Een heel akelig verhaal

2010-03-08

Omdat ik er vroeg bij was met Happy, sta ik vaak bovenaan als ik inlog. Nooit mijn pp opgeheven, steeds dezelfde Zeiler gebleven. Dus al lang hier. Maar tussen de zomer van 2008 en het voorjaar van 2009 was mijn profiel leeg en kaal. En ik was er niet. Dat heeft een reden die bij een aantal happies bekend is, maar bij velen ook niet. In de zomer van 2008 werd bij mijn toen 15 jarige zoon uitgezaaide botkanker geconstateerd. De diagnose was dat het geen jaar meer kon duren. Uitbehandeld. Ondanks de ingewikkeldheid van de relatie tussen zijn moeder, mijn dochter, mijzelf en mijn zoon ? het gevolg van jaren op zee en nog meer ? hebben we de tijd die nog restte zoveel mogelijk tijd samen doorgebracht. Een heel leven in een half jaar. Een van de dingen waar mijn zoon zich het meest druk over maakte, was zijn angst om vergeten te worden. Ik kon niets meer doen aan de medische situatie, maar wel aan die angst. Er kwamen advertenties met zijn verhaal in regionale kranten, een boek, er was een website en ik maakte contact met BNN?s ?Over mijn lijk?, het programma dat eerder door Patriek Lodiers gepresenteerd werd en voor dit seizoen door Yvon Jaspers werd overgenomen. Ze kwamen filmen, interviewen, gingen mee naar de dingen die we nog samen konden doen. Gelukkig konden we een aantal zaken uit ons gemeenschappelijk verleden buiten beeld houden. Mijn eigen zeilzwerfgeschiedenis deed er niet toe, ook de ingewikkelde manier waarop deze vier mensen aan elkaar hangen bleef buiten beeld. En zo hoort dat ook; het was zijn verhaal en het verhaal van zijn vrienden en vriendinnen. Net na Kerst 2008 overleed mijn zoon, net 16 jaar oud. Nu hebben we de eerste afleveringen van het programma gezien. En deze week gaat de serie op de zender. Dat betekent dat mijn kop af en toe in beeld is. Veel happies die mij waargenomen hebben, op borrels, met uitjes of gedurende de recente ontwikkelingen, zullen mij wellicht herkennen. Het is een heftige serie geworden. Vijf jonge mensen met de slechtst mogelijke diagnose in beeld. De serie is gewetensvol gemaakt, maar het is wel televisie voor een miljoenenpubliek. De ervaring leert dat er heftige emoties loskomen als je kennis neemt van het verhaal dat ons en de lotgenoten is overkomen. Ik vermoed dat dat hier niet anders zal zijn. Ook hier zijn immers ouders met opgroeiende kinderen. Ik heb lang nagedacht wat ik gedurende de maanden die de serie duurt, moet doen op Happy. Even weer op blanco, of juist reageren op iedereen die iets kwijt wil? En eerlijk gezegd weet ik het nog steeds niet. Prima als je reageert, maar of je een antwoord krijgt, durf ik nog niet te zeggen. Op Happy hebben we meer zaken van leven en dood gezien. De betrokkenheid van happies bij die situaties was ? in mijn waarneming ? steeds mooi en soms hartverwarmend. Ik heb vertrouwen in deze gemeenschap, ook nu in deze situatie. Dank alvast. Droeve groet, Zeiler

