Pas als jij me stuurt durf ik te dwalen pas als jij me vasthoudt durf ik los te laten pas als jij het me zegt, weet ik het zelf beter pas als jij het me aanwijst maakt het niet meer uit pas als jij me helpt kan ik zonder hulp pas als jij me meesleept leef ik meeslepend pas als jij me laat gaan, kan ik bij je zijn pas als het niet meer hoeft voel ik wat ik moet pas als het te laat is, besef ik hoeveel want als jij me laat.... als jij mij laat als jij mij laat is het alsof ik niet besta
ik houd zo van zwijgen daarom praat ik zoveel woorden om ruimte voor dat zwijgen te maken ze moeten de woordenzee in tweeen scheiden dat ik vluchten kan naar het beloofde eiland waar het zwijgen is eindeloos snijden mijn woorden in het water J.C. van Schagen
Ja tegen alles, Betarnelijk en onbetarnelijk ja tegen het totaal theater van de ademhaling ja tegen hart en ziel ja tegen ontmoetingen van alleman ja tegen het jungelgevoel (suver nuver) kunst moet net zo zinloos zijn als het zingen van de vogels S. Vinkenoog en T. Irmer
Als ik uitwaai is het niet dat ik veel denken wil Als ik uitwaai is het niet dat ik de tegels in mijn hoofd wil Als ik uitwaai is `t omdat ik los wil Zien hoe het water glinstert boven de golven De luciditeit De helderheid Ik wil de wind in mijn hoofd ik wil de wind in mijn hart De wind leest mijn gedachten weegt elk woord overdenkt de avonden.... maakt duinen van gedachten en een zeebank van geluiden van de stad Al was hij moe van al die jaren waar de wolken overheen waren gesneld Ik wil de wind in mijn hoofd ik wil de wind in mijn hart De wind speelt ruizend met de golven en plooit het eeuwig denken de rimpels uitgestrekt over het strand waarin het daglicht langzaam zinken zal. het strand de plek waar alles opnieuw begint de voetstappen achter en de sporen voor me mijn blik naar morgen en het verlangen naar de verte.
Als alle mensen op hun handen liepen en ankers bleven drijven op de rijn als oesters ongehoord dingen riepen en naalden ons doorstaken zonder pijn, als kangoeroes in hemelbedden sliepen en nummies konden zingen in hun schrijn, als piramiden geurden naar jasmijn als reuzen gingen zwemmen in`t ondiepe en er geen einde kwam aan dit refrein dan hoorde ik een zacht piepen en kusten jij me, dwars door het gordijn.
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 0
EEN KAMER AF! hoera! i love ur poems very much so much so much so much that it does not fit in my arms, opened to catch the sky
Leuk, dankjewel - al neem ik aan dat je niet alle tweehonderdzoveel pagina's tot je hebt genomen. ;)
De circel is niet op oerol, het was gewoon ergens in de duinen, spontane 'landart' uitbarsting
Ik wist niet dat de tien geboden ook in het theater te zien waren, mooi. Was het goed? Welk deel van theaterwerk doe jij (ontwerp dus niet!), regie? dramaturgie?
hey, jij beschrijft de mensen die je zoekt bijna precies zo als ik! alleen moeten ze bij jou nog fijn en creatief zijn en bij mij grappig en raar! :-)