke wijze naar de mesterij gereden. Daar verblijven ze tot ongeveer een jaar, industrievarken worden geslacht met 8 maanden. Ook weer dievriendelijk naar het slachthuis gereden, is allemaal in de buurt. Ze worden ze diervriendelijk mogelijk afgemaakt. Het vlees is duur en wordt alleen bij heel goede slagerijen verkoht maar meestal gaat het naar restaurants die echt kwaliteit willen. Ze hebben veel vlees en weinig vet en veel smaak.
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 1