De Koperpoets files

2010-03-05

Het begon met een vraag van pp Collaboratrice. Of ik mijn mailadres wilde doorgeven omdat Koperpoets me iets wilde mailen. Al snel kwam een mail van Koper binnen. Belangrijkste punt was de vraag of ik zijn reactie op de situatie op mijn pp wilde plaatsen. Even over nagedacht en tot het volgende besluit gekomen: Alleen als meer mensen diezelfde reactie willen plaatsen, doe ik het en dan ook pas na lezing van de te plaatsen reactie van Koperpoets. In dezelfde mail stond verder een uitgebreide motivatie waarom Koper zijn verhaal aan ons kwijt wilde. Hoewel ik zelf van alle reuring die vermoedelijk de aanleiding was voor de verwijdering maar weinig heb meegemaakt, vond ik in Koper's betoog voldoende aanleiding om een poging te doen zijn verhaal publiek te maken. Wat mij altijd heeft gestoord in de recente verwijderingstoestand is dat argumenten van de moderator en/of de VPRO nooit publiek geworden zijn en er ook geen weerwoord op mogelijk was, anders dan de brief van Anna K die ik van harte ondersteunde. Het zou beter geweest zijn om reacties van verwijderden te plaatsen op een neutraal discussieplatform zoals de happypetitiepagina, maar die hebben we tot op heden niet aan de praat gekregen. Ik vroeg enkele medehappies of zij bereid waren om samen met mij Kopers reactie te plaatsen op hun pp's. En toen waren de rapen gaar. Er waren twee soorten reacties: 1- "Die Koper moet zijn mond maar eens leren houden, mooi dat ie weg is, het is veel rustiger zo. Hij heeft de verwijdering over zichzelf afgeroepen". 2- "Zeiler, je bent een ll en een lafbek dat je niet meteen die reactie plaatst. Als Zeiler degene is die bepaalt wat iedereen mag lezen is de censuur volledig." Ik ging vrolijk in discussie met beide bloedgroepen, kreeg een aantal fijne beledigingen over me heen (waar ik me betrekkelijk weinig van aantrek), werd nog even geblokt; enfin gezellig dus. Maar gelukkig waren een aantal happies bereid om samen met mij Kopers tekst te plaatsen. Dat meldde ik aan Koper en nu is het wachten op die tekst zelf. De mail die ik van Koperpoets kreeg, maak ik pas publiek als hij mij daar toestemming voor geeft. Zo hoort dat. Klaarblijkelijk was ik niet helemaal duidelijk. Uit de mail van Koper: "Om misverstanden te voorkomen, dit is niet het te plaatsen stukje. Graag verneem ik van jou hoe je denkt over een ander, tot nu toe ten onrechte onderbelicht gebleven aspect in de discussie, dat deze wellicht een geheel andere wending kan geven. Ik hoop op korte termijn van je te horen." Stay tuned, zodra als Koper's reactie bij me binnenkomt zet ik die op mijn pp. Mijn inbox is nu nog leeg, dus even wachten nog allemaal. Vandaag, maandag 8 maart kreeg ik een mail van Koper die me toestemming gaf om zijn mail aan mij publiek te maken. Maar de tekst zelf is er nog niet. Onderstaand de mail: Zoals je wellicht weet behoor ik sinds 26 januari tot de definitief door de VPRO verwijderden. In de discussie die nu al ruim een maand gaande is wordt hun stem niet gehoord, terwijl ook zij recht van spreken hebben. Daarom wil ik jou, als ??n van de aanspreekpunten aangaande de toekomst van happy, vragen of je genegen bent om een stukje waarin ik mijn afwijkende kijk op de zaak geef in je blog op te nemen. Met de grote schoonmaak zijn namelijk ook drie klokkenluiders verwijderd, te weten Ilse, Mutare en ik, die nooit iets anders dan het beste met happy voor hadden. De afgelopen anderhalf jaar hebben wij de hetze die vanuit de hoek van ex-leden van de Club van 100 tegen ons is gevoerd (en waarop het tegen mij in het bijzonder gerichte Hitlerblog in de soap heppiedale inhaakte) aanvankelijk zoveel mogelijk proberen te negeren. Desondanks stopte de hatemail van voor de gelegenheid aangemaakte anonieme profielen niet, men ging onverminderd door met het plaatsen van tendentieuze berichten en blogs, evenals het telefonisch stalken en het dreigen met fysiek geweld in real life. De meeste happy's bleven daarvan onkundig, het trof hun niet en zo zij er van wisten keken zij liever de andere kant op. Toen de moderator niet inging op onze klachten, in 2009 van mijn kant alleen al 60 (!), besloten wij uiteindelijk zelf maar een poging te wagen orde op zaken te stellen, dit overigens op een redelijk nette manier. Want zie maar eens anderhalf jaar bepaalde types te negeren die kennelijk een vrijbrief hebben om je het bloed onder de nagels vandaan te halen. Niettemin stuitte onze aanpak op onbegrip en afwijzende reacties van de overige happy's, waarop wij begin januari, enkele weken voor onze verwijdering, besloten de handdoek in de ring te gooien en betere tijden af te wachten. Groot was dan ook onze verbazing toen wij merkten dat wij, naast OhB?, Zadelpijn en Maud, tot de definitief verwijderden behoorden en dat de VPRO daarover op geen enkele wijze met ons in discussie wenste te gaan. Ik herhaal het nog maar even: weken voordat de VPRO ons de toegang tot happy ontzegde waren Ilse, Mutare en ik al niet meer actief online. Jij en enkele anderen menen de moderator te kunnen paaien met een bloemetje of een ander aardigheidje. Ik daarentegen ben een compleet andere mening toegedaan en ik vind dat die ondanks mijn uitsluiting dient te worden gehoord. In de vorm van mails en screendumps is er namelijk overstelpend bewijs dat er niet of inadequaat dan wel via vriendjespolitiek is gemodereerd - ik ontving nota bene een 'laatste waarschuwing' na het indienen van een klacht over het Hitlerblog (dat vervolgens ongemoeid werd gelaten). Daarnaast ben ik van mening dat de VPRO, als direct verantwoordelijke voor het moderatiebeleid, de naleving van de happyvoorwaarden met voeten treedt en individuele happy's tot zondebok voor haar eigen nalatigheid maakt. Om misverstanden te voorkomen, dit is niet het te plaatsen stukje. Graag verneem ik van jou hoe je denkt over een ander, tot nu toe ten onrechte onderbelicht gebleven aspect in de discussie, dat deze wellicht een geheel andere wending kan geven. Ik hoop op korte termijn van je te horen. Een groet, koperpoets

