Ik hou van mij - Harrie Jekkers
Ik hou van mij, hoor je nooit zingen Ik hou van mij, wordt nooit gezegd Maar ik hou van mij, ga ik toch zingen Want ik hou van mij, van mij alleen en ik meen het echt Ik hou van mij, want ik ben te vertrouwen Ik hou van mij, van mij kan ik op aan Ik hou van mij, op mij kan ik tenminste bouwen Ik hou van mij en ik laat mij nooit meer gaan Ik blijf bij mij en niet voor even Ik blijf bij mij, voor eeuwig en altijd 'k ben zelfs bereid mijn leven voor mezelf te geven Ik blijf bij mij, totdat de dood mij scheidt Ik hou van jou zeg ik soms ook wel Ik hou van jou, schat en ik meen het echt Maar ik hou van jou zeg ik alleen maar voor de spiegel Zo komt ik hou van jou weer bij mezelf terecht Ik hou van mij en van geen ander Want ik ben verreweg de leukste die ik ken Ik hoef mijzelf zonodig ook van mij niet te veranderen Ik hou van mij, mezelf, gewoon zoals ik ben Want ik hou van jou betekent meestal Schat hier heb je m'n problemen,los maar op Leven in een hel, verwacht van jou de hemel Jij geeft de hel weg, dankjewel zeg, rot lekker op Dat houden van een ander, dat heb je alleen maar nodig Omdat je niet genoeg kan houden van jezelf Hou van jou joh, maak de ander overbodig Ware liefde, geloof me, begint altijd bij jezelf Want ik hou van jou is niet de sleutel tot de ander Maar ik hou van mij, al klinkt het bot en slecht Want wie van zichtzelf houdt die geeft pas echt iets kostbaars Als ie ik hou van jou tegen een ander zegt
The School for the Work
Even snel een paar indrukken. Katies gevleugelde woorden "it 's a friendly universe" zijn zeker van toepassing op mijn deelname aan The School for the Work afgelopen week. Hoewel ik aanvankelijk er vanuit ging dat het me praktisch niet zou lukken om mijn kinderen 10 dagen uit te besteden, had het universum kennelijk andere plannen met mij Met de geweldige support van mijn zusje en haar gezin, mijn ouders en mijn vriendin Hedy, was dat in no time gefixt. Niemand meer verwonderd dan ik. En niet te vergeten: heel dankbaar. Wat een week. Zelden zoveel liefde, authenticiteit meegemaakt. Veel gelachen, gehuild, gedanst en geknuffeld. Ik bleek zelfs heel goed te "overleven" zonder koffie en chocolade Nooit eerder zo gezond gegeten Veel geleerd, veel gedaan, veel "gewezen". Het uiterste (nou ja ) uit mijzelf gehaald. Mijn weerstand doorvoeld en overwonnen. Geleerd om nee te zeggen "An honest NO" is immers "an honest YES to myself". Mooi daarbij was een opmerking van Katie. Ik wilde een oefening niet meedoen en vroeg in mijn rebelse stemming van dat moment, en plein public wat dat zou betekenen voor mijn graduation Toen ik Katie een paar dagen later benaderde om te vragen of ze een onderwerp waar ik graag meer over wilde horen nog zou behandelen, zei ze tegen me: "that was quite an action you took there" Ik dacht aanvankelijk dat ik haar niet goed verstaan had, maar ze had mijn gezicht kennelijk onthouden. En ze bleek het wel te kunnen waarderen dat ik mijn eigen keus maakte. Een opmerkelijke vrouw in vele opzichten.
verjaardag
Ben nu behoorlijk moe. Vandaag zou de 45e verjaardag van mijn ex-echtgenoot zijn geweest. De eerste verjaardag na zijn overlijden. Mijn zoontje kondigde gistermorgen bij het ontbijt al aan met tranen in zijn ogen dat hij toch wel heel graag papa?s verjaardag wilde vieren, ook al is papa er nu niet meer bij. Ik heb de kinderen laten kiezen wat ze wilden, en eensgezind besloten ze dat ze tompoezen wilden eten. Dus tompoezen gehaald en thuis samen aan tafel opgegeten. En uiteraard even over papa gepraat. Eerder al had ik mijn ex-schoonmoeder gebeld om haar te laten weten dat we aan haar denken vandaag en om de kinderen even met haar te laten praten. Toen ik haar aan de lijn had, werd dat uiteraard een emotioneel gesprek. Ook nog even met schoonzusje heen en weer gemaild. Verdriet alom. De rest van de dag zat mijn zoon niet lekker in zijn vel. Geen wonder ook. Bij het naar bed brengen hebben we een fijn gesprekje gehad en ging hij ook zonder problemen slapen. Maar nu het kroost in bed ligt, voel ik hoe zeer dat verdriet van hen ook voor mij voelt. Moe, moe, moe.
