Sterfbed
. Mijn vader sterft; als ik zijn hand vasthoud, voel ik de botten door zijn huid heen steken. Ik zoek naar woorden, maar hij kan niet spreken en is bij elke ademtocht benauwd. Dus schud ik kussens en verschik de deken, waar hij met krachteloze hand in klauwt; ik blijf zijn kind, al word ik eeuwen oud, en blijf als kind voor eeuwig in gebreke. Wij volgen ??n voor ??n hetzelfde pad, en worden met dezelfde maat gemeten; ik zie mijzelf nu bij zijn bed gezeten zoals hij bij zijn eigen vader zat: straks is hij weg, en heeft hij nooit geweten hoe machteloos ik hem heb liefgehad. Jean Pierre Rawie De Bezige Bij, Amsterdam, 2007
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 1
*Armadillo*
Maar ik ga was ophangen/opruimen/b oodschappen doen/kind+vriendje feestelijk aankleden voor Hollywood feest/tuinieren... zo, dat is zo'n beetje mijn programma voor deze dag. Wellicht to een volgende keer. Nog 1 vraag: waar komt je avatar foto vandaan?
*Armadillo*
We zijn zo klein, als er iemand ontslagen zou worden zou de hele tent in elkaar storten!
*Armadillo*
Maar je kan wel het soort werk uitkiezen waarvan je wel een idee kan hebben wat voor soort mensen daar werken....
*Armadillo*
Precies, jij was er ook bij dus.... Daar ben ik heel blij om. Vind ik heel mooi en fijn voor hem ook.
*Armadillo*
Ik weet het niet meer, het is zo lang geleden dat ik het heb gelezen en toen vond ik het erg mooi.
*Armadillo*
Heel aangrijpend en zeer herkenbaar alhoewel mijn vader wel wist hoeveel ik van hem hield... gelukkig
*Armadillo*
En heeeeel toevallig was ik eergisteren op mijn ongelofelijk troeperige zolder op zoek naar: The catcher in the Rye omdat ik die zo graag weer wil lezen!