Zomaar een vrijdagmiddagbezoekje aan de moderator

2010-02-20

Donderdagavond, de discussie over 'waarheen, waarvoor' gaat vrolijk door. Knuflook vindt dat er niet zo ge-emmerd moet worden. "Stuur die moderator een bloemetje". En er ontstaat een plan. De volgende dag moet ik toch in Amsterdam zijn voor werk. En nog wel dichtbij het adres waarop de beheerder van deze VPRO site is gevestigd. Waarom niet gewoon even langsgaan, even kijken of er ijs te breken is. En misschien wat informatie vergaren waar we in onze gesprekken hier wat aan zouden kunnen hebben. Een gebaar maken. Per slot van rekening heeft Niels van Egoactive deze site - met vallen en opstaan - in de lucht gehouden. Ik realiseer me dat het vooral het gebrek aan communicatie is, dat me stoort bij de recente verwijderingen. Ik stuur een mailtje met het bericht dat ik morgen bel of langskom. Een antwoord verwacht ik eigenlijk niet. Vrijdagmiddag, 'on tour' langs een paar werkcontacten, parkeer ik eerst even op de KNSM laan. Een bedrijfsverzamelgebouw met veel bellen en brievenbussen. Ik ken dit soort plekken: vormgevers, muziekuitgeverijtjes, reclamebureau's, een decorbouwer, evenementenorganisatie en veel digitale sector; de vrijplaats net voorbij. Omdat ik niet weet wat ik kan verwachten, bluf ik me naar binnen. "Ik kom een pakketje afgeven". Het werkt, de verzameldeur gaat open. Trap, lange lang, branddeuren, 112, 113, 115. Kloppen, mijn pakketje met een aardigheidje voor Niels in de hand. Ik heb mijn huiswerk gedaan en op de site van het bedrijf de foto van onze moderator gezien. Deur open. "Dag Niels, ik ben Zeiler van Happy met een cadeautje. " Even zie ik iets van 'nee he, niet hier, niet nu' in zijn ogen. Maar Niels, die een aardige vent lijkt te zijn, ontdooit snel na mijn verhaaltje over waarom ik hier ben. We praten even over de recente verwijderingen. Ik hoor dat hij niet de enige is die op Happy past en dat de VPRO uiteindelijk gewoon aan de touwtjes trekt. Beslissingen worden niet lichtvaardig genomen, er is altijd overleg. Mijn conclusie is al snel dat dit kleine bedrijf (zoals Barbz al schreef donderdag) door de VPRO met een klus is opgezadeld die misschien onvermoede lastigheden met zich meebracht. En woonde Bram hier niet om de hoek? Zo is het vast gegaan toen. "ken jij niet iemand die dit voor ons kan doen" en dan " bij mij achter zit een klein, jong bedrijf van een paar lui die heel handig zijn met internet" Voor een startende onderneming een leuke klus. Zoiets. Ik heb veel vragen: waarom doen de filmpjes het niet, wanneer worden er weer nieuwe profielen toegelaten, gaat de VPRO nog reageren, en nog veel meer. Maar ik besluit er niet over te beginnen. Het is niet de reden van mijn bezoek. NIet aanvallen, maar de communicatie open maken. De discussie is niet met Niels, maar met de VPRO, met de ontvangers van de brief van Anna K. Heel voorzichtig vis ik een beetje verder. Niels lijkt het nog steeds een goede klus te vinden, en zo akelig als het lijkt, is het vaak ook niet. En: "er zijn altijd mensen die weg moet zien te houden omdat ze het voor anderen verpesten." Ik ga er niet op in en wens hem sterkte en zeg dat we elkaar misschien nog eens zien in een later stadium. Als ik de deur achter me dichttrek, voel ik de verbazing aan de andere kant. Klaarblijkelijk is het in internetland niet gebruikelijk om, als er iets is, elkaar even op te zoeken om te zien of er iets aan te doen is. In de auto bedenk ik dat het tijd wordt -als er nog steeds geen reactie komt op de brief van Anna K.- om een keer de burelen van de VPRO te verrassen op een soortgelijke manier.