Achter de Regenboog...
Vandaag hebben we (mijn dochter, zoon en ik) een intakegesprek gehad voor het kinderweekend van de Stichting Achter de Regenboog. Stichting Achter de Regenboog houdt zich bezig met verliesverwerking van kinderen en jongeren en organiseert bijvoorbeeld weekends waarin kinderen samen spelen en praten. Fijn gesprek, heel open en zeker niet beladen. Fijn dat je zo kan praten over zo?n delicaat onderwerp als de dood van je vader. Mijn kinderen praten en vragen. En ik zit er toch af en toe bij met pijn in mijn buik. Dit verlies is zo zwaar en zo groot en vooral zo definitief. Gelukkig voelen kinderen dat niet continu zo. Maar ik voel hun verdriet en gemis in mijn eigen lijf. De zondag zal er een apart programma zijn voor de ouders dat ingaat op hoe om te gaan met je rouwende kinderen. Ik mag van te voren vragen bedenken die ik graag aan bod wil laten komen. Ik had al gemerkt dat ik in een rare situatie zit. Er zijn op internet forums te vinden voor mensen die hun partner hebben verloren of een van hun ouders of een kind, er zijn forums voor kinderen die een vader, moeder, broertje of zusje hebben verloren. Maar niets is gericht op het verliezen van je ex-echtgenoot laat staan op hoe om te gaan met de rare spagaat waarin je dan soms komt. Ik weet wel dat ik blij ben dat ik niet zelf mijn geliefde heb verloren, in die zin dat ik denk dat je dan in je eigen verdriet veel meer moeite zal hebben om je rouwende kinderen goed te begeleiden. Dat wordt me vandaag trouwens ook bevestigd door de vrouw met wie we het gesprek hebben. Hoewel (nog) niet door wetenschappelijk onderzoek bevestigd, heeft zij als professional in de rouwbegeleiding toch sterk de indruk dat de kinderen van ouders die niet zelf in rouw blijven hangen of niet zelf rouwen, het beter doen dan kinderen van ouders die zelf enorm in hun eigen rouwproces zitten. Aan de Universiteit van Utrecht wordt onderzoek gedaan en de vraag is natuurlijk of we daaraan mee willen werken. We gaan naar huis met een goed gevoel. Mijn dochter en zoon hebben zin in het weekend. Ik denk dat ze nu ook behoefte hebben aan lotgenotencontact. Dat weekend zal nog best wat intense momenten gaan brengen, maar dat kan ook niet anders. We hebben op de foto?s al gezien dat er een ruimte is waar de kinderen zich even kunnen terugtrekken. Voor 30 kinderen zijn er 20 volwassen begeleiders en dat is kennelijk ook wel nodig. Je hebt het hier wel over een intense ervaring. En ik heb helemaal vergeten te vragen wat me dat nou gaat kosten, zo?n weekend. Deze week maar eens wat mensen aanschrijven die mogelijk deze Stichting zouden kunnen en willen sponsoren.
Pageviews : ?
Geblokkeerd door : 0
Favoriet bij : 18
Gala G.
Als het erg koud is, kunnen we binnen verder feesten. Geen probleem dus, alhoewel het komend weekend waarschijnlijk 15 graden wordt. Met je andere dilemma kan ik je niet helpen: wikken en wegen is mijn advies... :-)
yossarian
De Hermitage?! Dat verbaast me. Ik wil er nog naar toe vanwege die expo en in het algemeen. Jij ook toevallig? Twee is een groep en dan heet het een uitje.
yossarian
Mwa niet gek ook, die musea. Oudheid mot je ook nog 's doen hoor! En langs het Rapenburg, en de wijken rond de 2 grote kerken ;-)
yossarian
Gelukkig ben je ook op de burcht geweest, dat leek me nou typisch leuk voor de kinderen. Evenzo misschien molen de Valk, maar die wordt nu verbouwd.
yossarian
Waar zijn jullie uiteindelijk in Leiden geweest? Jullie hadden er geloof ik nog wel een dagje aan vast kunnen knopen! :-)
Gala G.
Ok... je kunt overigens blijven slapen bij Charlie of meneer en mevrouw fotodoc en er komen meer kinderen, dus misschien helpt dit?
