![]() Alexei Vronsky |
deed ik mijn ogen open en keek ik vanaf mijn bed door het kleine zolderraampje op de oostelijke hemel, waar precies de sikkel van de maan
de stilte was bijna pijnlijk voor mijn oren, en in de sterrenhemel was bijna geen donker meer te zien en 's ochtends vlak voor zonsopgang
ik weet niet zeker of ik dat gevoel ken. ik moet denken aan de nacht van 22 juni, toen ik sliep in deSan Juan mountains op 3500m
het maakt me erg nieuwsgierig naar hoe die waarheid dan luidde. nachtelijke waarheden zijn soms heel anders dan die van overdag
"Ik moet je daarvoor waarschuwen," zeide hij met zachte stem, "dat ge door lichtzinnigheid en onbedachtzaamheid in gezelschappen geen aanleiding geeft tot aanmerkingen op je persoon. Uw zeer druk en levendig onderhoud met graaf Wronsky (hij
"Anna, ik moet u waarschuwen," sprak hij. "Waarom? Waarvoor?" vroeg zij en zag er zoo oprecht en onbevangen uit, dat al wie haar niet zoo nauwkeurig kende, in haar toon en den zin der woorden niets onnatuurlijks zou gevonden hebben.
lewin is de eigenlijke held, maarja, die is weer zo vaderlijk in de eros-agape-caritas balans