De Directiekamer (Faction, geheel verzonnen, maar niet zonder kennis van zaken)

2010-02-17

Het zou best wel eens ongeveer zo kunnen gaan. Aanwezig: Voorzitter (VZ), Betrokkene (Betr, de veranwoordelijke uitvoerder), twee leden. VZ: Kunnen we naar Agendapunt 14, die Happysite? Betr: Mag ik dan eerste even het woord? Er gebeurt nogal wat daar. VZ: Oke, laat maar horen. Betr: Af en toe maken ze mekaar af daar. En dan moeten we ingrijpen en ruziemakers verwijderen. We kregen ook weer eens zo?n brief van een werkgroepje. VZ: Ik zie in de begroting dat we dik acht mille per kwartaal aan die club besteden. Betr: Dat klopt wel ongeveer. Lid 1: Wat krijgen we eigenlijk terug, behalve ruzie en bagger? Lid 2: Gezien de kwestbare positie van de Publieke Omroep wil ik aandacht vragen voor het afbraakrisico; als de zaak daar klapt, weet straks internettend Nederland het. Niet goed voor ons. VZ: (gericht aan Betr:) Wat stel je voor? Betr: Ik wil nog een keer met die lui praten. Als daar te weinig uitkomt, is het wel over denk ik. Lid 1 Ik wil er even op wijzen dat de begroting voor het tweede half jaar nog erg rammelt, is dit geen post die we kunnen schrappen? Lid 2 Als we die post kunnen schrappen, heb ik nog wel een idee voor dat bedrag. VZ: In de volgende vergadering hakken we de knoop door. Volgende punt.

Over cijfers

2010-02-14

Charlie twijfelt aan het getal van ongeveer 1000 happies die min of meer regelmatig van de site gebruik maken. Wellicht geeft Berge meer informatie. Als de feitelijke cijfers lager liggen dan die aanname, dan is de sponsoring per happy door de vpro nog hoger. Wellicht dat de cijfers van Happywelkom dit iets duidelijker kunnen maken. En voor de duidelijkheid: dit is niet het verslag van het gesprek, maar alleen iets dat in mij opkwam naar aanleiding van dat gesprek. Het verslag volgt nog.