Tja.
Zenmeester T'anchao was gewend te roepen: "O, wat mooi! O wat prachtig!" Maar toen hij op sterven lag riep hij: "O, hoe angstig! De dood komt me halen!". Zijn hoofdmonnik vroeg verbaasd: "Hoe kan dit gebeuren, meester? Toen u gearresteerd werd door de gouverneur en hij u in de rivier wierp, was u kalm en helder. Maar wat is er nu met u aan de hand?" De meester tilde zijn hoofd op en zei:"Had ik toen gelijk of heb ik nu gelijk?"
Het einde van de eenzaamheid.
De dingen zijn mij. Niet als bezit zijn ze mij, maar als levenschenkende realiteiten die mijn bestaan vormen. De zon, de bloemen, anderen, vrienden en vijanden zijn mij. Ze maken mij tot degene die nu bestaat, zoals ik nu ben. Ze bestaan niet buiten mij, op een afgezonderde plek, want de werkelijkheid kent geen afzondering, de werkelijkheid is uitgestrekte ruimte zonder toegangspoorten om binnen te gaan en zonder uitvalswegen om te verlaten. Als iemand mij een vraag stelt, dan is die vraag mijn vraag. Het levensverhaal van een ander is mijn levensverhaal. De dood van een ander is mijn dood. Elke oorlog is mijn oorlog. Daarom betreur ik de oorlog. Elke daad van liefde is mijn liefde. Daarom verheug ik mij over de liefde. Er is niets dat mij niet aangaat, omdat er niets bestaat wat niet meewerkt mij te doen zijn wat ik nu ben. Ik ben de wereld. Nico Tydeman.
Peinzend na het keukens kijken...
....zelfs individualisme is tegenwoordig een massaprodukt.
Happy wars.
De kleinzielige manier waarop sommigen hier hun verschrompelde gifzakjes over elkaar uitknijpen, het zou af en toe bijna grappig zijn, als ik er niet zo'n wereld van ellende, frust en eenzaamheid achter vermoedde.
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 0
Ploek...
Momenteel aan het water zucht ik naar wijn, opdat de vergetelheid in boosheden zich oplost. (Maar was al eerder aan wijn. Mis Paschalis.)
